BÖLÜM 7 ( Gerçekler Yeniden Yazılmıştır)

599 31 3
                                    

Multi : Buse 😥

Selinin Ağzından

Ne diyordu bu adam ?

"Ne diyorsun sen ?"

"Duydun işte o hiç sevmediğin gelinin yaşıyor. Aslında gelinin sayılmaz artık. Torununun annesi diyelim biz o işe..." dedi.

"Biz Songülü 5 sene önce toprağa kendi ellerimizle gömdük. Sen ne uyduruyorsun ?" dedim.

"Hıhı.. İnanmıyorsan çağırabilirim Songülü. Hortlak gördüm diye bağırma ama tamam mı !?"

Ne diyordu bu ?

"Ne yapıcaksın mezardan mı çıkaracaksın kızı ??" dedim.

"İki telefon uzağımızda.. Toprağın altından çıkartmaya lüzum yok.."

Korkmaya başlamıştım..

"Ne istiyorsun para felan mı ? Hemen veririm sorun değil yeter ki şu saçmalığı kes." dedim.

"Para felan istemiyorum ben. Songülün kızını görmesini istiyorum."

"Tamam çağır bakalım ama dur çağırmadan önce bende oğlumu arıyacam önce o gelsin. Madem gelinim yaşıyor kavuşsunlar."

"Gelmeyecek oğlun felan ! Songül kızını görecek sadece !"

"Sonra benim torunumu kaçıracaksın değil mi !? Mafya mısın nesin sen bak hemen git burdan yoksa polisi ararım !!"

"İyi tamam sakin ol gidiyorum. Polisle felan uğraştırma."

Meriç denilen bu çocuk hızlıca gitmişti..

Cemrenin Ağzından

Yeğenimi ziyarete gelmiştim. Geldiğimde Eliften ağlayarak uyuduğunu öğrenmiş ve üzülmüştüm. Feride hanım Güneşi buraya gönderdiğini bana söylemişti. Bende Güneşi alıp evine götürdüm.

Songülün Ağzından

Meriç masadan kalkmıştı ve buraya doğru geliyordu. Başaramadı galiba.

"Ne oldu Meriç ?"

"Kabul etmedi lanet olası kadın ya !!" dedi.

"Tamam dur sakin ol iki dakka burda bekle hatta bekleme sen burdan git ben Selin hanımla konuşup geleceğim." dedim.

Evet gidecektim ve konuşacaktım. Beş yıldır bu anı bekliyorken ve bu fırsat elime bir kez geçmişken asla kaçıramazdım.

"Tamam ama sadece kızını göreceksin!

"Tamam sadece onu göreceğim git hadi artık bak kaçıracam şimdi kadını.." dedim.

Meriç birden dudaklarıma bir öpücük kondurmuştu.

"Hadi görüşürüz aşkım. Dikkat et.." dedi.

Gitmişti. Hemen dudaklarımı silip Selin hanıma bakmıştım. Yoktu ! Gitmiş olmalıydı. Lanet olsun ki son şansımı da kaçırmıştım ! Belki hala aynı evde yaşıyorlardır diye düşündüm. Otobüse binip oraya gidebilirdim hem toplu taşımaydı. Güvenliydi. Hemen durağa geldim ve bir otobüse bindim. En arkada oturmuştum. Ön tarafta bir kız oturuyordu. Saçları kumraldı. Kız inmek için tuşa basmıştı. Tam iniyorken otobüsten birisi ona seslenmişti. "Meral beni bekle !"

SonGün || MUCİZEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin