NEE!

Zoë

Ik loop naar de supermarkt. Het is nog donker buiten. Is de supermarkt al wel open,vraag ik me af? Ik dacht dat er in elk land wel lantaarnpalen waren, maar daar heb ik me dus goed in vergist.

Shit lekker dan dat moet mij weer over komen op de plek waar de supermarkt zou moeten staan brand geen licht. Die is dus nog dicht. Zie je wel ik had toch gelijk! Ik had nooit naar Thomas moeten luisteren. Altijd hij weer met zijn 'briljante' ideeën. Voortaan doe ik niet meer mee aan dit soort spelletjes. Die vorrige keer dat we doen, durf of de waarheid speelden moest ik naar mijn buurjongen en moest ik hem verkering vragen. Ik had Thomas nooit moeten vertellen over Coen. Coen vindt me dus al sinds de 1e klas leuk. En nu vier en een half jaar later is er niks veranderd...

Het rare is dat hij al heel mijn leven naast mij woont en me pas leuk vind sinds de 1e klas.

Terwijl ik helemaal diep in mijn gedachten aan de andere kant van de straat tegenover de supermarkt sta, zie ik opeens een meisje. Hoe kan het dat ze me niet eerder is opgevallen? En die lantaarnpaal stond net zeker weten niet aan. Of misschien wel... Ach laat maar daar kom ik toch niet meer achter. Belangrijker is wat dat meisje hier om half vijf s' ochtends doet..

Het meisje had blonde lichte krulletjes tot net over haar schouder. Ze heeft enorme ogen. Haar ogen waren grijs. Diep grijze ogen had ze. Ze zag er behoorlijk bleek uit. Maar dat is ook wel logisch met dit weer. Voor de rest had ze een half lang jurkje aan met een kanten rantje. daarover een wit vestje en een lichte panty. Ik heb nog nooit in mijn leven een meisje er zo mysterieus uit zien lijken. Misschien zien alle meisjes van ongeveer 9 jaar er zo uit in dit land. Hoe zou ik dat ooit moeten weten?

Maar opeens besef ik me dat het half vijf is en dat ik onderweg hiernaartoe niemand ben tegen gekomen, en ik denk dat dit meisje hier niet hoort te staan.

Terwijl ik naar haar toe loop valt het me pas op hoe afgelegen deze supermarkt hier ligt. Daarom heeft Thomas me zeker hier naar toe gestuurd. Hij kent alle plekken van deze stad uit zijn hoofd. Nou stad kan je het eigenlijk niet noemen, er is geen mens op straat.

Ik loop naar haar toe en vraag op mijn beste duits wat ze hier doet. Op school ben ik de beste van de klas is duits en mijn examen Duits wordt vast een eitje.

Ze zegt: 'Wat ik hier doe is niet belangrijk, dat jij mij hier ziet is geen toeval, weet je dat?'

Ik ben helemaal verbaast over dit antwoord, zulke taal uit een meisje van 9 jaar is eng. Niet een beetje eng maar doodseng.

Ik antwoord: ' wat doet zo'n jong meisje hier? Op dit tijdstip en deze plaats? Moet ik met je mee naar huis lopen?'

Het meisje antwoord: 'Ja graag, dank u wel.

Ik wil haar een hand geven maar ze trekt snel haar hand terug.

Ik vraag haar welke kant we op moeten maar van haar antwoord krijg ik opeens ontzettend medelijden.

Ze zei: 'Een thuis heb ik niet. Loop maar gewoon waar je voeten je brengen en ik zeg het als ik mijn thuis heb gevonden.'