KUZEN (DEFÖM)

BÖLÜM 21 "Ömer."

Yeniliyorum her gün
Senin hatrına sürgün bu ev
Katlanıyorum hâlâ buna

Yeniliyorum sonra
Yepyeni bir umutla içimi
Göze alabilecek miyiz sence her şeyi

Bu yerler bu insanlar bana yabancı biliyorsun
Sana saklandı ruhum
Beni bırakma ne olursun
Bize karşı dursalar da
Kalbimize vursalar da
İftira atsalar da
Yanımda dursun kalbin

Hakan Tunçbilek-Sana Saklandı Ruhum

Keyifli Okumalar... :)

•••

D: Ne yaptım sana? Seni nasıl bu kadar kızdırdım? Merve! Benden ne istiyorsun? Canımı mı? Al kurtul o zaman, al kurtul!

M: Üzgünüm Defne.. Ama herşey buraya kadarmış.

D: Anlamadım?

M: Son kez, sevdiklerini düşün diyorum..

D: S-sen ne saçmalıyorsun? Bunu y-yapmayacaksın değil m-mi?

Başını 'evet' anlamında salladığında, gözlerimden bir damla yaş yerle buluştu.. Ama daha bu ilk göz yaşıydı.. Demek ki her şeyin sonuna gelmiştim. Ama ben daha sevdiğime doyamamıştım ki? Daha onu yeni bulmuştum? Daha yaşayacak o kadar yılım vardı? Şimdi bir anda herşey bitecek miydi?

Ailem.. Onlar benim ölümüme nasıl dayanacaklardı? Ananem dayanamazdı ki. Kalpten gidebilirdi. Ya abim ile Nihan.. Onlar bensiz ne yapacaklardı? Abim ben olmadan başka kiminle kavga edecekti? Nihan, derdini kime anlatacaktı, kimden akıl isteyecekti?

Ya Kuzey ile Güney.. Onlar bensiz nasıl şirketi yürüteceklerdi? Peki dostlukları? Benden başka kime anlatacaklardı içlerini..

Peki Ömer.. Hayatımdaki önceliklerden ilk 5'e rahatlıkla giren adam.. O bensiz ne yapacaktı?

Gözlerimi sıkıca kapatıp dudaklarımdan biraz sonra ölmeyi hedefleyen sözcükleri söyledim...

D: Uzatma vur!

M: Özür...

Derin bir nefes alıp gözlerimi açtım. Aklıma gelen fikir ile başımı aniden kalktım. Tetiğe basmak üzereydi ki 'dur' diyerek bağırdım.

D: Dur!.. Dur... Öleceksem de böyle ölmeyeyim değil mi? İpleri çöz. Zaten öleceğim.

M: Eğer bir oyun oynuyorsan--

D: Bu halde mi? Çöz işte!

M: Peki öyle olsun bakalım..

Silahı masanın üzerine bırakıp arkama geçti. Gözüm silahtaydı. Buradan kurtulup o silahı almam gerekiyordu..

Ellerimi çözdüğünde ne kadar acıdığını farkettim. Yaklaşık 36 saattir böyleydim. Ayağa kalkıp son kez Merve'ye baktım. O Taekwondo kursuna iyi ki gitmiştim..

Önüme geçip silahını tekrar eline aldı. Bana dönmeden konuşuyordu;

M: Hayat ne kadar garip değil mi Defne? Daha bir kaç ay öncesine kadar beni iyi bir insan Ömer'in arkadaşı sanıyordun. Ama şimdi ise çocuğunun annesi olarak biliyorsun... Biraz sonra öleceksin. Ama ben--