teen wolf: a new story

Yeni Başlangıçlar

Bölüm kısa oldu gibi ama biraz rahatsızım. Şimdilik bu kadar yazabildim. Umarım beğenirsiniz. :)

Havada son bir kez daha takla atarken bu sefer atağı savuşturmuştum.

"Bu iyiydi." dedi Peter gülümseyerek.

"Bir daha kendimi yerde bulmak istemedim." dedim ona karşılık.

"Ama yeterli değil." diyip beklemediğim anda pençelerini savurduğunda sanki refleks olarak eğilmiştim. "Iç güdülerin.. Her zaman onlara kulak ver." dedi.

Kendimi eskimiş koltuğa bırakırken sızlanır gibi "Bugünlük bitsin, lütfen." dedim. O da kendini karşımdaki koltuğa bırakınca rahatladım. Yoksa bir sonraki darbeyi savuşturacak gücüm olmayacaktı.

Yaklaşık 6 saattir Derek'in yerinde antreman yapıyorduk. Okullar kapandıktan bir çok olay yaşadıktan sonra Alfalığın hakkını vermem gerekiyordu. Ve inanın bu çok yorucuydu.

Peter'ın evime geldiği günden sonra ne yapmam gerektiğinin farkına varmıştım. Güçlü olmalıydım. Kasabaya bir Alfa sürüsü gelmişti ve ben hem kendimi hem de Peter'ı korumak zorundaydım.

"Hala Derek'le aranız bozuk değil mi?" dedi Peter kafasını geriye yaslamış otururken.

"Ben.. Onun kalbini kırdım sanırım." dedim camdan dışarıya bakarken.

"Derek'in duyguları olduğunu bilmiyordum." Peter bunu dalga geçerek söylemişti.

"Bende senin duyguların olduğunu bilmiyordum. Ama ne gariptir ki varmış." dedim dişlerimi gösterip sırıtır gibi.

Peter "Siz kuzensiniz. Barışmalısınız. Aile bağları bunu gerektirir." dediğinde boğazıma bir şey kaçmış gibi öksürmeye başlamıştım. Peter bana yüzündeki anlamdız ifadeyle bakarken kendimi kötü hissetmiştim.

Kaşlarını kaldırarak bana bakıyordu. "Aranızdaki tek bağ, aile bağları, değil mi?" dediğinde kızardığımı hissediyordum.

"Şey.. Elbette. Sadece kuzeniz. Yani.." derken Peter ayaklanmıştı.

"Derek!" diye bağırınca koltuğa iyice sinmiştim.

***

Derek salondaki üçlü koltukta karşımda oturmuş bana bakarken kızarmıştım. "Ben söylemedim." dedim gözlerimi ondan kaçırarak.

"Biliyorum." dedi düşünceli bir tavırda dirseklerini bacağına dayamış ellerini önde birleştirmişti.

"Derek.." dedim ama cümlenin devamını getiremedim.

"Biliyorum." dedi gözlerimin içine bakarken. Ayağa kalkıp onun yanına gittiğimde sanki o da bunu bekliyormuş gibi kollarını açmıştı. Kucağına oturup ayaklarımı uzatırken sırtımı Derek'in göğsüne dayadım. Başımı omzuna koyup ona bakınca gülümsediğini gördüm.

"Aylardır bana işkence çektirmenin sebebi neydi?" dedim çenesine küçük bir öpücük kondurup.

"Biraz özlemen gerektiğini düşündüm." dedi ukala bir tavırla.

"Sen özlemedin yani?" dedim kaşlarımı kaldırıp.

Kafasını eğip dudaklarımı öptükten sonra "Ne kadar özledim bilemezsin." dedi.

"Benim kadar acı çekmiş olmanı umuyorum." dedim gülerek.

Gülüşü tüm suratına yayılıp gamzeleri ortaya çıkarken küçük bir çocuk gibiydi. Ellerini karnımda birleştirip beni kendisine daha çok çekmişti. Ellerimi yanağına koyarken dönüp bedenimi ona yaslamıştım. Gözlerindeki mutluluk kalbimi eritirken dudaklarımı onun dudaklarına yasladım.