Aşk çok güzel değil mi? Sevmek,birşeyler paylaşmak,mutlu olmak çok güzel ama ne yazık ki ben aşkın hiç o yanlarını görmedim evet mutlu oldum sevdim ama hep tek taraflı oldum sürekli bir şeyler olması için ben koştum ben çabaladım emek harcadım ama ben zarar gördüm karşımdakini adam etmeye çalıştıkça onu mutlu etmeye çalıştıkça ben çöktüm ben ezildim geçen 3 yıl önce bir çocuğu sevdim ondan ayrıldıktan sonra erkeklerden nefret eder hatta onlara ihanet ettim o çocuğun acısını başkalarından çıkardım sonra durdum gerçekten yaptıklarımın saçma olduğunu aşk denilen şeyin olmadığını anladım sadece sahiplenmeye aşk adı konulduğunu düşünüyorum illa birileriyle bişey paylaşmak için sevgilin olmasına gerek yok gülmek için ağlamak için birisine de ihtiyacım yok ben zaten bu hayata tek başıma mücadeler vererek doğmadım mı elbette mutlu olmayı tek başıma da başarabilirim diyerek uzun bir yalnızlık çektim huzurluydum kimseye hesap vermiyordum kimseyi sevmiyordum istediğim herşeyi yaparak eğlenebiliyordum her gün farklı arkadaşlarımla takılıyordum ortamlara giriyordum günlerim çok güzel geçiyordu ama gece yatağıma yattığım da beni bir hüzün kaplıyordu gözlerim doluyordu bir boşluktaydım anlam veremediğim bir boşluk hiç bir sorunum yoktu 3 yıl önceki sevgilim mi? Yo onu unuttum Başka bir şey mi? Yo hayır herşey güzel gidiyor ama bir şey eksikti bulamıyordum o eksikliği aylarca dolduramadım geçen yıla kadar birisi çıktı karşıma inanılmaz birisi ''ilk bakışta aşk'' denilen inanmadığım şeye inandıran birisiydi o, büyülendim... aşık olmak istemiyordum bu yüzden kaçtım gözlerine bakmamaya çalıştım onu görmemeye çalıştım ama bir şey sürekli beni ona itti istemiyordum 3 yıl önceki Gizem'e dönmek istemiyordum acı çekmekten korktum yine tek başıma bir şeyler yaşamaktan korktum ama o beni cesaretlendirdi beni sahiplendi beni çok sevdi sevdiğine inandırdı sevdiğini söylemesine bile gerek yoktu bana sarıldığında anlıyabiliyordum bana baktığında benim ona ait olduğumu anlıyabiliyordum onu gördüğüm günden beri o geceleri gelen hüzünün yerini mutluluk aldı o boşluğu yavaş yavaş dolduruyordu ama hala korkuyordum günler geçti aylar geçti ''Aşk diye bir şey yok'' ''Aşk dediğiniz şey çok saçma'' Diyen ben aylar,yıllar sonra aşık olmuştum sevmekte değil o hissettiğim şey tamamiyle aşktı beni hayata döndüren beni aşka inandıran benim o koca boşluğumu dolduran biri çıktı karşıma mutluydum deli gibi mutluydum ona sarılmak o kadar güzel ki nasıl tarif edebileceğimi dahi bilmiyorum olur ya hani kavuran bir güneşin altındayken o hafif esen serin rüzgar gibi o kadar güzeldi ona sarılmak çok güzeldi... bana aşkın en güzel yanlarını gösteren adamdı o sarılmanın en içten hissettireniydi ben kendi karanlığımda boğulurken beni çekip kurtaran adamdı çok güzel şeyler yaşadık ben tamamiyle onundum bütün hayallerim onun üzerineydi bütün günüm bütün yaşantım bütün hayatım onun üzerineydi ve bir gün ortadan kayboldu ona ulaşmaya çalıştıkça önüme engeller çıktı engelleri açtıkça daha büyük engeller karşıma çıktı yoruldum ama pes etmedim çevremden çok darbe yedim düştüm ama kalktım tek bir hedefim vardı sadece o kaybettiğim adamı bulmaktı ilerdim durmadım pes etmedim zarar gördüm parçalandım ve sonunda buldum aramızda mesafeler vardı ve anlam veremediğim bir nefret her gece gözlerimi kapattığım da onun yakınındayım o gidicek diye onu tekrar kaybedicem diye gözlerimi açmaktan korktum sabahların olmasını istemiyordum kötü haberlerle uyanıyordum her gün biraz daha benden nefret ettiğini duyuyordum inanmıyordum gerçi hala inanmıyorum nasıl olur da benden bu kadar nefret eder hale gelir ama ben hala bir umutla ona yaklaşmaya çalışıyordum bir yandan bilmeden hatalar yapıyordum ilerledikçe ayağıma hatalarım takılıyordu bir umut belki bir umut beni sever tekrar güzel şeyler yaşarız hayallerimizi gerçekleştiririz diye ilerliyordum yolun sonuna yaklaştım karşımda o duruyordu biraz şüpheliydim yanına gidip sarılmaktan, çünkü artık sözlerinden benden nefret ettiğini anlıyabiliyordum korkuyordum yine o 3 yıl önceki korku sardı bütün bedenimi hareket etmemi engelledi onu karşımda görüyordum ama gidemiyordum bütün herşeyi geçtim bütün umudumu kırdım sadece istediğim şey ona sarılıp o güzel kokusunu içime çekmekti tek isteğim tek dileğim buydu doğum günümde bütün mumlarımı bu dileğimle söndürmüştüm her gece yatarken bunu dileyip yatıyordum daha sonra başka bir korku sardı beni ben o adama her sarıldığım da bam başka hissediyordum peki ya şimdi nasıl hissedicem ben ona en son sarıldığımda birbirimizi seviyorduk ben şimdi ona sarıldığım da nefret mi hissedicektim? Ya sarıldığım kalbime bir bıçak saplanırsa, korktum.. herkesten korkar oldum koşup uzaklaşmak istedim ama bir şey hala ona itiyordu, yavaş adımlarla ilerledim onun yanı çok kalabalıktı ben yalnızdım sadece arkamdan hatalarımı sürüklüyordum o hatalarımdan bir türlü temizlenemedim o hataları temizlememe izin vermedi en sonunda bir şekilde karşısındaydım uzun bir yoldan sonra sesini duydum o ilk günkü hislerim bütün bedenimi sardı o kalp atışım kendi başını aldı gitti dilim dolandı konuşamadım zaten konuşmama da hiç izin vermedi beni çok kırdı sözleriyle devirdi beni, düştüm beni aylarca ağlattı sırf ona sarılabilmek için onlarca yol katettim ben 10 ay devirdim o bir adım bile atmadı bana ben herşeye rağmen ilerledim zaman zaman takıldım,düştüm ama hiç pes etmedim bir amacım bir umudum vardı sonu güzel olan bir yol hayal ettim hep, nerden bilebilirdim bu yolun bu kadar zor ve karanlık olduğunu ben kız başıma yalnızdım o yolda onda erkeklik cesareti bile yoktu ışık olamadı bana kayboldum ben o yolda defalarca kayboldum çıktım karşısına sadece sarılmak istedim izin vermedi iki çift lafım oldu ''Eğer bir gün günlerce bir kız için ağlarsan neden bunları çekiyorum dersen ben naptım diye yaradanınla konuşursan aklına ben geleyim'' gözlerim yaşlı bir şekilde dedim bunu, o bana acımadı o beni hiç anlamadı ''Köpeğin duası kabul olsaydı gökten kemik yağardı''dedi bu sefer öldüm bıçak gibi saplandı bu söz, ben onca yolu bu yüzden mi katettim bu yüzden mi yıpranttım, kendimi asla affetmicem, sevdiğim adam beni kendi karanlığına gömdü kayboldum önümü göremiyorum hareket edemiyorum burası buz gibi bedenim donuyor uykum geliyor yavaş yavaş gözlerim kapanıyor noluyor bana sanırım ölüyorum sözleri beni öldürüyor ne olur söyleyin ona son versin kurtarsın beni sesimi duyuyor musunuz?Kalp ritmim yavaşlıyor ellerim tutmuyor artık yazamıyorum ona söyleyin ''Onu seviyorum hala seviyorum'' ....
GİZEM GÜLÇİN ÇOBAN (A2)
