"อืม ข้าจะทำให้เจ้าดูเอง" พูดจบหมื่นสุนทรเทวาก็ค่อยอุ้มร่างเล็กไปที่เตียง เขาอดใจรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ก็ใครใช้ให้จ้อยน่ารักขนาดนี้
"หมื่นท่าน ทำอันใดขอรับ" จ้อยตกใจที่อยู่ดีๆตัวเองก็โดนอุ้มขึ้นบนบ่าแกร่ง ถึงแม้จะรู้ชะตากรรมชีวิตว่าจะต้องเจอสิ่งใด แต่ก็เลือกที่จะถามเอาไว้ก่อน
"จ้อย วันนี้ข้าขอเถอะนะ ข้าอยากจริงๆ" คนเจ้าเล่ห์ส่งสายตาอ้อนวอน หลังจากที่วางจ้อยลงเป็นเตียงใหญ่
"ถ้าบอกว่าไม่ให้ล่ะขอรับ"
"ก็จะเอา" พูดจบแล้วก็จูบปลอบที่แก้ม แล้วค่อยๆใช้มือหนาลูบไล้ตั้งแต่แก้มเนียนขาว ลงมาถึงที่ลำคอ ผ่านไหล่ จนไปถึงเอวจุดที่ปรารถนา และค่อยๆถอดโจงกระเบนของคนข้างหน้าออก
"ข้ารักเจ้ามากเลยนะจ้อย ถ้าไม่ใช่ของเจ้า ข้าก็ไม่มีอารมณ์ เจ้าดูสิมันตั้งชูแล้ว" หมื่นสุนทรเทวาวายพูดจาติดลามก
"พูดอันใดออกมาขอรับหมื่นท่าน จ้อยอายหมดแล้ว" จ้อยหน้าแดงขึ้น เมื่อพบว่าตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเขา ไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ติดตัวเขาแม้แต่ชิ้นเดียว
"จ้อยถอดให้ข้าบ้างสิ"
"ไม่ขอรับ" จ้อยหันหน้าหนีทันที
"เจ้าอยากให้ข้าอดตายหรือเช่นไร"
"ก็ได้ขอรับ" จ้อยค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกหมดทีเดียว เหลือเพียงแค่กางเกงชั้นในที่เล็กจิ๋ว ถึงแม้มันจะยังไม่ถูกปลดออก แต่จ้อยก็พอจะเดาออกว่า ใต้กางเกงชั้นในนั้นมันกำลังแข็ง ตั้งตรงแล้วพร้อมที่จะออกมาทุกเมื่อ
"เจ้าอยากอมไหม"
"จะดีหรือขอรับ"
"เถอะนะจ้อย ถือว่าช่วยข้า" จ้อยถูกปลุกเร้าอารมณ์ หลังจากที่ตั้งสติและรวบรวมความกล้า ก็คุกเข่าลงกับพื้นไม้ให้เบาที่สุด กลัวว่าบ่าวหรือคนอื่นในเรือนจะตื่นเพราะเสียงของตนทั้งสองที่กำลังจะมอบความรักให้แก่กัน จ้อยค่อยๆยื่นมือเล็กไปกุมอาวุธอันน่าเกร็งขามของอีกฝ่าย ที่เพิ่งโผล่ออกมาจากกางเกงในตัวจิ๋ว ที่เขาเพิ่งถอดออก แล้วค่อยๆอ้าปากอมมันเข้าไปในปาก
