Undying Love

Chapter 1

nasa ilalim nang isang puno't kasalukuyan nakaupong pinag masdan ang nakakamanghang ganda nang papalubog na araw, ito yung comport zone ko, ang mapag-isa hindi sa loner akong tao, gusto ko lang kasi yung sense being alone dahil nagagawa ko yung mga bagay na gusto ko mag isa dahil sa ganitong paraan dama ko ang kapayapaan at ang pagiging malaya ko, ewan ko ba! Ito ako e.. ganito akong tao

Sarap ang ganitong pakiramdam walang ingay, maaliwalas na kapiligiran, magandang tanawin at ang preskong hangin, di ko namalayang na ihiga ko na pala ang katawan ko at walang malay na nakatulog...

Napatayo akong bigla nang nakaramdaman akong may tubig na pumatak sa mukha ko, nahilamos ko ang palad ko sa mukha at nagpantantong sunod sunod and patak nang tubig  teka ulan?

'Hala lagot'

Biglang hinablot ko ang bag ko at tsaka lumakad nang patakbo

Natanaw ko ang bus stop at dali dali kong tinakbo iyon, maaga pa naman kaya nakakasiguro akong may dadaang bus dito, d pa naman masyadong basa itong suot ko kaya konti pa itong  ginaw na nararamdaman ko.

Ilang minuto na ang nakalipas at wala parin ni isang sasakyan ang dumaan,

'anong pinaggagawa ko bat ba kasi napadpad pa kasi ako dito' 

hanggang sa lumipas ang ilang oras ni isang sasakyan walang paring  dumaan 'andaya! parati naman na  akong pumupunta dito ah! At sa ganitong oras may bus naman akong masasakyan'

Biglang lumakas ang buhos nang ulan kasabay ang malakas na hangin dahilan para mabasa ang damit ko at nakaramdam ako nang lamig, napayakap ako sa sariling katawan ko nang sa ganon maibsan ang lamig na nararamdaman ko, sumandal ako sa wall at napaupo akong yakap yakap parin ang katawan ko 'ba't ba kasi kailangan pang umulan! Pinauwi nyo na muna ako sa bahay tsaka kayo uulan, ulan!'

Dumaan ang ilang minuto humina ang buhos nang ulan, at napagisipan kong maglakad nalang patungong high way mga halos isang kilometro ang layo.dahil makakasigurado akong may masasakyan ako doon, maulan nang konti kaya pinayong ko ang bag ko para di gaanong nauulanan ang ang mukha ko.

Nasa kalahati na ang nalakad ko nang biglang lumakas ang buhos nang ulan 'huy andaya mo naman ulan!'  tumakbo ako nang mabilis para madali kong makaabot sa high way

"Aaahhhhhhh!" nang nasapid nang paa ko ang bato dahilan para madapa ako, 'Aerha ang tanga mo kasi!' hinaplos ko ang tuhod ko at nakita kong may sugat pala ito, wala akong naramdaman sakit kaya tumayo ako at nagpatuloy na paikaikang patakbong lumakad, wala gaanong ilaw ang kalsada kaya di ko masyadong maaninag ang daan at patuloy ang lakad takbo ko at---

"AAHHHHHHHHHHHHH!" at sa ikalawang pagkakataon nadapa naman ako at nasubsob ko sa matubig na parte nang daanan ang buong katawan ko dama kong basa ang kabuohan ko,

Konting konti nalang talaga't iiyak na ako, inda ko yung sakit sa tuhod ko this time masyadong mahapdi dahil siguro nabasa nang tubig at dahil siguro madumi rin ang tubig na iyon at napasukan nang mikrobyo itong sugat kong ito.

Wala akong akong ibang magawa kong hindi ang tumayo--------

"Peeeppppppppppppp!"  busena nang isang pulang kotse sa aking harapan, wala akong naramdamang hiya sa kung ano man ang itsura sa kalagayan ko ngayon kundi ang ginhawa, nakakasilaw ang ilaw na nagmumula sa sasakyan nya gawa para maiharang ko ang kanang kamay ko sa mata ko, patuloy parin ang pagbuhos nang malakas na ulan at dama kong basang basa na itong buong katawan ko

"Hey miss are you okay?" Isang lalaking nakita kong bumaba sa kanyang kotse at nilapitan nya ako--- (O_O) tsaka hinubad nya ang jacket nya at ipinatong sa ulo ko.