She Came Back

Hoofdstuk 26: Maan's verzwijg

A/N: Dit liedje heet You Owe Me, van The Chainsmokers. Enjoy! <3

Hijgend kom ik aanrennen bij het kamp. Niemand is buiten, maar ik hoor stemmen van de tent afkomen. Maakt het hun dan niet uit dat ik bijna de maaltijd was van een draak?

Het zal wel. Ik loop de tent binnen en hoopte dat iedereen mij gelijk zou erkennen. Maar in plaats daarvan, kijkt alleen Diana op. Joris zit op zijn bed de kaart te bestuderen, Maan is alweer in een hoekje gekropen, Felice ziet er niet tevreden uit en Diana zat op de grond maar een beetje verveeld toe te kijken.

"Ik ben blij dat je terug bent." Mompelt Diana en ik knik, "Wat is er aan de hand?" Vraag ik en Felice kijkt me aan. "Maan wil mij hem niet laten controleren op verwondingen." Zegt ze lichtelijk gefrustreerd. We kijken allemaal naar Maan, die er gestrest uitziet en daar zit te beven in dat hoekje van de tent. "Waarom niet?" Vraag ik terwijl ik een wenkbrauw optrek.

Maan's ogen worden nog groter dan ze al waren, "Omdat er niks mis is! Het is niet nodig, echt niet! Ik ben oké!" Schreeuwt hij zowat. Ik en Felice kijken elkaar bezorgd aan. "Dat betwijfel ik, Maan..." Mompel ik en reik mijn hand uit naar hem, die hij abrupt weg slaat.

"Ik denk dat ik weet wat er mis is." Zegt Joris dan, die de kaart weg legt. We kijken hem allemaal nieuwsgierig aan, "Oh ja, wat dan?" Vraagt Felice. Joris zucht, staat voorzichtig op, draait zich om en trekt dan zijn shirt uit. Tussen zijn schouderbladen is een brandmerk te zien. "Ik gok dat Maan net als mij gebrandmerkt is door die vuile verraders die zichzelf Ljords durven te noemen." Zegt hij serieus.

Gebrandmerkt worden is één van de meest gevreesde dingen ooit. Het is een teken van schaamte en het gaat nooit weg. Je zit er altijd aan vast, je hele leven en waarschijnlijk ook nog in het hiernamaals. Met een brandmerk kunnen mensen zien dat je iets ongelooflijk verkeerds hebt gedaan, volgens degene die je heeft gebrandmerkt dan. Dit is de tatoeage die absoluut niet wilt hebben.

Joris trekt snel zijn shirt weer aan en gaat weer zitten. We kijken nu allemaal weer naar Maan die trilt als een gek en zijn gezicht in zijn handen verbergt. Als er iemand van alle soldaten is die dit niet verdient dan is hij dat wel. Maan doet geen vlieg kwaad -oké dat is ook weer niet helemaal waar, maar hij is een goed persoon-.

Felice slaat haar hand voor haar mond. Zij vindt dit ook heel erg. Zij weet ook dat Maan dit niet verdient. Ik voel medelijden voor hem; zoals ik al eerder heb vermeld komt Maan van een rijke familie af. Toen ik het verkloot had in Jenava door Meindert voor die roversbende te gooien was hij degene die mij hielp. Hij hielp mij alweer  toen ik het voor de tweede keer verkloot had en ik uit Jenava verdreven werd. Hij was degene die mee ging. Hij had mij ook gewoon kunnen verlaten door in Jenava te blijven.

Maar nee. Maan ging met mij mee in plaats van dat hij een gegarandeerd goed leven zou kunnen lijden door zijn rijke familie en goede positie daar in Jenava. Ik ben hem daar ongelooflijk dankbaar voor. Hij is een trouwe en loyale vriend.

Diezelfde Maan zit nu in elkaar gedoken in het hoekje van de tent en heeft geen woord gezegd sinds Joris heeft uitgelegd wat hij denkt dat er aan de hand is. Ook al zegt Maan dus helemaal niets, wij kunnen zo zien dat Joris hoogstwaarschijnlijk gelijk had.

"Het is waar," Zegt hij dan, "het is godverdomme waar." Herhaalt Maan en we kijken hem allemaal stil aan. Opeens wordt ik abrupt naar buiten getrokken en ik wil bijna vloekend tekeer gaan wanneer ik zie dat het Diana is. Is ze nou net weggeweest? ik heb anders niet gemerkt dat ze weg is geweest.

Ze houdt iets in haar hand en wijst het naar mij toe: het brandmerk van Ljord. Ze kijkt me serieus aan en ik weet wat ze bedoelt. Blijkbaar wilt ze dat me allemaal gebrandmerkt worden met dit brandmerk wat ze zojuist heeft gestolen van Ljord. "Om te laten zien dat hij er niet alleen voor staat." Zegt ze en Diana kijkt me doordringend aan, "Alsjeblieft..." Zegt er nog smekend achteraan. Ik zucht en knik. Ik ga hier waarschijnlijk spijt van krijgen.

Niet veel later hebben we Felice gelukkig ook overgehaald om dit te doen en we staan op een afstandje van de tent klaar met het brandmerk. Felice ziet er erg nerveus uit en hebben we dus besloten om haar als eerst te laten gaan. Ik kijk netjes weg wanneer ze haar shirt uittrekt en frons pijnlijk wanneer ik een gil hoor. Ik hoor na een tijdje die van Diana. "J-jouw beurt, Bart..." Hoor ik Diana zeggen en trek langzaam mijn shirt uit en gooi die in de sneeuw.

"Doe het snel alsje-" Ik kan mijn zin afmaken vanwege het brandende en pijnlijke stuk heet metaal dat tussen mijn schouderbladen brandt en ik schreeuw het even uit. "D-dankjewel..." Stotter ik.

"Hey Maan." Zegt Diana. Hij kijkt alleen maar somber op en ik voel gewoon hoe zijn ogen groot worden als we allemaal met onze rug naar hem toe staan gedraaid om onze brandmerken te laten zien. Joris moet grinniken en hij applaudisseert. Wanneer we hem weer aankijken zien we hoe hij door zijn tranen heen lacht. Joris staat ook op en we nemen even het moment voor een grote groepsknuffel,

"We zijn een team."