R

 

Day off:

    Anong oras na ba? Tanghali na pala pero nakahilata pa rin ako sa higaan at wala sa hinuha ang ano mang pagbangon. Daig ko pa ang ang may hang-over sa nararamdamang panlalata ng katawan. Kumakalam na ang sikmura ko pero mas gusto ko pang tumitig sa kisame kesa kumain ng brunch. Parang ng mga nakalipas na mga araw lang sobrang kabaliktaran ang nararamdaman ko kung ikukumpara mo sa ngayon. Nakakamangha minsan kung paano magbiro ang tadhana ang dating masaya ay agad na napapalitan ng lungkot sa isang kisapmata. Naranasan nyo na ba na parang meron kayong kryptonite? Naglalaro pa rin sa isip ko ngayon kung totoo nga bang may sumpa sakin ang letrang R? Pilit kong sinasariwa sa aking gunita ang puno’t dulo o kung kailan nga ba ng-umpisa itong kamalasan ko sa letrang R?

Balik Tanaw:

    Ako si Dale, 30 anyos, binata at nagtratrabaho sa isang opisina. Una kong naging gf si R1, edad 20 ako ng maging kami. Lahat ng una ko sa kanya. Naging okay naman mga unang buwan ng relasyon namin hanggang sa matuklasan ko ang kanyang sekreto. Pangalawang bf nya lang pala ako. Ito iyong umpisa ng masaklap kong kapalaran sa mga R. Makaraan ang isang taon naging kami ni R2 at di kalaunan napag-alaman ko na nagbibilang pala sya ng bf at sa panahon na iyon isa ako sa mga pinagsabay-sabay nyang mga lalaki. Si ate ang haba ng hair. Oops strike number 2. Graduating naman ako sa college ng makilala ko si R3 hindi ko inakala na magiging kami, sa kadahilanang isa sya sa mga babaeng iniwasan ko hindi dahil sa aware na ako ng pagkakataon na iyon na hindi nararapat sakin ang mga R, basta alam ko na hindi kami para sa isa’t isa. Ang mahirap pa nito dahil sa kanya tumibok ang puso ko ng matindi. Naman oo kung ano pa iyong ayaw mong magyari iyon pa ang naganap. Joke ba ito? Pagkatapos ng graduation lumuwas ako ng Metro Manila para maghanap ng trabaho. Naiwan si R3 sa aming probinsya at lingid sa aking kaalaman naghahanap din pala sya ang pagkakaiba lang dahil hindi trabaho ang hinahanap nya kung hindi bagong bf na mapalit sakin. Awts saklap. Si R4 ang unang R na naging gf ko d2 sa Metro Manila. Kasamahan ko sya sa dating opisina na pinapasukan ko. Instant attraction ang naramdaman ko ng una ko syang makita dahil marahil sa mala-dyesebel nyang buhok. Una naging mailap sya sakin at panay lang ang irap sa mga paghahangad kung makilala sya ng lubusan. Ngunit gaya ng komersyal ng enervon lahat nadadaan sa tyaga. Naging masaya ang mga araw at sandali na kasama ko si R4. Isa syang masayahin at puno ng buhay na tao, no dull moments ika nga. Subalit Some Good Things Never Last sambit nga ni Barbara Streisand sapagkat tulad nila R1, R2, R3 silay mga manloloko at nakatadhana upang durugin ang aking puso. Lumipas ang mga araw at buwan heto na naman si tukso at pinares na naman ako sa isang R na kasama ko ulet sa bago kong pinapasukan. Naging tampulan kami ng tukso sa mga kaopisina namin, alam kasi nila na pareho kaming single kaya lage kaming pinagsasabay sa lunch at uwian at di nga naglaon naging kami ni R5 na humantong din xempre sa panloloko at hiwalayan. Ano pa nga ba? Masasabi ko sa pagkakataon na iyon na namulat na ako sa katotohanan na mukang trending ang letter R sa buhay ko. Nagflashback sa isip ko ang mga kakatwang karanasan ko sa mga R at sa pagkakataon ding yaon nabuo ang isang pagpapasya na kailangan ko ng iiwas ang sarili ko sa mga R. I need to put a stop on this seemingly cycle experience with R’s. At iyon nga ang nagyari kahit may nakikilala ako na R na gusto lagi kong binibigkas sa sarili ko ang katagang Never Mind. Makaraan ang 4 na taon ng pag-iwas sa nasabing R, meron isang naging makulet. Ng mga sandaling iyon tumatakbo sa isip ko kung sapat na ba ang apat na taon upang maputol ang streak. Sa ganoong kaisipan ako sumubok ulit heat check ika nga sa larong basketbol at gaya ng dati nasa huli ang pagsisi. Sablay ulit si R6 at sa pagkakaton ito mukhang naglevel up pa ata mistulang naipon ang apat na taon na walang naging R sa buhay ko grabe ang impak mala impakta pak na pak, sakit sa panga parang signature supersonic punch ni Nonito Donaire, knockout ang sino mang tamaan. Life is a trial and error, hindi masama ang sumubok pero kung pauli-ulit eh nakakadala naman talaga. I must act to put an end to this real life holocaust. It’s not them, It’s me. Kailangan ko bumili ng malupit na antivirus at magtayo ng matibay at mataas na firewall upang hindi na masalanta pa ng mapaminsalang R. Haist, ang tanong hanggang kailan ito tatagal? I could only hope forever.

Reality Bites:

    Humigit kumulang sampung taon na rin pala simula ng magkaroon ako ng kakatwang karanasan sa mga R. At sa ngayon tuwing naiisip ko ang mga pangyayari hindi ko maiwasan ang mapangiti at least wala na iyong pait, charged to experience. Pagkatapos ni R6 naging mas maingat ako sa R, maraming pagkakataon na sana nagkaroon na ng R7, R8, R9, R10, R11, R12 at malamang higit pa. Malaking pasasalamat ko sa universal remote na nabibili sa kung saan ka mapadpad at pwedeng dalhin kahit saan ako magpunta, naging susi ito sa pag-iwas ko sa mga R maituturing nga itong breakthrough kung susumahin. For 2 years I was definitely R free not until that day when I forgot to buy a new battery for my remote control the sad thing about it is I’m not aware that I was walking without my defense against R. Am caught off guard, unknowingly I’m already pursuing R anew. Is she the typical R that will break my heart or she’s the R that will break the spell. Exactly the thing in my mind when I decided to gamble my faith in R7 to find out once and for all what’s to be the outcome of this new roller coaster ride. It’s time to face my fear and put all my doubts behind. Things started out well and turned out to be a real smooth sailing. I’m full of hopes that she might be the one. I can’t think of something that might spoil this new venture. But, as always something inevitable circumstance just pop out of the equation and this time it was premature. That inevitable circumstance was enough to deface what could have been a start of something real. Hindi naging kami at malamang hindi na magiging kami. R7 was not the déjà vu of R1-R6 because we never had a chance to have a real thing it was aborted at first sign of existence. I realized that things are all different now compared to before, way back then it was all just misfortune. It all started with R6 it’s bigger than what I thought it was. It’s so clear to me now that there’s this huge black force so full of hatred that sucks the happiness out of me. An enigma that can’t be solve at least now. It wants to invade and own the very least of me. I’m a captive of a selfish, sick and crooked entity, held in a dark isolated dungeon that’s nowhere to be found. Will R7 be that true love that’s going to free me from this mystical mist surrounding me, a spell that was casted upon me? Is she my Princess Valiant or she’ll just let me be like the rest of them? How and when she will find and save me? I’ve no idea it’s all on her now. If her intentions are clean and pure then maybe just maybe her heart will light up the way to where I’m hidden and free me from the mystical mist and eventually that huge black force.

Emptiness:

   Finally, my hope of 1 day that she’ll come to her senses happens. She’s like Maleficent who returned to being the old her. I just woke up 1 day and I’m already free from the mystical mist and the huge black force that engulfed me for 4 years, but it wasn’t because of R7. She was actually nowhere in sight during the transition. She decided not to be associated with my issues and shy away. I can’t blame her for that it was actually the wise choice. I’m now alone both of them gone but at least now I’ve got my freedom. I wish them there true happiness wherever they maybe. Ironically, I feel alone and lost, still got this jitters of my present condition. Somehow, I missed yesterday still having lots of aftershocks, felt like I’m still in the dungeon. Where to start and go from here? I’ll just savor the gift of freedom and take each day as it comes for now. No hurry and fancy plans.                                                                                 

                                                                            

    Is my misfortune with R gone? Only time can tell. Hi I'm Dale whats yours? Uhm, I'm R8. Noooooooh not agaiiiin!!!!!!!!!!!!!

                                                     -=The End=-