The Change [ΒΟΟΚ 1]

Νοσοκόμες εν δράση

Αθήνα, Λιμάνι Πειραία

Όταν το πλοίο έδεσε στο λιμάνι του Πειραία, κατεβήκαμε στο γκαράζ, πήραμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε εντελώς από το πλοίο.

Πήραμε δύο ταξί και δώσαμε την διεύθυνση του σπιτιού που μας έδωσε η μαμά μου.

Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε έξω από μια μονοκατοικία.

Πλήρωσα το ταξί και βγήκαμε έξω από το ταξί, βγάλαμε τις βαλίτσες από το πορτ-παγκάζ και αφού βγήκαν και τα παιδιά από το άλλο ταξί, μπήκαμε στην αυλή του σπιτιού και χτύπησα το κουδούνι.

Ο Άγγελος μας άνοιξε την πόρτα και αφού έκανε στην άκρη για να μπούμε η Κατερίνα έτρεξε μέσα.

Μπήκαμε μέσα και αφήσαμε όλοι τις βαλίτσες μας στην άκρη.

Άγγελος- Φοίβη, θες να πάω τις βαλίτσες σου στο δωμάτιό σου;

Με ρώτησε κι έμεινα να τον κοιτάω.

Φοίβη- Κάτσε, θα μείνουμε όλοι μαζί;

Ρώτησα κι εκείνος έγνεψε θετικά και πήρε την μία βαλίτσα μου στο χέρι και εγώ πήρα την άλλη και προχωρήσαμε προς έναν διάδρομο.

Άνοιξε μια πόρτα και μπήκαμε μέσα σε ένα τέλειο δωμάτιο.

Άφησε την βαλίτσα δίπλα στο κρεβάτι και έφυγε, όπως έκανα κι εγώ.

Πήγα προς το δωμάτιο που ήταν η κ. Ντίνα και χτύπησα την πόρτα.

Κ.Ν- Περάστε.

Άκουσα την κυρία Ντίνα να λέει και άνοιξα απαλά την πόρτα.

Φοίβη- Πώς είσαι κυρία Ντίνα;

Ρώτησα και πλησίασα το κρεβάτι και έτσα δίπλα στην Κατερίνα.

Κ.Ν- Θα ήμουν καλύτερα αν με έλεγες σκέτο Ντίνα. Βγάζω σπυράκια όταν με λένε κυρία.

Είπε, γέλασα και της έγνεψα θετικά.

Φοίβη- Εντάξει, θα προσπαθήσω να σε λέω Ντίνα.

Της είπα κι εκείνη χαμογέλασε ικανοποιημένη.

Κατερίνα- Μαμά, πονάς; Θες να σου φέρω τα φάρμακά σου;

Ρώτησε ανήσυχη.

Ντίνα- Καλά είμαι Κατερινάκι μου, ηρέμησε!

Της είπε και εκείνη ξεφύσισε.

Κατερίνα- Καλά, αλλά άμα χρειαστείς κάτι να μου πεις αμέσως.

Είπεκαι η μαμά της στριφογύρισε τα μάτια της, αλλά της έγνεψε.

Φοίβη- Κατερίνα, έλα να την αφήσουμε να ξεκουραστεί!