The Player's Possession

Chapter 11

Chapter 11

Stone

Napakunot ang noo ko ng makita ko siya. I was about to go inside my room ng hawakan at hilahin niya ako at ang ending napasandal ako sa dibdib niya.

"Where do you think you're going?" He raised his eyebrow, tumingala naman ako sa kaniya.

"To my room." malamig na sagot ko.

"Tss. Get your things, you'll be staying at my room." this time it was my time to raised an eyebrow at him. "Why?" tanong ko.

"Because I said so o gusto mong malugi ang hotel na 'to dahil lang sa iyo? Remember I am not a Stone for nothing." Hamon niya sa akin at ngumisi.

Inis ko siyang tinalikuran at kinuha ang maleta ko,  wala pa naman akong nilalabas na kahit na anong gamit bukod sa laptop ko. Pagkalabas ko agad niya kong nilapitan at kinuha ang maleta na dala ko samantalang bitbit ko naman ang laptop ko at nauna ng maglakad sa kaniya.

What is he doing here? I don't want him here.

"My room is on the second floor." He said. Pinindot niya ang 2nd floor button at nagsarado na ang elevator. My room is on the fourth floor. 

Ting! 

Kaagad akong lumabas sa elevator.  Walang kibuan habang naglalakad kami. Huminto siya sa isang unit at ganoon din ang ginawa ko,  he swipe his card at bumukas ang pinto pati na rin ang mga ilaw at ang aircon sa loob.

Nilapag niya ang card sa center table at naupo sa mini sofa.  This room is huge. May dalawang kama.

Samantalang nanatili lang akong nakatayo malapit sa pintuan at nakamasid lang sa kaniya.

"Where do you wanna lay?" sumulyap siya sa akin.

"Left. " iyon kasi ang malapit sa life size mirror. Tumango siya at kinuha ang remote pagkatapos binuksan ang flatscreen tv. 

Pagkatapos kinuha niya ang cellphone niya.

"Yes. Deliver it now." sabi niya sa kausap sa kabilang linya.

Maya-maya pa ay may nagdoorbell.  Pagkabukas niya ng pinto it was a man na may dala-dalang paper bag at tray na may lamang pagkain.

"Thank you, sir!" Sabi ng lalaki at umalis na din. He then put the paper bag and the tray at the table.

Now that I have given the chance to look at him closer and with less irritation.... he kinda look.... tired.

"Kelan ka dumating?" tanong ko.  Saglit niya kong sinulyapan bago ibinalik ang tingin sa ginagawa.  May mga cake at pagkain na sa lamesa ngayon.

"45 minutes ago." tipid niyang sagot. 

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko ulit.  Inabot niya saakin ang egg pie at hot chocolate.

"Supporting my girl." He replied without looking at me. Kinuha niya ang plate na may lamang ulam at kanin at naupo sa kama niya.

"Pano si Mari?"  usisa ko.

Ibinaba niya ang kutsara't tinidor at kunot-noo akong tinitigan. "What about her? She's not my girl." He shrugged his shoulders.

"Yeah but..." I bit my lower lips and stop.

"Tss. You are my only girl alright? Now can we eat?  Samahan mo ako, nagugutom at pagod na ako sa biyahe. Katatapos ko lang magpractice ng dumiretso agad ako sa airport para sumunod dito sa iyo." He said, pagod ang boses. Bigla tuloy akong nakaramdam ng konsensya pero kaagad na umingos ako kasalanan naman din niya e! 

"Next time don't do that." aniya.

Kunot-noo ko siyang nilingon. "Do what? "

"Leaving me..." mabilis na sagot niya."... stop taking away my sanity will you?"

"I'm not taking your sanity away!" mataray na pakikipagtalo ko sa kaniya.

Matabang siyang natawa."Yes you do.  With your careless and ruthless action."

"Don't worry about Mari, they'll handle her."  he added.

Kinagabihan ay nagpa-room service na lang kami para sa pagkain, sabi ni Stone ay mag pahinga na lang daw kami at bukas ay ipapasyal niya ako dito.

"You know.... since I was a kid I always want to travel.. " nilingon niya ako. "But now.. it change. "

"Huh? Bakit?" I asked curiously.

"Well... I still want to travel but with you." He smirked.