The FOOTBALL Princess

Chapter 61

ANGELA'S POV

"What?" Napataas ang boses ko sa sinabi ni Lola.

Ano ba kasing kalukuhan 'to? Arrrg.

"You hear me Angela. Do it." Mariing sabi  pa ni Lola. I rolled my eyes. Padabog akong tumayo.

"Ayoko nga La. Diba sinabi naman nila sa'yo na ayaw na nilang makipagbati sa akin? Why I need to do effort just to please them?" Aniko.

Geeez, sinabihan ba naman akong kausapin sina Wency at Danila at makipagbati na. Arrrg. Ayaw nga nila sa akin tapos ako pagsisiksikan ko sarili ko? Aba naman ang galing. Ako? Magmamakaawa para magbati kami? Arrrg.

"Angela, since maliit pa kayo magkakaibigan na kayo. Hindi ka ba nalulungkot? Hindi mo ba sila namimiss?"

Napaiwas ako nang tingin at natahimik.

Psh, nalulungkot, namimiss ko sila sobra pero ayaw na nga nila sa akin. At kapag pinagpilitan ko sarili ko ano na lang sasabihin nila? Ano na lang iisipin nila? At baka bigla pa nilang hilingin na umalis na ako nang team, eh ilang days na lang laro na namin hindi pwedeng umatras ako. I dream of it for long time and now I am here and one kick for the championship aatras pa ako? Hindi pwede hindi maaari.

"Angela, do it. Ito lang ang hihilingin ko kapalit nang pagbigay ko nang basbas para sa pagsali mo sa football na iyan. Kaibigan mo sila, natural na magalit sila sa'yo but hindi dapat diyan nagtatapos ang pagkakaibigan niyo. Try to do something that will bring back your friendship. Angela, please." Napabuga ako nang hangin sa sinabi ni Lola.

Bakit pa ba? Kaya ko namang wala sila huh. Napatingin ako kay Lola.

"But Lola I don't need them." Turan ko pa. Sinamaan niya ako nang tingin.

"Kailangan mo man sila o hindi makipagbati ka. Ano bang mahirap don? Kakausapin mo lang naman sila at magsosorry. Mahirap ba 'yon?" Sigaw ni Lola.

I clenched my fist.

Napatingin ako kay Jane na nagsusulat sa mesa napatingin siya sa akin pero napaiwas din siya at muling nagsulat.

"Oo Lola mahirap. I have pride. I don't want to swallow it just for them. Lola I don't have problem with them, they are the one who had a problem with me." Pangatwiran ko.

Biglang binagsak ni Lola ang kamay niya sa mesa that cause a loud sound medyo nagulat din ako.

"That pride. Pinalaki ba kitang ganyan? Mapride? Mapagmataas? I teach you to be a good woman Angela." Ani Lola.

Napatitig ako sa mga mata niya.

"Wala akong kasalanan Lola why I will swallow my pride and ask for their forgiveness? Can't you understand Lola? Sila ang may problema at hindi ako."

Tatalikod na sana ako nang biglang sumigaw si Lola na nagpatigil sa akin, sa tibok nang puso ko, nanlamig buong katawan ko at ang unti-unting pag-init nang mga mata ko.

Si Lola, minsan lang siya nagagalit tulad nito. Ang mahabang lintaya niya na sobrang tinamaan ako. I can't move even I tried. That line that strike me inside.

"Do what I tell you or ako na lang mismo ang hihila sa'yo pabalik nang Davao? Angela I am doing this para hindi puro lungkot ang nasa puso mo, gusto kong may kaibigan ka dahil gusto kong sumaya ka, ang hindi isipin ang mga kung anu-ano. "

Hindi ako sumagot I let my tears flow for how many seconds. At nang matauhan padabog na akong umalis.

Pumasok ako sa room ko at don humagolgol.

"Your attitude was like your father. Bastos at mapagmataas. Sabagay bakit ako magtataka, anak ka niya, kahit anong pagpapalaki ko sa'yo hinding-hindi mabubura nito ang pinagmulan mo. If you're going to live with that attitude Angela, you will be like your father, mapagmataas, ganid, walang puso, mapride at hindi marunong tumanggap nang talo at hindi sa lahat hindi marunong tumanggap nang pagkakamali. Kaya ikaw nagawa niyang pagtulakan at itanggi dahil para sa kanya ikaw ang pinakamalaking mali. Ikaw ang pinakamalaking kahihiyan. Uulitin mo ba ang ginawa niya? Tutulad ka din ba sa kanya?"