Angelic Touch

Κεφάλαιο 36

Γύρισα γρήγορα σπίτι. Μάλλον σπίτι του. Τότε ξέσπασα. Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια μου.

Γιατί να μου το κάνει όλο αυτό;

Ανέβηκα την ξύλινη σκάλα και πήγα στο δωμάτιο. Μάζεψα ό,τι πράγματα είχα φέρει και τα έβαλα σε ένα μικρό σάκο. Πέταξα τα κλειδιά πάνω στο κρεβάτι και κατέβηκα.

Πλησίασα την πόρτα. Γύρισα για να κοιτάξω άλλη μια φορά το σπίτι όμως δεν άντεξα. Έκλαιγα συνέχεια.

Βγήκα και πήρα το δρόμο για το παλιό μου σπίτι. Τουλάχιστον τώρα η μάνα του θα χαίρεται.

Η ώρα ήταν μία και μισή τα ξημερώματα. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή στους δρόμους. Φοβόμουν λίγο αλλά αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που με ένοιαζε.

Περπατούσα γρήγορα και τα μάτια μου είχαν θολώσει από το κλάμα. Τελικά μετά από λίγο έφτασα. Χτύπησα το κουδούνι πάνω από τρείς φορές για να έρθει μία να μου ανοίξει. Ήταν η Μαρία. Ξαφνιάστηκε.

"Τι κανείς εδώ τέτοια ώρα;" είπε με βραχνή φωνή.

Έκανε χώρο για να περάσω. Έκλεισε την πόρτα και με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω, ώσπου τα μάτια της στάθηκαν στο σάκο μου.

"Σε έδιωξε;" ρώτησε με τη φωνή της να έχει επανέλθει.

"Όχι" είπα και σκούπισα ένα δάκρυ που μόλις είχε βγει από το μάτι μου. "Τον έπιασα να φιλάει άλλη στο μπαρ" είπα και ρούφηξα τη μύτη μου.

Έκατσα στον καναπέ και ήρθε δίπλα μου. Με πήρε αγκαλιά. Άρχισα να κλαίω με λυγμούς και ξύπνησα τα υπόλοιπα κορίτσια.

"Τι έγινε;" ρώτησε η Άννα Μαρία τρίβοντας τα μάτια της.

Τους εξήγησα τι είχε συμβεί. Ούτε εκείνες το πίστευαν. Μετά από μία ώρα περίπου με πήρε ο ύπνος στον καναπέ.

Το ξυπνητήρι χτύπησε και τινάχτηκα. Κοίταξα το ρολόι. Οχτώ το πρωί. Νύσταζα αλλά δεν ήθελα να μείνω κλεισμένη και να κλαίω τη μοίρα μου.

Έτσι σηκώθηκα, έκανα ένα ντους και ντύθηκα. Πήρα στο χέρι μου τον καφέ και όλες μαζί, όπως παλιά, βγήκαμε από το σπίτι.

"Έχεις επισκέψεις" είπε η Σίσσυ και με σκούντηξε με το χέρι της στον ώμο.

Το κεφάλι μου στράφηκε προς τα δεξιά. Εκεί, στερεωμένος στη μηχανή του ήταν ο Τεό.

"Θα τα πούμε μετά" είπα στα κορίτσια και άρχισα να πλησιάζω τον Τεό.

"Τι;" είπα ελαφρά εκνευρισμένη.

"Γιατί έφυγες;".

"Τι να κάτσω να κάνω εκεί μέσα;".

"Όντως τελειώσαμε;" το σκέφτηκα λίγο πριν απαντήσω.

Δεν ήμουν σίγουρη.

"Ναι" είπα τελικά ξερά.

"Μα δε με άφησες καν να σου εξηγήσω. Δεν τη φίλησα εγώ. Αυτή ήρθε πάνω μου".

"Και εσύ έκατσες. Ξέρεις πόση ώρα καθόμουν και σας κοιτούσα για να δω τι σκατά θα κάνεις; Αλλά δεν έκανες τίποτα".

"Δεν πρόλαβα να αντιδράσω" φώναξε λίγο. "Πίστεψε με γαμώτο. Σ'αγαπάω".

"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Ποιος ξέρει πόσες άλλες φορές έχει γίνει αυτό ενώ εγώ καθόμουν σπίτι και διάβαζα ή κοιμόμουν. Αλλά σου είχα εμπιστοσύνη. Τώρα δεν ξέρω πλέον".

"Δεν έκανα τίποτα. Δεν πρόλαβα".

"Ασε τις μαλακίες Τεό. Ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι με είχες μόνο για να με πηδάς όποτε γύριζες σπίτι. Και όλα αυτά τα σ'αγαπώ ήταν παπαριές".

"Σκάσε" φώναξε τόσο δυνατά που τρόμαξα. "Άμα ήθελα κάποια μόνο για να πηδάω, όπως λες μπορούσα να βρω για μια νύχτα. Ό,τι έλεγα το εννοούσα. Σε αγαπούσα και σ'αγαπάω ακόμη. Ήρθα εδώ για να σου εξηγήσω και να σου ζητήσω συγγνώμη αλλά ούτε καν που μ'ακούς. Σταμάτα τις μαλακίες και τα σενάρια και πίστεψε με γαμώτο" όλοι μας κοιτούσαν.

Είχα μείνει να τον κοιτάζω. Ίσως να χε δίκιο. Ίσως να έλεγε την αλήθεια. Δεν ξέρω τι να κάνω γαμώτο.

Αρχικά ένα δάκρυ ξεπρόβαλλε. Μετά ένα δεύτερο και τότε ούτε καθεξής. Είχα κατεβάσει το κεφάλι μου. Όμως μου το σήκωσε.

"Κλαίς;" είπε και σκούπισε τα δάκρυα από τα μάγουλα μου.

Δεν μίλησα. Απλά τον κοιτούσα.

Στη συνέχεια μείωσε την απόσταση μεταξύ μας και με φίλησε. Τον σταμάτησα.

"Συγγνώμη που δε σε πίστεψα" είπα και σκούπισα τα υπολείμματα δακρύων που είχαν μείνει.

"Σσσς" είπε και με ξανά φίλησε.

Ύστερα χαμογέλασε.

"Θες να σε πάω στο Πανεπιστήμιο;" έγνεψα καταφατικά.

Ανέβηκε στη μηχανή του και στη συνέχεια εγώ. Φτάσαμε στη σχολή, με αποχαιρέτησε και πήγα για μάθημα.