Boy Meets Boy (boyxboy)

4. The Drama Begins

NAKAPAG-UD DIIIIIIIIIIIIIIIN!!!!!! FINALLY!!!!!!!!!!!!!!!! SORRY SA MATAGAL-TAGAL NA PAGHIHINTAY! BUT THE LONG WAIT IS OVER! SIMULA NGAYON, MAG-UUPDATE NA AKO REGURALY. (HOPEFULLY). WELL, SANA IT'S WORTH THE WAIT NAMAN.

Kyrie's POV

After the movie, hindi na ako mapakali. Ewan ko ba, pero parang kakaiba talaga ang pakiramdam ko sa kanya. The way he looked at me nung nahawakan niya ang aking kamay. It gives me the chills.

Hindi din naman nagtagal, umuwi na rin kami. Pero hanggang sa little house namin eh hindi mawala-wala sa mind ko ang mga mumunting actions ni Nikolai. Ewan ko ba, but I just feel something's not right about him. Don't get me wrong, he's quite a gentleman compare sa mga ibang guys na nahumaling na sa kagandahan ko, but I know he's straight, or is he? Ewan. 'Yun yung nakukutuban ko sa kanya. He's not as straight as he seems, possibly.

The next day, for the first time in forever, early pa ako ng bongga sa school. Nauna pa nga akong makapasok compare ka Jas. And talagang nagulat sya nang makita nya ako pagpasok nya sa room.

"Oh May Giiiii!!!" eksaheradang sigaw ng babaitang ito. "Isa itong malaking kababalaghan! Anung nangyari at super duper early ka to the highest maximum level?!"

Nagkibit balikat lang ako. Ayoko ko ngang malaman ng windang kong bestfriend na ang real na real reason kung bakit ako pumasok ng "super duper early to the highest maximum level" eh dahil gusto kong makita ng maaga si Nikolai. I don't know about him, but actually, he's the reason din kasi kung bakit hindi ako nakatulog ng maayos kagabi. Kulang tuloy ang beauty rest ko kaya feeling ko ang chaka ko ngayong araw.

"Ows, walang reason kung bakit maaga ka today? Or gusto mong makita ng early si Fafa Niko?" tanong nitong si Jas. Ang galing din manghula ng chakang ito. Pwede na syang pumalit kay Madam Auring.

"Assuming ka rin, no? Porket maaga ako today sya agad? Hindi ba puwedeng napagalitan na ako ni Miss Rose kaya early ako today?" pagmamaang-maangan ko dito. Buti na lang eh may pagka-engot din 'tong bestfriend ko at napasakay naman agad.

"Okay. Sabi mo eh," sagot niya. Hay, maganda nga, may pagka-engot naman. Buti na lang bestfriends kami at baka nasapak ko 'to. Well, at least my secret's safe, for now.

Maya-maya pa't dumating na rin ang iba pa naming mga classmates. Pero no Nikolai pa rin. Anu ba yan. Kanina pa aketch naghihintay dito. Sayang naman ang pagpasok ko sa school ng early kung male-late din naman pala si Niko. Anebeyen.

Pero hindi din nagtagal dumating na din sya. Sinagot yata ni Lord ang aking mga panalangin. Sa pagpasok nya sa room, unti-unting bumagal ang world. Parang sa mga movies, when you meet the man of your dreams, the world just slows down like nobody else matters, just you and him. Ganun ang eksena. Maarte na kung maarte pero ganun talaga.

"Kanina pa ba kayo?" pagbabasag ng katahimikan ni Nikolai sa aking sariling mundo.

"Wa-What?" pautal-utal kong tanong. Kasalanan ko ba kung tinamaan ako sa kaguwapuhan nitong lalaking 'to. Hindi, 'di ba? Kasalanan nya. Hehe.

"Ah, kanina pa ba kayo?" pag-uulit niya ng tanong. Tumango si Jas habang ako, you know, nakatitig lang. Ewan ko ba. Ang guwapo lang talaga nya.

"So, wala pa si Miss?" tanong niya.

"Nakikita mo na ba sya? Di ba hindi? So wala pa," pamimilosopo kong sagot. You know naman me, mataray. Kanina pa kaya ako naghihintay sa kanya (kahit 'di niya alam) at ngayon lang sya dumating. It's irritating. Nawawala tuloy ang pagka-princess ko. Che!

"Sungit naman nito. Anu nakain mo?" singit ng bruhang Jas.

"Wala lang. Bawal bang magtaray?" sagot ko naman. Kakainis. Red day ko yata ngayon. Arghhh!!

"Bawal!" sabay na sabi ni Nikolai at Jas.

"Wow! Sabay! Anu 'to? Glee?" pagtataray ko. "Maiwan ko na nga kayo." Agad akong tumayo at lumipat ng upuan. Hay. Kakairita naman kasi eh. Kanina ko pa naman sya hinihintay pero 'to, ang cold-cold nya sa 'kin ngayon. Sayang ang pag-eeffort ko. Hay.

Later days, dumating na si Miss Rose. At dahil "Rose" nga ang pangalan nya, vase na naman ang pinapadrawing nya. Anu ba 'to? Kung alam ko lang na ganito, hindi na sana ako pumasok ngayon ng maaga. Sa bahay na lang sana ako gumawa. Ang dami-daming vase dun.

After three long hours, natapos din ang class. Mag-eeleven na ng ako ay lumabas. Magwo-walking galore na lang sana akong mag-isa ng hinihingal na tumabi sa 'kin si Jas.

"Bestie, lunch na tayo," pag-aaya nya sa 'kin. Unti-unti na rin naman nawala ang iritasyon sa aking katawan kaya umo-o na 'ko. I have weaknesses kasi for my friends, especially my bestfriend. So rumampa na kami sa canteen. And as usual, hindi naman umaandar ang elevator ng school, so journey to the center of the earth ang drama naming dalawa papuntang canteen.

"Anu ba 'yan friend. Bago pa tayo makapag-lunch eh haggardo versoza na akesh!" pagiinarte ko na naman.

"Oo nga bestie," sagot ni Jas. Mabuti na lang at kakaunti pa lang ang tao sa canteen. Eleven pa lang naman kasi. Most classes kasi have their lunch at exactly twelve.

"So, anu ba ang drama kanina?" tanong ni Jas ng makaupo na kami after namin bumili ng lunch. She was referring to siguro yung pag-iinarte ko before the class. Well, I'm not ready to tell her yet kasi alam ko na ipu-push talaga ako nitong si Jas kay Niko. And I don't want that.

I just shrugged, attempting to just drop the whole issue. "Wala lang," sagot ko na lang. "Dumating yata kasi yung akin ngayon eh, " dagdag ko pa.

"Dumating yung anu?" biglang singit ng isang malamig na tinig sa bandang likuran ko. And I am not mistaken to think na si Niko nga. Well, well.

"Meron yata sya," sabi ni lokaret kong friend. Kung hindi ako makapagpigil sasabunutan ko na 'tong bruhang 'to eh. Ang daldal!

"Ah, kaya naman pala," patangu-tangung sabi ni Niko.

"Kaya naman pala anu?" tanong ko naman.

""Kaya naman pala biglang ang sungit mo kanina. Kahapon lang ang bait-bait mo pa sa 'kin while nanunuod tayo ng movie tapos kanina, bigla ka na lang nag-walk out," pag-eexplain nya.

Tumahimik na lang ako. This is so not me.

"Eh, bakit ka nga ba talga nag-walk out?" pilit na tanong ni Jas.Arrrghh! Isa na lang, F.O, na kaming babaeng 'to. Kung 'di ko lang talaga 'tong love si Jas matagal ko na 'tong nasampal. Ang daldal!

"Wala nga. Ewan, hindi ko alam," sabi ko na lang, nanggagalaitin sa inis. Hay nako. Ayoko nang mag walk out 2.0. Masyadong ma-drama.

After that we fell silent. I can sense the tension like a cloud in the air, and I know na kasalanan ko 'yun. nagtatampo na si Jas, and Niko was just new here so he doesn't quite know how to handle the situation.

Maya-maya pa't we finished eating and decided to go to our next class. Mabuti na lang at minor subjects lang. Pwede ko pang tulugan just to avoid the awkwardness with my friend. Nagi-guilty ako sa mga ikinilos ko kanina, especially kaninangg umaga, Jasmine knows I don't get angry and just awlks out very often, so akala nya siguro may mali syang nagawa sa 'kin. i actually want to tell her na the whole reason bakit ganun 'yung inasal ko pero inunahan ako ng hiya.

As we entered our room silently, biglang lumapit si Niko sa akin at hinawakan sa braso. "Can we talk?" he asked. Tumago lang ako and hinayaan si Jas na maunang umupo.

Nikolai pull me out of the class, and faced me gently. "I don't know what happened kanina, and I honestly don't know how to respond to it. But, your actions have hurt Jas, and I don't want to see any of my friends hurt so can you please fix it? Ayoko ko sanang pang himasukan yung away nyo but I just feel the urge to resolve this so please?" sabi niya.

I nodded. "I know I've hurt her, and you, and I'm sorry about that. Hayaan mu. Aayusin ko 'to. Promise," pangako ko sa kanya. He smiled. Well, ang cute niya pag nakingiti, but most importantly, plus pogi points yung kindness niya towards the people he considers his friends.

After that we went inside and I immediately went to Jasmine.

"Can we talk?" I asked her quietly. She nodded. Lumabas ulit kami, without Niko this time.