Just To Get You

Chapter 8

Chapter 8

"Damien?" i couldn't move. Ano ang ginagawa niya rito? hindi ba't kasama niya si Aaron? paanong nandito siya ngayon sa harapan ko?

"Mag-uusap tayo." he said authoratarively. I grimaced.

"Talaga? after a week saka lang tayo mag-uusap? Kung sasabihin mo lang na ayaw mo na sa setup natin then fine! Wala na akong magagawa." i said vehemently.

"Let's talk somewhere else." hinatak na naman niya ako.

Napaka hilig niyang manghatak! try niya rin kayang hiligin na mahalin ako baka mas matuwa pa ako pero alam ko namang imposible dahil mukhang matatapos na agad kami. Nasimulan nga namin pero mukhang matatapos rin agad. Dinala naman niya ako sa condo niya. Padarag ko namang binawi ang braso ko na kanina niya pa hatak hatak.

"Heto na naman tayo sa condo mo! baka kapag may nangyari na naman saakin mo na naman isisisi?" i said sarcastically.

"About that...I'm sorry, sorry sa lahat ng sinabi ko. I shouldn't have said that. Hindi mo kasalanan ang nangyari, I'm sorry."

He looked regretful. And i can say that he's sincere. Napapikit ako ng mariin, kaya ko siya agad patawarin at nakakainis iyon dahil ang rupok ko pagdating sakaniya.

"Fine. Apology accepted. Pero kung hanggang dito na lang tayo at ayaw mo talaga, hindi na kita pipilitin." nakayukong sambit ko, hindi ko kasi siya kayang bitawan habang nakatingin sakaniya.

"Gaga..." he hissed.

"Alam ko, pero tatanggapin ko na lang." nakayuko paring sabi ko sakaniya.

Nagulat ako nang marinig ko siyang tumawa kaya napaangat ang ulo at tinignan siya ng may pagtataka.

"Bakit ka tumatawa?"

"Wala lang. You just look so funny." he chuckled.

"Seryoso kasi! Sobrang nasaktan ako sa sinabi mo pero handa pa rin kitang patawarin pero kung gusto mo ng kumalas, wala na akong magagawa kun'di ang palayain ka."

Nawala agad ang ngisi sa mukha niya, napalitan ito ng seryoso at madilim na ekspresyon ng mukha.

"Akala ko ba mahal mo 'ko?" he asked stoically.

"Syempr--" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil muli siyang nagsalita.

"Kung gano'n bakit ang bilis mo naman atang bumitaw? Bakit ang bilis para sa'yo na palayain ako?" seryosong sambit niya.

I lost my words. I was just staring at him, couldn't find the right word but i still answered him stuttering.

"A-Akala ko kasi b-bibitaw ka n-na sa usapan matapos no'ng nangyari..." mahinang sambit ko.

"May sinabi ba ako?" mataray niyang sabi.

"That's what i concluded! Ilang araw rin kasi tayong hindi nagpansinan!"

"Ikaw ang hindi namamansin sa ating dalawa, ikaw ang umiiwas!" he exclaimed.

I looked at him with disbelief. I shooked my head. What does he expect? matapos ang araw na iyon ay okay agad kami? Hindi gano'n kasimple iyon lalo na't paulit-ulit sa isipan ko ang mga salitang lumalabas sa bibig niya no'ng araw na iyon! Nasaktan ako.

"After all the things you have said? sa tingin mo maaayos agad tayo? Nasaktan mo 'ko!"

He sighed, he calmed his self before proceeding.

"I know, kaya nga heto ako at bumabawi sa'yo. Hindi ako kakalas sa usapan natin, i promised you that. We'll date until two months ended and we will see if...you know what i mean. But for now i will make it up to you." He smiled.