~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Wassim

Ze had me duidelijk ook niet verwacht, ze keek me boos maar ook zwakjes aan. Ze wou de deur net dicht doen maar ik had men voet al klaar gezet. Ze had de hoop al verloren, ze ging g naar binnen en ging liggen in de woonkamer. Ze kan hier niet eens 1dag wonen laat staan onze hele vakantie. Ik ging naar binnen en alles ruikt muf.

Pov Nisrin
Ik zag wassim voor de deur, ik had echt geen zin in hem. Ik voelde me de hele dag door misselijk. Als ik wou overgeven kwam er dan weer bloed uit. Ik ging gewoon naar binnen en ging liggen in de woonkamer. Ik zag dat wassim in de andere kamers ging kijken. Wat me best wel irriteerde, maar als ik hem heem aandacht zou geveb zou hij vanzelf wel weggaan.

Na dat hij in alle kamers heft gekeken, kwam hij naar de woonkamer hij ging zitten. Hij begin het gesprek :'nisrin je begrijpt toch dat je niet altijd kan weglopen van je problemen. Ik begrijp dat je het moeilijk hebt.' ik probeerde deze dagen niet te huilen,overdag wist ik me wel sterk te houden. Maar eens dat k allleen in men bed lig komen de tranen naar beneden. Na even discussiëren besloot ik maar terug naar het huis te gaan. Ik pakte men spullen en ik vertrok samen met wassim.

De autorit was heel stil we zeiden geen woord tegen elkaar. Eens aangekomen pakte ik men spullen. Ik ging naar binnen en ik zag iedereen me geschrokken aankijken. Ik hoorde iedereen doorelkaar roepen :'nisrin je bent terug'! 'waar was je'? 'Gaat het wel'! Ik gaf hun een zwakke glimlach en zei :'jongens jullie hoeven jullie geen zorgen te maken, alles is oké alhmdlh. Ik wist dat ik nu aan het liegen ben, maar geef me alle emoties in de wereld maar medelijden heb ik echt niet nodig. Ik ging naar mijn kamer ik zag sanae daar huilend op men bed liggen, ik ging naar binnen en ze schrok. Ze besprongen me ':Nisrin wlh sorry sorry sorry'! Ik keek haar raar aan :kifesh sorry'? 'ja ik weet dat ik het niet op het juiste moment heb verteld'... Ik onderbrak haar nee sanae je hoeft je echt niet schuldig te voelen, ik ben blij dat je me het hebt verteld. Ze glimlachte naar me.

Het was ondertussen al 22:00, ik wou net gaan slapen. Totdat wassim me riep. Ik ging naar beneden. Ik besloot om gewoon droog te doen tegen wassim, want ik voel elke keer een kriebel als ik hem zie. Ik gaf hem een teken van 'wat'? Hij zei :'volg me'. Ik volgde hem, we ging een trouwens naar beneden en dan nog een trap. Ik zag een deur, hij opende de deur. Ik kwam in een kamer dat sprekend leek op een ziekenhuiskamer. Hij zei:'ga maar zitten we gaan je je chemo geven'. Ik keek hem geschrokken aan ik voelde de tranen al prikken.

      Ik weet dat dit alles zou gaan verwoesten!