Μπορώ μόνο να σε φανταστώ μπροστά στα σκοτεινά μου μάτια να λάμπεις σαν κεραυνός.
Όπως ένα νεφέλωμα που πρόκειται να σχηματιστεί.
Έχω τη μύτη μου κοντά στα σεντόνια γιατί με κάποιο τρόπο αυτό το κενό πήρε τη θέση σου.
Είσαι πολύ μακριά, αλλά υπολ...
Μπήκα μέσα στην αίθουσα. Είχα αργήσει λίγο αλλά ευτυχώς ο καθηγητής δεν μου είπε τίποτα. Έκατσα στην καρέκλα μου δίπλα από την Μαρία.
"Τι έγινε;" με ρώτησε ψιθυριστά.
"Όλα καλά" απάντησα και άνοιξα τα βιβλία μου.
Δεν είχα κάνει τίποτα από ασκήσεις με τόσα που είχαν συμβεί. Απλά ευχόμουν να μην με ρωτήσει κάτι.
Οι ώρες πέρασαν βασανιστικά αργά. Τώρα όμως θα πήγαινα στον Τεό για μια ακόμα φορά.
Όταν τελειώσαμε είπα στα κορίτσια πως θα περάσω να πάρω τα πραγματά μου κάποια στιγμή. Έφυγαν από διαφορετική κατεύθυνση απ'ότι εγώ.
Περπατούσα σχετικά αργά και με το κεφάλι μου κατεβασμένο. Ήμουν αρκετά κουρασμένη και ο ήλιος ήταν εκτυφλωτικός. Δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου.
Σε μια γωνία όπως έστριψα έπεσα πάνω στο στήθος κάποιου. Έκανα ένα βήμα πίσω.
"Συγγνώμη" είπα και ανέβασα το κεφάλι μου για να δω ποιος ήταν.
Κοκάλωσα. Το πρόσωπο μου ήταν ανέκφραστο. Κοιτούσα τα δυο του μάτια και ευχόμουν να μην έβλεπα καλά. Δεν μπορεί να είναι αυτός απλά κάποιος που του μοιάζει τόσο πολύ. Και εκείνος με κοιτούσε. Δεν έχω ιδέα τι σκεφτόταν.
Κατέβασα πάλι το κεφάλι μου. Τον προσπέρασα και έκανα δυο βήματα ώσπου με φώναξε.
"Ίφη" είπε και ίσα που ακούστηκε.
Σταμάτησα. Το σκέφτηκα αρκετά για το αν θα γυρίσω ή αν θα συνεχίσω να περπατάω. Τελικά γύρισα. Με πλησίασε. Δεν ήξερα τι να πρωτοπώ.
"Πως από εδώ;" ρώτησα και στα χείλη μου σχηματίστηκε ένα μικρό χαμόγελο.
"Ήρθα για κάτι δουλειές και σε δύο μέρες θα ξαναφύγω".
"Άντε με το καλό" είπα και γύρισα την πλάτη μου για να φύγω.
Όμως με έπιασε από το μπράτσο προκαλώντας με να τον κοιτάξω.
"Τι αυτό ήταν;" ρώτησε.
"Τι άλλο θες; Καλό ταξίδι" είπα και του γύρισα για άλλη μια φορά την πλάτη μου.
"Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις" φώναξε ελαφρά και σταμάτησα να περπατάω. "Γύρισα για να σε πάρω μαζί μου" ένιωσα την καρδιά μου να σταματά και ύστερα να χτυπά με γρήγορο ρυθμό.
"Γιατί να έρθω μαζί σου Κωστή; Έχεις φύγει περίπου εδώ και ένα χρόνο και τώρα γύρισες για να με πάρεις; Σου είχα πει και τότε πως δεν μπορώ να φύγω και τώρα έχουμε τελειώσει. Είμαι αλλού και το ίδιο προτείνω και σε εσένα να κάνεις".
"Σ'αγαπάω γαμώτο. Εσύ όχι;".
"Τι σημασία έχει τι νιώθω και τι όχι; Δεν θα έρθω μαζί σου. Ας έμενες. Τώρα τελείωσε, όλα τελείωσαν".
"Σε παρακαλώ" είπε και με πλησίασε.
Τοποθέτησε το ένα του χέρι στο μάγουλο μου. Έσκυψε για να με φιλήσει αλλά τον σταμάτησα. Αν και ήταν κάτι που ήθελα πολύ.
"Φύγε Κωστή, δεν αντέχω φύγε" φώναξα και τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου ασταμάτητα.
Θα μπορούσα να τα αφήσω όλα πίσω μου για αυτόν και να πάω μαζί του. Να καλύψουμε όσο καιρό ήμασταν ο ένας μακριά από τον άλλο. Αλλά όχι, δεν έπρεπε. Δεν πρέπει να γυρίσω πίσω. Ας το έκανα τότε. Τώρα είναι αργά.
Έπεσα στο πεζοδρόμιο και κάλυψα το πρόσωπο μου. Έσκυψε και με έπιασε από τους ώμους.
"Τι έπαθες;".
"Φύγε" ούρλιαξα.
Στη συνέχεια σηκώθηκε και έφυγε. Δεν είπε τίποτε άλλο.
Γιατί να έρθει γαμώτο; Και κυρίως γιατί να μου μιλήσει;
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Όταν τελικά κατάφερα να ηρεμήσω σηκώθηκα. Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι.
Έφτασα και χτύπησα για να μου ανοίξει. Σκούπισα άλλη μια φορά τα μάτια μου για να βεβαιωθώ ότι δεν είχα υπολείμματα δακρύων στα μάγουλα μου.
Μόλις άνοιξε χαμογέλασα όσο δύσκολο και αν μου φαινόταν. Έκανε χώρο για να περάσω.
"Τα πράγματα σου;".
"Θα πάω αργότερα να τα πάρω" είπα και ρούφηξα τη μύτη μου.
Χαμογέλασε. Ύστερα με κοίταξε καλά καλά.
"Εκλαιγες;".
"Όχι, γιατί;".
"Τα μάτια σου είναι πρησμένα, όλα καλά;".
"Ναι, μια χαρά" κατευθύνθηκα προς τις σκάλες. "Πάω να κάνω ένα μπάνιο"
"Να έρθω κι εγώ;" είπε και με κοίταξε με πονηρό χαμόγελο.
"Είμαι κουρασμένη. Συγγνώμη".
"Εντάξει, δεν πειράζει".
Ανέβηκα πάνω και μπήκα στο ντους. Το νερό που έπεφτε στο σώμα μου με έκανε να μη σκέφτομαι. Μετά από ώρα βγήκα, ντύθηκα και κατέβηκα κάτω.
