~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Wassim

~~3 dagen later  ~~
Sinds de dag van vandaag is nisrin nog steeds even zwak. Abdel is haar nu even aan het onderzoeken, ze eet nauwelijks. Ze kan niet eens bewegen, ze staat soms wel op en praat wat. Maar voor de rest gaat het echt slecht met haar. Ik keek toe hoe abdel haar onderzoekte.
Toen hij eindelijk klaar was vroeg ik hem :'hoe is het met haar'? Hij zei :'ze is er niet goed aan toe, ze moet naar het ziekenhuis, we hebben niey de nodige medicatie om haar te genezen.' ik werd zo boos van die woorden. Sanae is  al terug naar België want ze met gaan werken. Ik sta er dus alleen voor om har te genezen. Ik ging naar beneden en ik ging met men handen door men haren, ik moet en zal haar genezen.

Na een paar minuten brachten we haar naar het ziekenhuis. Toen we daar aankwamen zag ik gelijk dat dit een slecht idee was. Het ziekenhuis in Marokko is totaal niet hetzelfde als in België. Ik twijfelde toch om naar binnen te gaan. Ik zag gewoon dat ik dit niet had  moeten doen. Ik zei tegen abdel :'kom we zijn weg'. Ik keek naar nisrin in die rolstoel, ze zag er ocharme echt niet uit. De chemo heeft haar gewoon kapot gemaakt. Ik zal het leven gewoon niet zonder haar aankunnen zei ik stilletjes. Nee wassim! Niet zo denken we gaan haar genezen zei abdel. Ik keek hem met een zwakke glimlach aan. We kregen een kamer waar nisrin zou genezen. Ik keek rond in de kamer het was er zo vuil. Ik had gewoon medelijden met de mensen die hier in het ziekenhuis lagen. Ik zag dat er een dokter binnenkwam. Hij zei :'hallo abdel alles goed?' ik kek hem raar aan omdat hij Nederlands sprak. Abdel zei:'dit is nassim hij studeerde vroeger met me. Hij werkt  hier nu, ik schudden zen hand.

Doordat we druk in gesprek waren letten ik even niet op nisrin. Totdat ik haar heel zwaar hoorden ademen, ik was in paniek. Ik wist niet wat ik moest doen. Nassim duwde op de rode knop en zei :'ga even naar buiten we gaan haar onderzoeken'. Ik ging in paniek nar buiten en zag daar alle jongens zitten.