Angelic Touch

Κεφάλαιο 38

Έφτασα στον κάτω όροφο και κοίταξα δεξιά και αριστερά. Δεν έβλεπα τον Τεό ώσπου ξεπρόβαλλε από την κουζίνα με ένα τεράστιο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη του. Εγώ ίσα που προέκτεινα τις άκρες των χειλιών μου.

Ύστερα πλησίασα τον καναπέ και κάθισα απαλά. Μετά από λίγο ήρθε δίπλα μου. Έκανε κίνηση για να με φιλήσει αλλά τον σταμάτησα.

"Δε θα πας στο μπαρ;" ρώτησα και μετακινήθηκα μερικά εκατοστά μακριά του.

"Είναι νωρίς ακόμα" είπε και ήρθε πάλι κοντά μου.

Ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. Με ένα πεταχτό φιλί κατάφερε να με αιφνιδιάσει. Στη συνέχεια κόλλησε το στόμα του στο δικό μου. Με έσπρωχνε με απαλές κινήσεις για να ξαπλώσω στον καναπέ όμως εγώ αντιστεκόμουν. Δεν άντεξα άλλο και έπεσα πίσω. Εκείνος από πάνω μου.

Κατέβηκε στο λαιμό μου όμως εγώ ήμουν ανέκφραστη. Δεν ένιωθα τίποτα.

Γύρισα το κεφάλι μου στην τηλεόραση, η οποία ήταν ακόμα ανοιχτή από πρίν. Έκτακτο δελτίο. Ο Τεό συνέχιζε να πιπιλάει το λαιμό μου ενώ εγώ είχα επικεντρωθεί στην τηλεόραση. Η φωνή ήταν χαμηλά όμως άκουγα αρκετά καθαρά.

Μία δημοσιογράφος εμφανίστηκε στην οθόνη φορώντας κόκκινο σακάκι και άσπρο πουκάμισο από μέσα. Είχε πλέξει τα δάχτυλα της πάνω στο γραφείο. Τα χείλη της έντονο κόκκινο χρώμα. Το βλέμμα της σοβαρό και ήταν όλη στραμμένη προς την κάμερα.

"Κυρίες και κύριοι διακόπτουμε το πρόγραμμα σας με ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων. Τροχαίο ατύχημα προκάλεσε φορτηγό πολλών κυβικών με πεζό λίγο πιο έξω από το αεροδρόμιο. Ο νεαρός άνδρας είναι σοβαρά τραυματισμένος και βρίσκεται στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση. Τώρα θα συνδεθούμε απευθείας με την Αγγελική, η οποία βρίσκεται στην περιοχή του συμβάντος. Σε ακούμε Αγγελική" στην οθόνη εμφανίστηκε άλλο ένα παράθυρο με μια νεαρή σχετικά κοπέλα.

Κρατούσε με το δεξί της χέρι το μικρόφωνο και με το άλλο έβαλε τα κάστανα μαλλιά της πίσω από τ'αυτιά.

"Καλησπέρα Ελλη." η κάμερα κατευθύνθηκε προς ένα σταματημένο φορτηγό.

Οι νοσοκόμοι έβαζαν το φορείο στο ασθενοφόρο. Αίματα είχαν εξαπλωθεί σε όλο σχεδόν το δρόμο.

"Το φορτηγό έτρεχε υπερβολικά, πάνω από το όριο. Ο νεαρός άνδρας περπατούσε και πέρασε το δρόμο. Τότε εμφανίστηκε και δεν πρόλαβε κανένας από τους δύο να αντιδράσει. Ο άνθρωπος παρασύρθηκε λίγα μέτρα μακριά. Χτύπησε στο κεφάλι. Η κατάσταση είναι επικίνδυνη" η κάμερα εστίασε στο φορείο.

Τα αίματα κάλυπταν το πρόσωπο του ατόμου.

"Αυτή είναι μία φωτογραφία του άνδρα πριν το ατύχημα. Δεν κρατούσε κινητό. Εύχομαι οι συγγενείς του να το δουν" η φωτογραφία εμφανίστηκε στην οθόνη.

Για μερικά δευτερόλεπτα σταμάτησα να αναπνέω. Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα μου για να καταλάβω αν έβλεπα καλά. Ο Κωστής. Είχα μείνει να κοιτάζω την τηλεόραση. Λίγα λεπτά αργότερα στην οθόνη εμφανίστηκε η αρχική δημοσιογράφος.

"Για νεότερα θα σας ενημερώσουμε με άλλο ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων".

Σήκωσα βίαια τον Τεό από πάνω μου.

"Τι έπαθες;" δεν έδωσα σημασία απλά σηκώθηκα μανιωδώς και έπιασα το κινητό μου, τα κλειδιά και βγήκα από την πόρτα.

Έτρεχα, σχεδόν, για να φτάσω στο νοσοκομείο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ο κρύος αέρας τρυπούσε το δέρμα μου αλλά δεν έδινα σημασία. Περνούσα τους δρόμους δίχως να κοιτάω. Άκουγα τα αυτοκίνητα να μου κορνάρουν και τους οδηγούς να φωνάζουν. Συνέχισα να περπατάω.

Τελικά κατάφερα να φτάσω στο νοσοκομείο. Μόλις μπήκα η μυρωδιά από τα φάρμακα γέμισε τα ρουθούνια μου. Έφτασα στη ρεσεψιόν. Έσπρωξα τους υπόλοιπους που περίμεναν. Στάθηκα μπροστά από μια ξανθιά νοσοκόμα.

"Πριν από λίγο στο αεροδρόμιο έγινε ένα ατύχημα με φορτηγό. Έφεραν εδώ έναν άνδρα. Ξέρετε σε ποιον όροφο είναι;" πληκτρολόγησε κάτι στον υπολογιστή και ύστερα μου είπε.

"Ναι, στον τρίτο".

"Ευχαριστώ" είπα και έτρεξα στις σκάλες.

Ανέβηκα γρήγορα. Πλησίασα έναν γιατρό.

"Σας έφεραν εδώ έναν άνδρα από τρακάρισμα με φορτηγό;" είπα λαχανιασμένη.

"Είναι στην εντατική. Δεξιά" είπε και έδειξε πίσω από τον τοίχο.

"Εντάξει, ευχαριστώ" είπα και κατευθύνθηκα εκεί που μου έδειξε ο νοσοκόμος.

Έφτασα έξω από την πόρτα της εντατικής. Δεν υπήρχε καθόλου κόσμος.

Έκατσα σε μια από τις πλαστικές καρέκλες. Άφησα μια ανάσα μου. Τοποθέτησα τους αγκώνες μου στα γόνατα μου. Κρατούσα το κινητό στα χέρια μου και το γύριζα με τα δάχτυλα μου. Ευχόμουν να μην είχε πάθει τίποτα αλλιώς δε θα άντεχα.