I Hate Tadhana

Chapter Four || Desolation

~ Aubrey ~

After ko sabihin kay Drew yung pangalan ko, we exchanged numbers kasi gusto niya makiramay. Umalis agad siya kasi hinahanap siya ng nanay niya. At least after all the betrayal, I have found a new friend pero I have trust issues. The next day, pwede na raw kami umuwi nila Mama. We went home with heavy hearts. One week later, funeral na ni Papa and it was time for me to say my goodbyes.

"My father was loving. Never siya naging masungit or pinagalitan kami. He was the positive vibe in the household. Lagi niya kami pinapatawa and pinapangiti. He works hard as any father should. He was always there to support me. Guide me throughout my whole life. Mahal na mahal niya kami --" Napatigil ako ng makita ko yung dalawang tao na who made me life miserable. Right then and there, I felt the anger rise up. Di ko na tinuloy yung eulogy ko and lumapit sa dalawa. I didn't care that pinagtitinginan ako.

"Anong ginagawa niyo dito?" Tanong ko na pasigaw. Di ko napigilan yung galit ko. What the hell were they doing here?

"Aubrey, gusto lang namin makiramay." Ryder said with sympathy. I don't need their freakin' sympathy.

"Ayaw namin gumawa ng gulo. Di naman iba samin si Tito." Sagot naman ni Monique. Aba!



"ANG KAKAPAL NG MGA MUKHA NIYO! ANO 'TO BASTUSAN?! SA HARAP NG LIBING NG TATAY KO, HAHARAP KAYO SA AKIN NA PARANG ANG BABAIT NIYO?! PAREHO NAMAN KAYONG MANLOLOKO." Sigaw ko na ramdam lahat ng galit. I shoved Monique but syempre dahil knight in shining armor si Ryder, pinigilan niya agad ako.

"Uy teka dahan-dahan naman Aubrey." Sabi ni Ryder na blinock si Monique. In my peripheral vision, nakita ko si Mama tumayo at palapit sa amin. Nagulat ako lumapit si Drew. Di ko in-expect na pumunta si Drew kasi wala siya sa burol. I was proven wrong.

"Wag kang gumawa gulo dito. Respeto naman sa patay at sa pamilya ng namatayan." Drew said.

"Bakit ka ba na ngingialam?! Sino ka ba ha?" Ryder said na nagbabanta. Hinawakan ni Monique yung kamay ni Ryder.

Biglang tumingin sa akin si Drew. "Taong hindi siya sasaktan." He said, still gazing to me. Sumingit si Mama by going in front of us. Nakaharap siya kay nila Ryder.

"Kung ayaw kayo makita ng anak ko, please lang, wag na kayong lumapit." Sabi ni Ma.

"Umalis na kayo!" Sigaw ko. Hinila ni Monique si Ryder paalis. I felt the tears streaming down my face.

"Umalis na kayo! Mga manloloko!" Sigaw ko pa hanggang nawala sila sa paningin ko. I kept crying. Nararamdaman ko na naman yung sakit. Sobrang sakit pa din eh. Hindi lang boyfriend nawala sa akin, kundi kaibigan ko. Ngayon, pati si Papa! Ayoko na mabuhay.

Surprised, may mga kamay nakawrap sa shoulders ko or in short naka-back hug sa may shoulders. Lumingon ako to see it was Drew.

"Tama na Aubrey." He said. I cried even more and covered my face. Di ko mapigilan sarili ko. Humarap ako sa kanya and cried and cried. Grabe, wala na ako ginawa kundi umiyak sa harap ni Drew. Nakakahiya.

The next thing I knew, hinug ako. I didn't see kung sino kasi nakatakip pa rin mukha ko. I felt the warmness of the embrace. I felt relaxed. I felt I was home. Parang yakap ni Papa.

"Pa?" I said na tumingala kay mystery hugger. Di ko ma-register. I was surprised na siya yun.

"Mukha na ba akong matanda? Tanda ko namang gwapo." Yabang ni Drew. Natawa ako sa sinabi niya. Despite sa sadness ko, nagawa pa rin ni Drew i-cheer up ako. What a friend.