Luhan ellerine tırnaklarını geçirmiş Sehun'u dinlemeye devam ediyordu;
Sehun: İşte böyle.. Bir anda oluyor herşey.. Hiçbirşey yokken..
Psikolog: Peki ilk nasıl anladınız?
Sehun: Aaa... Şey.. Öpüşüyorduk ve bir anda çığlık atıp geri çekildi. Beni tanımıyormuş sanki hayatında beni hiç görmemiş gibiydi. Onun için o an bir yabancıydım.
Luhan gözlerinden akan yaşları elinin tersiyle silerken konuştu;
Luhan: Demin de aynı şey oldu.. A-ama... Anlattıklarınız... Bunlar gerçek sanırım..
Sehun yüzünü yere eğmiş dudaklarını ısırıyordu..
Psikolog: Anlıyorum.. İlk defa böyle birşeyle karşılaşıyorum.. Yani tabiki bu şekilde kronik hastalığı olanlar var ama Luhan bey dünyada bilinen hastalıklardan daha farklı..
Size iki çözüm öneriyorum.. Evinizin içinde ikinizle ilgili bulunan fotoğraflar ve eşyalar olsun, luhan bey o zaman hafızasını zorlayıp bazı şeyleri geciktirebilir.
Luhan: Ama bazen geri geliyor. O an unutuyorum ama bir kaç dakika sonra herşeyi hatırlıyorum..
Psikolog: Anlıyorum, Luhan bey küçük yapışkanlı kağıtlara Sehun bey de sizi kendine çeken şeyleri yazın ve evin heryerine asın.. Onu size neler hatırlatabilir(?), onları yazıp asın mesela.. Sehun bey'de en çok neyi seviyorsunuz(?), bunları yazın mesela.
Luhan: Kokusu doktor bey.. Kokusunu yazıya nasıl aktarabilirim ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save Me ❌ -Mini Fic- TAMAMLANDI
Short StoryLuhan: Seni seviyorum sevgilim.. Sehun: Seni çok seviyorum.. Luhan: Sen kimsin? Kimsin sen! ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ ◈ Luhan da tedavisinin ne olduğu bilinmeyen bir hastalık bulunmakta.. Belki de tedavisi olmayan bir şeydir..
