Assenpoester

hoofdstuk 1

Meneer Jones zou mijn eerste slachtoffer worden, de eigenaar van de beste bakkerij in het dorp. Hij had Miranda en Annabel vorige week te weinig wisselgeld terug gegeven en hen gierig genoemd toen ze hem vertelden dat ze nog geld terug moesten krijgen. Ik weet niet eens of het waar is, hij is altijd zo vriendelijk tegen zijn klanten. Maar wanneer mijn stiefzussen iets vertellen gelooft Magda (mijn stiefmoeder) hen natuurlijk meteen. Dus nu sta ik hier met mijn hakbijl en lucifers, om hem van kant te maken. Ik geloof niet dat ik al ooit zo zenuwachtig en nerveus ben geweest. Het is kwart voor 12, bijna middernacht, en meneer Jones slaapt al lang.
Met mijn zijden, lichtblauwe handschoenen voel ik aan de deur, op slot, natuurlijk.  Wanneer ik naar boven kijk zie ik dat er een raam open staat, dus besluit ik om te klimmen. Ik zet mijn voet op de deurklink en probeer me zelf naar boven te hijsen. Gelukkig kan ik goed klimmen en zit ik al snel op de vensterbank, met 1 been binnen en 1 been buiten. Ik ga snel naar binnen en ga op de grond zitten, hopelijk heeft niemand me gezien. Waarschijnlijk word ik toch niet herkend met mijn lange cape en kap wat een schaduw over mijn gezicht werpt.
Ik kijk de kamer rond en realiseer me dat ik op de badkamer ben. Het is een kleine badkamer. Er is een toilet, en een ijzeren badkuip, niet meer dan dat. De doorzichtige gordijnen waaien in mijn gezicht en ik besluit me uit de badkamer te begeven.
Mijn hakbijl hangt nog steeds rond mijn heupen en mijn lucifers zitten nog in mijn tasje.
Ik sluip de badkamer uit en ik doe de deur voorzichtig open. En die kraakt, harder dan ik had verwacht. Ik hoor niets dus meneer Jones slaapt volgens mij nog. Hij woont alleen in dit huis, hij is ongehuwd en heeft geen kinderen. Ik stap de gang in, en zie nog maar 1 deur, dat moet dus zijn slaapkamer zijn. De deur staat op een kier en ik loop er zo snel en stil mogelijk heen.
Zoals ik al dacht is dit zijn slaapkamer, ik zie hem slapen, en voel me onmiddellijk schuldig. Hij ziet er zo onschuldig uit, een 50-jarige man met een snor en een beetje een buikje. Hij snurkt een beetje en heeft zijn mond een klein stukje open.
Ik loop naar hem toe en twijfel of ik niet beter zou weglopen en hem rustig zou laten leven. Maar dat gaat niet. Dat kan gewoon niet, dan is mijn leven ook voorbij, ik heb geen geld. En wie gaat de dieren anders verzorgen?

Ik besluit het snel te doen ik loop naar hem toe en bekijk hem nog 1 laatste keer, terwijl ik een traan over mijn wang voel rollen en fluister 'sorry'. Ik hef de hakbijl op en raak hem in zijn hals, recht op zijn slagader.
Een kick. Adrenaline. Dit is fout, dit mag me geen kick geven.

Ik sleur het lijk van meneer Jones het bed uit en gooi hem van de trap af. Ik kon het niet beschaafder doen want hij is zo zwaar. De hele trap hangt vol met bloed, maar ik moet hem verbranden.
Ik mag geen lijk achterlaten van Magda, dat is te groot. Ze wil de assen van mijn slachtoffers, als aandenken.
Ik loop met hem naar de keuken, uitgeput, en probeer hem in de oven te hijsen. Die is zo groot dat, ja zelfs meneer Jones, erin past. Ik pak mijn lucifers en gooi er 2 in de oven, bij meneer Jones.
Ondertussen spoel ik de bijl af, niemand mag hier ooit achterkomen, nooit.
Als de oven klaar is veeg ik zijn assen bij elkaar en doe ze in een potje.
Ik ga terug naar boven, ik zie overal bloed liggen, ik heb geen tijd om het op te ruimen, de klok slaat 12 uur,het is middernacht. Ik spring uit het raam begin te rennen want ik zie de dorpswachters en hun paarden om de hoek komen (de beschermers van het dorp).
Mijn schoen valt in mijn haast uit, en ik heb geen tijd om terug te keren. Dus ik ren verder naar huis. En hoop dat ze mijn schoen laten liggen.