Koruyucu (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 3 - Sırlar

"Samantha bilmen gereken bir şey var.Eğer bana güveneceksen karşı karşıya olduğun tehlikeleri bilmelisin."
Öğrenmek istemediğimi söylesem garip kaçar mıydı? Eve gitmek istiyordum ama evim artık evim miydi bilemiyordum.
"Biz Germus Garonit adlı biri tarafından tehlikedeyiz."
Her süperkahramanın bir kötü düşmanı olmalıydı tabiki.

"Sana psikoloğunda saldıran onun savaşcıları.Biz öldürülmek istiyoruz.Benim kardeşim..."
Yutkundu.

"O Germus tarafından öldürüldü.Gücü onu tarafından alındı.Sana bahsettiğim diğer koruyucu varya o işte Germus."
Bütün hepsini hikaye gibi dinleyecektim.

"Oktum koruyucu yani büyücü olarakta adlandırılıyor.Zamanında babanı ailemi hepsini o yok etti.Şimdi bizi, yani son kalanları da yok etmek ve gücümüzü ele geçirmek istiyor."

"Sen eksik olandın.Kaybolandın.Şimdiyse buradasın ve bizi kurtarabilirsin."
Kafamı bir düşünceden arındırarak silktim.
"Bir dakika,bir dakika."

"Benim babam askerdi,öldü,ben doğmadan önce ol..."Peter'a sanki onaylamasını istercesine baktım.

"Baban muhafızdı Jailon..."

"O sadece babamdı."dedim bağırarak.Annem ve babamın bana ne kadar yabancı olduklarını düşündüm.

"Bir daha asla evime gidemeyeceğim değil mi ?" dedim her şey yap boz parçası gibi yerine otururken.Peter olumsuz anlamda başını salladı.

"Annem..." dedim.

"Samantha,ona ulaşmanın yolu Germus.Ama şu an gücünü henüz hiç kullanamıyorken onunla nasıl yüzleşeceksin ?Anneni nasıl kurtaracaksın ?"

Başım ağrımaya başlamıştı.

" Anlamıyor musun ? Ben o değilim,o bahsettiğin dünyanın kurtarıcısı saçmalığı değilim."

Başımı yere çevirdim.
"Kolunu ver." dedi Peter.Emreder gibi söylemişti.Canım sıkılarak uzattım.Kolumdaki sekiz sayısının üzerinde parmağını gezdirdi ve kendimi başka bir yerde buldum.Bu ışınlanma olayı artık beni korkutmuyordu.Eğlenceli bile olmaya başlamıştı.

Bir bahçedeydik ama sanki asırlar öncesine ait bir bahçe gibiydi ya da yüzyıllar sonrasına.Her ne olursa olsun bu zamana ait değilmiş gibi hissettiriyordu.Bahçede bulunan garip ağaçlar vardı.Dünya da görmediğim türden.Büyük ihtimalle dünyada da değildik zaten.

"Neredeyiz biz ?" dedim Peter yola doğru yürürken.İnsanlar üzerine doğru geliyordu ve geçip gidiyordu.Gerçekten geçip gidiyorlardı.Sanki Peter bir hologramdı.Yanına gittim.

"Biliyo musun bir süre sonra bütün bu fantastik şey komik ve eğlenceli gelmeye başlıyor."

Peter bir tepki vermeden etrafı izlemeye devam edince konuşmama devam ettim.

"Sanki en sevdiğin filmde oynuyorsun ve kendine hep zamanın varken gördüklerine inan diyorsun.Sonra delirmek için yeterince vaktin olacaktır."

Peter dikkatlice bir yere bakıyordu.Gözlerimi onun baktığı yere çevirdim.Peter oradaydı.Yani buradaydı ama aynı zamanda oradaydı.Geçmişin bir görüntüsünde miydik acaba?

"Yanındaki kardeşin mi ?"Yanında biri vardı ve onu birlikte şakalaşarak ilerliyordu.Peter'a çok benziyordu.Peter cevap vermeden izlemeye devam etti.

" Her seferinde benden ayrıldığı bu görüntüye geri gidiyorum."

Vedalaşıp ayrıldılar.Ona ne oluyordu merak ediyordum.Peşinden koşmaya başladım.
Peter beni durdurmak için arkamdan geliyordu.Kardeşi birden sokaklarda koşmaya başladı.Sanki onu takip eden biri varmış gibi.Oysa ben hiç kimseyi görmüyordum.Germus olduğunu tahmin ettiğim kişiyle kardeşi karşı karşıya gelmişti.Çıkmaz bir sokakta.
Germus' un gözleri bana çevrilmişti ve arkamdan kolum tutulmuştu.Kütüphaneye geri dönmüştüm.Peter beni geri döndürmüştü.
"O Germus muydu ?"

"Sen ne yaptığını sanıyorsun ?"dedi öfkeyle.Ellerini saçlarının arasına geçirip ordan oraya dönmeye başladı.

"Merak etmiştim..."

"Geçmişte bu kadar dolanamazsın anladın mı ? Bu tehlikeli,çok tehlikeli"

"Onun beni gördüğünü hissettim ama bu imkansız değil mi ?" Gözlerini ayırmadan bir noktaya odakladı.Bu soruya cevap vermek istemediği belliydi.

"Sadece ikimiz mi onunla savaşacağız ?" dedim.Konuşmana devam ettim.

"Yani sen yedi numarasın ben sekiz.Bunun bir iki üç dördü felan yok mu ? "
Konu ilgisini çekmişti.Bana döndü.

"Aslında var ama onlar Jailon'un kuzeybatısında okuldalar."

Uzaylı da olsan okuldan kurtulamıyorsun.

"Okul mu,ne okulu ?"dedim.

"Bizim gibiler için eğitim veriyolar işte.Saçmalık."
Oradan nefret edercesine çıkmıştı sözcükleri.
Aslında iki saat önceden karar verdiğim şeyi söyledim.

"Ben varım,Germus' la savaşmaya."

"Harika."dedi.

"Ama o okula gidip eğitim aldıktan sonra."
dedim.Sonuçta henüz hiçbir gücümü farkında değildim.Belki onlar öğretebilirlerdi.
"Okul mu ?"dedi acıklı bir ses tonuyla.

"Okul varsa varım yoksa ben de yokum."
Okul aşkıyla yanıp tutuştuğumu düşünebilirdi dışarıdan bu lafımı duyan.Peter pes ederek konuştu.

"Ödev verirlerse sen yaparsın. "