Assenpoester

hoofdstuk 3

'ASSENPOESTER!' Hoorde ik Magda roepen onder aan de trap. 'Komen, nu!' Ik haastte me naar beneden en nam nog snel mijn bebloede handschoenen en cape mee. 'Ja, mevrouw?' 'De dorpswachters komen vandaag alle huizen in het hele huis doorzoeken in verband met de vermissing van Meneer Jones.' Zei ze stilletjes, het was nog vroeg, Miranda en Annabel waren nog niet wakker. 'Zijn dat je kleren van gisteravond?' Vroeg ze sissend. 'Ben je nog goed in je hoofd?! Die had je meteen moeten wassen, dom wicht!' Ik kijk naar beneden, ik weet zelf ook wel dat het dom was. 'Wat sta je hier nog, siste ze, ga ze uitwassen, je krijgt niks nieuws!'
Ik hoorde voetstappen de trap af komen, Miranda of Annabel, snel haastte ik me naar buiten. 'S morgens komen ze toch nooit naar buiten.
Ik vulde een tijltje met water en deed hard mijn best om de bloedvlekken overal uit te krijgen. Maar het lukte niet hoe hard ik ook probeerde.
Ik goot het water weg en ging naar binnen met de handschoenen en de cape. Ik maakte de kachel aan ook al was het al lente geworden en gooide de spullen erin samen met de ene overgebleven schoen.

'Wat doe je Assenpoester? Het is al lente!' Vroeg Annabel duidelijk lichtjes geïrriteerd. 'Sorry Anna, ik vond het wat koud hier binnen.' Zei ik vlug. Ik bleef subtiel voor de kachel staan voor het geval ze mijn kleren zou zien branden. Ze draaide een keer met haar ogen en liep weg.
Ik slaakte een zucht van opluchting. Magda kwam naar binnen lopen. 'Ik veronderstel dat dit je kleren zijn en je schoen hoop ik ook.' 'Ja, mevrouw.'
Ik moest nieuwe schoenen krijgen. Dit was mijn enige paar. Nu had ik alleen nog maar pantoffels die ook nog eens versleten waren. 'Mevrouw, vroeg ik nogal bescheiden, ik heb nu geen schoenen meer. 'Dat is dan mooi je eigen schuld! En kom nu het ontbijt klaarmaken we sterven van de honger.'
Toen ik de kast open deed zag ik dat het brood op was. Ik moest naar de bakker maar bij meneer Jones zou ik geen brood meer kunnen halen. 'Het brood is op.' Miranda keek me aan alsof ik het domste schaap was dat ze ooit had gezien. 'Dan ga je een brood halen bij meneer Jones, doe niet zo dom.' Ze hadden het nieuws natuurlijk nog niet gehoord, toen de dorpswachters dit meldden sliepen ze nog. 'Ja, ik ga daar nooit meer zelf heen nadat die ons gierig heeft genoemd, wat een idioot.' Zei Annabel vol minachting. 'Meisjes, meneer Jones is vermist, sinds vannacht. Ga maar brood halen bij Esmeralda.' Ik knikte en liep naar buiten terwijl ik een glimp opving van het potje met meneer Jones' assen.
Daar ging ik dan naar het dorp op mijn pantoffels. Niet dat het zou opvallen want mijn schoenen zagen er eigenlijk bijna hetzelfde uit.