Hayallerim ne kadar imkansız olurlarsa olsunlar onları seviyorum. Yaşadığımı onlarla hissediyorum. Kime hayallerimden bahsetsem ya yüzlerini ekşitip umursamıyorlar ya da alaycı bir gülümsemeyle karşılık veriyorlar. Bu durumda ben ne yapabilirim? İnsanların ne dediğini umursayıp beni var eden, mutlu eden hayallerden vazmı geçmeliyim, yoksa onların aksine daha fazla azmedip imkansıızı kırmalı mıyım? Her ne kadar zorlayıcı olsa da...
