Because of you..

Jayden

Bezweet wordt ze wakker. "Heb je naar gedroomd?" Vraag ik bezorgd. Ze knikt. "Jayden .. ik.." ze aarzelt. "Wat is er Jayda? Je kan me alles zeggen dat weet je toch?" Ze knikt rustig. "Ik heb over ze gedroomd.." ik kijk verward, maar besef dan over wie ze het heeft. Ik trek haar tegen me aan. "Het is oké, ik ben bij je Jayda.." probeer ik haar te kalmeren.

Ze duwt me van haar af. "Nee je snapt het niet, normaal droom ik dat ze worden geschoten en dan dood liggen, maar dit keer.." ik draai haar gezicht naar mij toe. "Dit keer verdwenen ze voor ze werden geschoten.. alsof.. alsof ze nog leven.." mompelt ze.

"Denk je dat ze nog leven?" Vraag ik haar voorzichtig. "Ik weet het niet Jayden.." ze zucht en kruipt tegen me aan. Met haar in mijn armen ga ik liggen. "Het komt goed babe.." floept uit mijn mond. Jayda kijkt naar me op en geeft me een lieve glimlach voordat ze haar hoofd weer op mijn borst legt. Na een uurtje valt ze eindelijk in slaap.

Ik weet niet wat het is met dit meisje, maar ze maakt me zo open, ze laat me dingen doen die ik nooit zou doen, bij wie dan ook. En ik kan het niet hebben dat ze in zoveel pijn en verdriet leeft. Ze wilde vandaag haar eigen leven nemen en ze zegt dat ze dat al drie jaar lang wilt doen. Ik wil ervoor zorgen dat ze geen redenen meer heeft om het te willen. Dat ze alleen maar redenen heeft om te blijven. Dit meisje moet ik gelukkig maken.

Met die gedachte val ik eindelijk in slaap.

De volgende ochtend maakt het trillende geluid van mijn telefoon mij wakker. Ik kijk naar Jayda. Ze heeft de hele avond op mijn borst gelegen en me stevig vastgehouden. Gelukkig is ze niet wakker geworden. Ik schuif haar voorzichtig van me af en neem de telefoon op terwijl ik de kamer uitloop.

"Met Jayden Maxwell." Ik loop meteen de keuken in en vul de waterkoker met water.

"Hi neefje, ik wilde even checken hoe het gaat." Klinkt de vrolijke stem van Michelle door de telefoon. Ik kijk naar de klok die Jayda en ik gister hebben opgehangen. Het is al 11 uur.

"Het gaat.." ik twijfel over wat ik nou precies moet antwoorden.

"Wat bedoel je met het gaat? Goed of slecht?" Vraagt Michelle door.

"Nou ik denk beter dan gister. Michelle wist je dat ze echt veel heeft meegemaakt?" Vraag ik bezorgd. "Nee, maar ik had wel al zo een vermoede."

"Ze is zo sterk, maar gister brak ze. En ik moet toegeven dat dat een beetje mijn schuld was, maar ik ben blij dat ze zo open naar me is geweest. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om haar alleen te laten dus ik ben blijven slapen." Ik hoor Michelle zachtjes lachen.

"Wat?" Vraag ik terwijl ik de woorden die ik net heb verteld herhaal in mijn hoofd, op zoek naar het grappige gedeelte.

"Je valt voor haar hè?" Vraagt ze dan. Ik slik. De waterkoker is bijna klaar en ik pak twee kopjes uit de kast. "Ik weet het niet, ze is bijzonder.. maar waag het niet je bek open te maken bij iemand! Ik maak je af Michelle." Nu lacht Michelle nog harder.

"Belooft! Ga maar lekker tijd met je meisje doorbrengen!" Ze hangt op voor ik haar kan tegenspreken. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht door het gesprek. Wat heb ik toch een vervelend nichtje, maar eerlijk is eerlijk, ze kent me goed.

Als ik de thee heb gemaakt bak ik snel wat pannenkoeken, maar natuurlijk gaat mijn telefoon weer af.

"Met Jayden Maxwell." Antwoord ik. Ik ben bezig met de pannenkoeken dus ik kon niet zien wie belde.

"Hi Babe." Ik zucht zachtjes als ik de stem van Nelly hoor. "Wat is er?" Vraag ik met lichte irritatie.  "Ik heb je lang niet gezien, ik vroeg me af of je.."

"Je zag me eergisteren op dat feestje van Mason en Lorenzo, niet zo overdrijven." Onderbreek ik haar. "Ja dus, lang geleden. Hoe dan ook, ik vroeg me af of je vandaag wat wilde gaan eten, of naar de skatebaan wilde gaan, zoals we altijd doen.." ik rol mijn ogen om de wanhopige acties van Nelly.

"We doen helemaal niks. We zijn UIT-EL-KAAR weet je dat nog? En nee ik heb plannen doei Nellsje!" Zeg ik en ik druk de telefoon uit waarna ik hem op stil zet.

Ik ga verder met het bakken van de pannenkoeken  en dek gelijk ook even de eettafel. Ik vraag me toch wel af hoe Jayda aan al deze spullen komt ik bedoel, Melanie heeft haar nog niet eens salaris gegeven, want ze heeft nog niet eens gewerkt.

"Hhmm, het ruikt hier heerlijk." Jayda komt de keuken ingelopen en kijkt naar de half gedekte tafel. "Zijn dat pannenkoeken?" Vraagt ze dan met een glimlach. Ik knik terwijl ik verder ga met de tafel. "Kom ik help je wel." Zegt ze dan maar ik stop dan meteen.

"Nee nee, jij gaat lekker je tandjes poetsen zodat je kan komen eten en verband zetten of een pleister, voor je handen." Ze kijkt me gespeeld boos aan. "Hup, beweeg dat leuke kontje van je naar de badkamer!" Ze glimlacht als ik haar een zacht tikje geef op haar bil en loopt dan naar de badkamer. Ondertussen zet ik de puntjes op de i voor ons ontbijt. Ik zet de thee neer en de pannenkoeken en zet daarnaast de siroop en poedersuiker neer.

Als ik tevreden naar de tafel kijk voel ik twee handjes met wat ruws om mijn middel glijden. "Mag ik nu wel komen?" Vraagt Jayda lief terwijl ik me naar haar toe draai. Ik zie weer dezelfde glinstering in haar ogen, ik heb die gister gemist. "Even wachten nog dan ga ik ook snel poetsen!" Ik ren naar de badkamer en poets mijn tanden.