Angelic Touch

Κεφάλαιο 42

Πέντε χρόνια μετά

Επιτέλους το Πανεπιστήμιο τελείωσε. Πέρασα και είμαι πολλή χαρούμενη. Σήμερα παίρνω το πτυχίο μου.

Έχω ντυθεί και κάθομαι μπροστά στον καθρέφτη. Χαμογελάω. Άλλαξα. Δεν είμαι όπως τότε, πριν χρόνια.

Στο δωμάτιο μπήκε ο Τεό φορώντας ένα αρκετά επίσημο κοστούμι που δεν ήξερα καν ότι είχε. Μόλις με είδε χαμογέλασε με ένα μοναδικό τρόπο. Δεν είχα ξαναδεί τόσο ωραίο και φωτεινό χαμόγελο από τα χείλη του.

"Ετοιμη;" είπε και με πλησίασε.

"Ναι" είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα.

Μου έτεινε το χέρι του και το έπιασα απαλά. Βγήκαμε από το σπίτι και με σταθερά και αργά βήματα αρχίσαμε να περπατάμε ως τη σχολή.

Ναι, είμαστε ακόμα μαζί. Υπήρχαν μερικές εντάσεις αλλά τίποτα σημαντικό. Ήμουν ευτυχισμένη μαζί του και το ίδιο έδειχνε και εκείνος.

Φτάσαμε. Όλοι ντυμένοι με επίσημη ενδυμασία. Δε θα μου λείψει καθόλου αυτός ο χώρος. 

Προχώρησα στην αίθουσα όπου θα μας μοίραζαν τα πτυχία. Έκατσα σε μία θέση στο αμφιθέατρο. Άρχισε σύντομα να γεμίζει από κόσμο. Λίγο αργότερα ένας άνδρας, προχωρημένης ηλικίας, πήρε ένα μικρόφωνο και κατευθύνθηκε στο κέντρο της σκηνής.

"Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Σας καλωσορίζω στο Πανεπιστήμιο μας. Ονομάζομαι Βασίλειος Ιωάννου. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να παραδώσουμε τα πτυχία στους μαθητές που κατάφεραν να αποφοιτήσουν".

Στη συνέχεια άρχισε να φωνάζει ονόματα. Ένας ένας σηκωνόταν επάνω. Ώσπου έφτασε η σειρά μου. Κοίταξα τον Τεό δίπλα μου. Μου χάρισε ένα μεγάλο χαμόγελο. Σηκώθηκα και ανέβηκα τα ξύλινα σκαλιά στην άκρη της σκηνής.

"Συγχαρητήρια" μου είπε ο κύριος Βασίλης και μου έδωσε το πτυχίο.

Ήμουν τόσο χαρούμενη που τα κατάφερα.

Όταν έφτασε η στιγμή να κατέβω κοίταξα το κοινό και πάγωσα. Εκεί, στο πίσω μέρος στεκόταν μια φιγούρα τόσο γνωστή και οικεία στα μάτια μου. Κατέβηκα γρήγορα γρήγορα τα σκαλιά. Πήγα προς το κοινό όμως τον είδα να βγαίνει έξω από την αίθουσα. Είμαι σίγουρη ότι τον είδα. Ένιωσα ένα χέρι στο μπράτσο μου να με τραβάει προς τα πίσω.

"Που πας;" με ρώτησε ο Τεό.

Δεν έδωσα σημασία απλά συνέχισα να περπατάω προς την έξοδο. Έφτασα στην εξώπορτα. Με κοίταξε για λίγο και ύστερα μπήκε στο αυτοκίνητο του. Επιβράδυνα το βήμα μου. Φώναξα περίμενε όμως ήταν αργά. Χάθηκε στη λεωφόρο μαζί με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα.