ШОКО ƏЛЕМ

8. ТАҚИЯЛЫ ПЕРІШТЕ

8. ТАҚИЯЛЫ ПЕРІШТЕ

Біраз жол жүрген соң, қатты жаңбыр жауа бастайды. Бір жаңбыр тамшысы Элияның аузына түсіп кетеді.

- Ой, мына жаңбырдың дəмі ащы ғой, - деп тоқтай қалады Элия.

Бемай оған бұрылып:

- Демек, Тұздейім елінің аумағына кірдік. Енді өте мұқият болуымыз керек, - дейді.

Олар таудың етегіндегі үңгірді байқайды.

- Мында# үңгір бар екен, қарашы Элия, - дейді Бемай қолымен үңгір жаққа сілтеп.

- Кеттік, мына үңгірге кірейік. Əйтпесе су болатын түріміз бар, - дейді Элия асығып. - Жақсы болды ғой, мына үңгірді кездестіргеніміз, ащы жаңбырдан қорғанатын.

Тұзды жаңбыр одан сайын құйды.

- Ия, кеттік! Тез болайық.

Үңгірдің іші жарық екен, əрі жылы көрінеді. Іші бес-алты піл сыйып кететіндей үлкен екен. Екеуі үңгірдің бір бұрышына жайғасады. Артынан саяхатшылар қатты шаршағандарынан шыдай алмай, ұйықылары келеді.

- Бемай, мына бұрышқа жайғасайық, жайлы екен, - деп апайы киімін сол жерге төсеуге кіріседі. Бемай керіліп:

- Мен де қатты шаршадым, ұйықтап алайық, - деді де, жұмсақ болмаса да төселген таза жерге жата кетті.

Олар бірден түстер əлеміне кіріп кетеді. Ол жерден бəлкім күш, жігер жинап əкеледі. Бұл оларға қатты керек. Бемай түсінде тұзды шырын ішіп жатып, бірінші болып ұйқыдан оянады. Уақыт түстің кезі, бірақ үңгірдің іші қараңғы. Бемай қасындағы əпкесін де оятады.

- Ойбай, Элияжан, үңгірдің аузы жабылып қалыпты! - деді Бемай көзін қайта-қайта уқалап.

- Енді қайттік! - деді әпкесі жан-жағына қарап. - Қалай соңда, өзімен-өзі жабылып қалған ба?

Үлкен тас жоғарыдан құлап, үңгірдің аузын шыға алмайтындай жауып тастапты.

- Қане, итеріп көрейік, - деді Бемай үстіндегі жейдесін шешіп.

- Қалай? Тас тым үлкен ғой.

- Не де болса көрейік.

- Ия, ұстазымның айтуы бойынша құлайын деп тұрған ауыр затты үрлеп құлатуға да болады.

- Жарайды, көрейік.

Екеуі бірге итеріп көреді. Бірақ, тас орнынан да қозғалмады. Тас тым үлкен еді. Элияның көңілі бірден түседі.