It's Complicated. Larry Stylinson❤

(XL) #41 Show me.

(2:33)

Harry Pov.

Louis en ik zijn onderweg naar huis.
School was leuk, voor het eerst. Niet de lessen, maar gewoon met elkaar zijn. Met Louis is het altijd geweldig, maar nu ik Liam en Niall steeds beter heb leren kennen wordt school alleen maar leuker. Het voelt alsof ik ze al jaren ken. Ken je dat gevoel? We vertellen elkaar vanalles en het blijft intressant. Dat zijn de beste gesprekken. Soms dan hoor ik verhalen waar ik echt versteld van sta. Hoe Liam vroeger was en hoe Niall nogsteeds met knuffels slaapt. Al die dingen die ik nooit had verwacht van de bad boys van de school. Het verbaasde me al dat ze op hetzelfde geslacht vallen en dan hoor je daarna ook nog dat ze een relatie hebben.
2 dingen die ik never nooit had kunnen bedenken.

Liam en Niall waren altijd Louis aan het pesten, omdat hij op jongens valt en nu doen ze het zelf. Best komisch als ik er zo overna denk. Liam en Niall zijn nu 2 van mijn beste vrienden geworden in zo'n korte tijd terwijl ik ze eerst de ergste personen vond op deze planeet. Gewoon.. Omdat ze Louis pijn deden. Over Louis gesproken.. Ik hou van hem. En dat weet je. Ik heb het vaak genoeg gezegd, maar ik meen het echt.

En geloof me.. Harry Styles die van iemand houd is groot nieuws. Er zijn altijd mensen geweest die veel voor me betekenden, maar als je van iemand houd is het anders. Louis is anders. Positief anders. Leuk anders.
Louis is speciaal. Hij is zo geweldig.

En dat klinkt zoet sappig allemaal..
I know, maar ik wil dat duidelijk maken, mocht het nog niet duidelijk zijn ;) I love him with whole my heart.

Als Louis en ik bij ons huis aankomen, stopt Louis voor de deur.

'Ik hoop dat mijn moeder niet thuis is..' grinnikt Louis.

'Hoezo niet? Ze is toch aardig?' Vraag ik.

'Let op..' mompelt Louis. Hij opent de deur en stapt het huis binnen. Ik loop achter hem aan en niet veel later horen we geschreeuw vanuit de woonkamer komen.

'Baby's! Ze zijn thuis!' Hoor ik Johannah roepen. Ik begin te lachen als Louis met zijn ogen rolt.

Johannah komt de gang in gelopen en slaat haar armen om me heen.

'Ik heb jullie zo gemist!' Zegt ze als ze Louis en ik een knuffel heeft gegeven.

'Overdrijven is ook een vak, mam.' Zegt Louis.

'Ik was gewoon de hele dag alleen, Lou. Ik ben gewoon blij als mijn jongens weer thuis zijn.' Zegt Johannah enthousiast.

'Je moest werken dus je was niet de hele dag thuis.' Lacht Louis.

'Laat mij gewoon enthousiast zijn.' Pruilt Johannah overdreven.

We lopen de woonkamer binnen en gaan op de bank zitten. Ik sla mijn arm om Louis heen die zijn hoofd tegen mijn schouders legt.

'Hoe was school, knappe koppen?' Vraagt Johannah. Ik grinnik.

'Wat is er met u aan de hand?' Vraag ik lachend.

'Niks lieverd. Ik ben gewoon vrolijk.' Roept ze.

'Zoals altijd..' mompelt Louis zodat ik het alleen kan horen. Ik weet dat hij dat sarcastisch bedoelt. Louis' moeder voelt zich vaak alleen en is vaak niet vrolijk. Ze heeft veel meegemaakt.
Haar man heeft haar zomaar verlaten. Dat lijkt me zo ontzettend lastig. Louis alleen opvoeden..
Phoah, dat is echt zwaar..

'School was leuk.' Antwoord Louis nog op haar vraag. Johannah kijkt ons verbaasd aan.

'Hoorde ik dat nou goed?' Lacht ze.
'School was leuk?' Maakt ze af.

'We hebben vrienden gemaakt.' Zegt Louis. Johannah's glimlach wordt groter.

'En wie mogen de geluktvogels zijn?' Vraagt ze.