Partners In Crime /Book 1/

CHAPTER 20: Garden

ZYRENNE'S P.O.V.
Aggghhh!!! Nakakainis talaga yung babaeng yun!! Kapal ng mukhang balikan pa si Deinile samantalang alam naman niyang meron siyang kasalanan.

Pagpasok namin sa kotse,hinawakan ni Deinile ang kamay ko at binigyan ako ng isang soul-melting but serious look.

"Zyrenne,wala akong alam sa pagdating ni Trixelle I swear.Promise wala talaga,dahil simula nang magbreak kami,kinalimutan ko na siya.I don't have any issues about her yet nang bigla niya tayong guluhin sa lake." Pagpapaliwanag ni Deinile at bakas sa mukha niya ang pagaalala at ang kakaibang expression niya.

"Chill chill,bakit ganyan ka magsalita? Parang hinahabol ka ng aso.Tsaka bakit parang kinakabahan ka? Hindi naman ako galit ah.You're overreacted." Then I chuckled.Lokong lalakeng toh,ang lawak ng imagination.Inisip agad na galit ako?

"Uh,ganun ba? Sorry.Well,I have only one idea kung pano nating mapapaalis si Trixelle."

"And what's that?" Sabay cross-arms.It seems that Deinile doesn't want to be with this girl anymore.Pinagtatabuyan niya na eh.Pero ang babaing toh,pilit na nagfaflashback.Pilit niyang binabalikan ang mga memories na abo na lamang sa isip ni Deinile.

"We have to make her feel uncomfortable."Pagsasabi niya ng opinyon and a little evil smile showed on his face.

"Really? How?"

"Well,we need our full force here,kalimutan niyo munang BlackFaith ang tungkol sa pagiging alipin ko dahil kailangan natin ang isang malakas na team work dito.First,we need to act like a really really close friends,yung magaacting tayo na close friends lang tayo pero sa sobrang close natin ay para bang may relasyon nang nabubuo sa pagitan natin.Second,we need your friends,sa tuwing nakikita nila tayong magkasama,kailangan ipakita nila na kinikilig sila sating dalawa at kapag napansin na nilang nagagalit na si Trixelle,they need to spoil her.
Parang ipaparamdam nilang hindi siya welcome sa buhay natin,paparinggan siya like that.And third,kailangang habang ginagawa natin yung first,sabayan na din nating ng act na parang hindi natin siya nakikita.Don't worry,gagawin lang natin ang lahat ng yan kapag nakaharap siya." Pageexplain niya.Desidido talaga si Deinile.I don't feel sorry for Trixelle,and lalo nang hindi ako nagseselos,hindi si Deinile ang type ko noh,kaya kahit na isubsob ko pa siya kay Trixelle ay wala akong pakialam.

"Great.Deal ako diyan.So pwede na tayong umuwi? Hinahanap na kase ako samin eh." Palusot ko and nakita ko ang isang maliit na ngiti na nakapinta sa bibig niya.He really moved on.

After ng mabilisang biyahe,nakarating na kami sa bahay.I was suppose to open the door nang bigla niyang hawakan ang wrist ko.

"Zyrenne,once again,sorry ha,dahil imbis na maging masaya itong araw na toh ay napalitan ng galit.Sorry talaga,I hope na wag mo masyadong dibdibin ang away na nangyare kanina sa lake." He said with an apologetic look.

"It's okay.Tsaka I can hadle myself,hindi ko didibdibin yun,promise." Sabay taas ng kanang kamay ko.I heard him chuckled and that made me chuckle too.At least ang sinasabi niyang dapat sanang masayang araw ay napalitan ng galit ay biglang nawala sa isipan ko at para bang walang nangyare,dahil lamang sa simpleng tawanan namin.

He waved his hand before he left.Pagpasok ko,naabutan ko sina Riley and mama sa sala na nanonood ng T.V. habang nilalaklak ang popcorn na nasa gitna nila.I wonder what are they watching? Mukhang masaya.

Linapitan ko sila pero parang wala lang ako sa kanila,invisible ba ko? Tinignan ko si mama at ang mga mata niya ay sobrang titig na titig sa pinapanood nila.

Kinalbit ko si Riley at tinignan niya ako ng masama.A very dangerous look.

"Ano ba ate? Istorbo ka naman!" Galit na sabi niya.Ano ba kase yang pinapanood niyo?! I take a look at the television and I saw unfamiliar characters.