BENİM AİLEM O

   O Üzgün günlerden biriydi.Yine ceza yemiştim. Herzamanki gibi denemeye çalıştığım şey yine kaçmaktı .Ama  dört duvarlı hücre gibi bir yerde duvarıda sadece kare önü demirlerle kaplı bir pencere, o pencereden kaçmam çok güçtü bu yüzden sadece aklıma yedi dakikalık tuvalet ihtiyacım geliyordu.Ama ne yazık ki bir yetimhanede sanki hapishaneye girmiş gibi muamele yiyordum. Bu yüzden bana eşlik yani beni gözetleyen bir çalışan vardı. Hiç gormedigim kadar dahilikte bir zekaya sahipti.Ben ise onun zekâ seviyesinin dörtte biriyim. Ama onda olmayan bir şey bende var ,çocuk hayal gücü işte bununla onu yenecegim. Bağırdım :

-Hey!Bekçi tuvalete gitmem gerek.

Bekçi :

-Terbiye yok mu sende bağırma bana.dedi

Ben:

-Hatırlatıyim, ben yetimhanede büyüdüm izin verseydiniz. Ailemi bulacaktım .

Bekçi (gülerek ):

-Seni kandırmaktan başka bir işe yaramıyor beynin.Düş önüme

İşe bakılırsa bekçiyi kandırmıştım. O hücreye benzeyen odanın ayrı bir tuvaleti olmadığı için beni ceza almayan çocukların tuvaletine götürdü. Oranın arka kapısından kaçtım.Dışarısı sanki cennet gibiydi kendi kendime yaşadığım hayat neymiş be .dedim. Arkamdan yetimhane müdürü ve bekçiler geliyordu. Koşmaya başladım. Bir ara sokağa girdim .Şık bir kıyafet giymiş bir adama çarptım. Adam bana:

-Evlat ne bu telaş  böyle .dedi.

Ben:

- Benim peşimde yetimhane müdürü ve bekçiler var .dedim.

Adam :

Arabaya bin seni kurtayayım. Dedi.

O anda herhalde adamın teklifini kabul etmekten başka bir seçeneğim yoktu.

-Tamam. Dedim

Bindim.oradan uzaklaştık. Adam gördüğüme göre gidecek bir yerin yok.dedi.Evet dedim.Mecvurdum .Adam beni evine götürdü .Bir oda verdi.orada kalmaya başladım.Adamla oturup konuştuk adamda benim gibi bir hayat geçirmiş .Adam benle yaşarmışın dedi.Ben önce tedirgin oldum. Bana biraz zaman ver dedim. Oda tamam dedi aradan bir buçuk ay geçti. Adam bana yine sordu.Ben kendimden emin bir şekilde evet dedim.O yetimhane-ye gidip beni evlatlık aldı .Bundan böyle benim ailem o.Onun ailesi ben oldum.