Marinette Luka'nın ardından koşup onu kendine döndürdü;
"Luka yanlış anladın! Ben sadece...
Yani o... Hayatımı kurtardı!"
"Bu yüzden mi ona sarıldın!?"
"..."
"Yalan söylüyorsun! Konuştuğunuz her şeyi duydum!"
"Luka biz-"
"Siz!?!?"
"Yani... Ben ve-"
"Yeter! Ben senden özür dilemek, sana kendimi affettirebilmek için geliyorum, ve daha yeni mesajlaştığın biri ile sarıldığını görüyorum! Bak tanışmak bile değil! Mesajlaşmak!"
"Luka lütfen konuşmama-"
"İzin falan vermiyorum!
Şuan ne dersen de haklı durumuna erişemezsin!"
"Ama-!"
Luka elindeki çiçek buketini Marinette'e fırlattı ve "Bitti anladın mı?! Bitti!" diye bağırıp uzaklaştı.
Marinette ise öylece yerdeki dağılmış çiçeklere baktı.
Bacaklarının kendisini daha fazla taşıyamayacağını anladığı an kendini zemine bıraktı.
Limon koşarak yanına geldi ve önünde çöktü: "Marinette?"
"..."
"Marinette lütfen bir şey söyle, ne olursa..."
"Senin yüzünden..." diye fısıldadı gözyaşları akarken.
"...?" Anlamamış gibi baktı Limon.
"Senin yüzünden! Hepsi! Her şey!"
"N-ne? Nasıl yani? Ne demek, istiyorsun...?"
"O kolyeyi de senin yüzünden almıştı benden!"
Limon duyduğu ile afalladı. Zaten kendi sebep olduğu bir yara için, onu teselli etmeye mi çalışıyordu?
"Tüm erkeklerden nefret ediyorum!"
"Ben, özür dilerim... Gerçekten...
Seninle mesajlaşmamızın böyle bir soruna yol açacağını düşünemezdim..."
"O gün mesajlaştığımı gördü ve telefonumu aldı! Sonra nasıl bir tepki vermiş olabilir sence!?"
Limon sustu, zaten ne diyebilirdi ki?
"Oynamıyorum!"
"...?"
"Senin şu 'Aşk oyunu'nu oynamıyorum! Çık git hayatımdan! Defol!"
Yapabileceği bir şey yoktu Limon'un;
Sevdiği kızın dediğini yapmaktan başka...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Limon & Yaban Mersini
Фанфик"Tanımadığım birine ne anlatabilirim ki?" "Beni tanıdıkça anlatmayacaksın, bana anlattıkça tanıyacaksın, İçindeki Ben'i zamanla görecek ve seveceksin" "Ben kendimden nefret ediyorum" "O zaman ben, sana İçimdeki Sen'i gösterecek ve önce kendini, son...
