My Butterfly

Κεφάλαιο 4

"ΝΕΦΕΛΗ ΜΟΥ, ΞΥΠΝΑ ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ, ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙ"

"Π-πέντε λεπτά ακόμα ρε μ-μαμά"

"ΣΗΚΩ ΜΑΡΗ ΤΕΜΠΕΛΑ, 7:30 ΕΙΝΑΙ"

Εεε σιγά τώρα έχω ακόμα χρόνο.

Ώπα κάτσε!

ΤΙ;

ΠΟΤΕ ΠΗΓΕ 7:30;

Πετάγομαι σαν ελατήριο από το κρεβάτι...

Και ναιπ.

Πάει ο ποπουδακος μου.

Έφαγα μια σαβουρδα. Σε απλά ελληνικά έπεσα χάμω.

Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ αφού ετοιμάστηκα στα γρήγορα για να μην χάσω την πρώτη ώρα, πήγα στην κουζίνα και βλέπω το ρολόι και είναι 7:15.

ΑΑΑΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΜΑΜΑ ΛΈΓΕΤΑΙ ΜΠΟΥΛΙΝΓΚ.

"Ρε μ-μαμά, τώρα είναι μόνο 7:15. Τ-τι έλεγες ότι θα α-αργήσω;

Αρχίζω και φορτώνω.

"Mα βρε αγάπη μου όταν ξυπνάς, μοιάζεις με γορίλα."

"Ευχαριστώ π-πολύ για τα καλά σ-σου λόγια"

Με στέλνει ένα φιλάκι στον αέρα.

Εκείνη την ώρα έρχεται και ο μπαμπάς μου.

"Τι κάνουν οι γυναίκες τις ζωής μου;"

Λέει και φιλάει την μαμά μου.

"'Έλεος ρε μπ-μπαμπά"

Δηλαδή είναι μπλιαχ να βλέπεις τους γονείς σου να φιλιούνται.

Τουλάχιστον για μένα που δεν το έχω συνηθίσει.

"Ναι, ναι τώρα έλεος, όταν θα τα κάνεις εσύ δεν θα είναι έλεος."

Μου λέει η μαμά μου με ένα πονηρό χαμόγελο.

"ΤΙ; Όχι με τίποτα. Μικρή είσαι ακόμα μετά τα 25 θα δώσει η κόρη μου το πρώτο της φιλί και αυτό άμα το εγκρίνει ο μπαμπας."

"Τι λες καλέ Μιχάλη; Μην ξεχνάς εγω στην ηλικία της Νεφέλης σε γνώρισα, στα 17 μου"

Αα τσα ο μπαμπάς, δεν μας τα λέγε αυτά.

"Μαρία, οχι μπροστά στο παιδί. Άλλο ήμασταν εμείς."

Λέει και με κλείνει τα αυτιά.

Ναι μπαμπά λες και τώρα δεν ακούω.

"Εε όχι και άλλο εμείς βρε Μιχάλη μου είναι στην κατάλληλη ηλικία για να γνωρίσει κανένα αγόρι άμα δεν έχει ήδη."

Λέει και με κοιτάει πονηρά

Ωχ αμάν ρε μαμά με έκαψες, ακόμα είναι λίγο θυμωμένος από το συμβάν με τον Άλεξ

"ΤΙ; οχι η κόρη μου δεν έχει αγόρι."

Ωχ αρχίζει και θυμώνει.

Σιγά σιγά αρχίζει και με πλησιάζει απειλητικά.

Έχετε για βρυσουλες...

"Το καλό που σου θέλω να μην έχεις αγόρι γιατί του έχω κόψει τα πόδια και εσένα σε έχω κλειδώσει στο δωμάτιό σου για τα επόμενα 60 χρόνια κατάλαβες;"

Όσο τα έλεγε αυτά με πλησίαζε απειλητικά και τόνιζε την κάθε του λέξη.

Φοβάμαι τώρα. Μπορεί να μην με έχει χτυπήσει ποτέ και όταν με φωνάζει το κάνει για το καλό μου, αλλά και πάλι φοβάμαι.

Το ξέρω είμαι πολύ φοβιτσιαρα.

"Ν-ναι μπ-μπαμπά δεν ε-έχω αγόρι."

"Το καλό που σου θέλω, δεν θέλω κανένας μαλακας να σε πάρει από κοντά μου."

Είπε και με αγκάλιασε.

"Μην ανησυχείς μπ-μπαμπά."

"Μιχάλη το τρομαξες το παιδί. Δεν θα είσαι τόσο απότομος"

Είπε και ήρθε και εκείνη και με αγκάλιασε.

"Συγνώμη αγάπη μου άμα σε τρομάξα, αλλά δεν θέλω να σε χάσω θέλω να έχω δίπλα μου και τις δύο γυναίκες της ζωής μου."

Είπε και με αγκάλιασε.

Ωχ θα αργήσω στο σχολείο.

ΑΜΑΝ

"Φ-φευγω θα αργήσω στο σ-σχολείο.

"Καλό μάθημα αγάπη μου."

Είπε η μαμά μου και με φίλησε στο μαγουλο.

Γράψε λάθος με ρούφηξε.

"Καλό μάθημα μωρό μου και μακρυά από αγόρια."

"Ναι, βρε μπ-μπαμπά μου ξέρω."

Είπα και τον φίλησα στο μάγουλο.

"Άντε φ-φεύγω, μπαιι"

Είπα και έκλεισα την πόρτα και άρχισα να περπατάω και να σκέφτομαι.

Η μαμά μου επειδή είναι ψυχολόγος ξέρει καλύτερα πως να φερθεί σε μια κατάσταση, ενώ ο μπαμπάς μου είναι νταλικερης και είναι πιο βάρβαρος και πολύ οπισθοδρομικος.

Ειδικά στο θέμα "αγόρια" ο μπαμπάς μου δεν μπορεί να συγκρατήσει καθόλου τα νεύρα του. Δεν θέλει να με κοιτάνε, να με μιλάνε, να είναι δίπλα μου αγόρια. Όχι ότι έχω ουρά από θαυμαστές, όλοι με κοροϊδεύουν, φρόντισε ο Άλεξ γι'αυτό.

Κάποια στιγμή θα γνωρίσω και εγώ κάποιον που να με αγαπάει και θα παντρευτώ, δηλαδή τότε τι θα κάνει θα τον σκοτώσει;

Και η μαμά του έχει μιλήσει αρκετές φορές για αυτό το θέμα.

Με αυτά και με κείνα, έφτασα στο σχολείο.

Ωχ, άντε να δούμε και σήμερα τι θα γίνει...