Ölürüm de Bırakmam Seni

Tek Aşkım...

Güney Songül'ün vasiyet videosunu izlemişti...Ve Songül'ün sözleri bir bıçak gibi kalbine saplanmıştı... ''Evlen...Bana söz ver ,evlen kızım annesiz büyümesin..''

 Güney düşünüyordu...O kadar kolay mı lan evlen demek ? Ruhunun kalbinin tek sahibinin kendisi olduğunu bile bile evlen demek...

 Sadece kendi hayatını değil karşısındaki kişiyi de bir ömür boyu sevgisizliğe aşksız bir işkenceye mecbur etmek....O zaten kızı yalnız kalmasın diye YAŞIYORDU !Songül'süz nefes alıyordu ! Hayatının anlamını toprağa koyup,kızları için nefes alıyordu...Ölüm onu Songül'e kavuşturabilirdi belki...Belki de kavuşturamazdı ama acısını dindirirdi...Dindirmez miydi ? Ama o kızları için bu ızdırabı yıllardır çekiyordu ! İçi kan ağlarken gülümsüyordu...Ama Songül ondan bir şey isteyip yapamazsa vicdan azabından ölürdü...Gerçi Songül'den başkasına karım derse de acıdan ölürdü Güney ne yapacaktı....Günlerce,haftalarca ağlaya ağlaya bunu düşündü...Bunu yapmayı deneyecekti....Zaten işkenceler içindeydi Songül için artı bir işkence daha...

 Songül'ün bunu niye yaptığını biliyordu...Kendinden sonra kimse yas tutsun istemiyordu...Ama Güney her türlü yas tutacaktı...Böyle mutlu olacağını mı sanıyordu ? Aksine yalnızlığını bitirmeyip artıracaktı bu....Ama istediği gibi olsun...

 Güney bundan sonra bir aşkın bir sevdanın mümkün olmadığını biliyordu...ve kızı kendi seçerse sanki Songül'e ihanet ediyormuş gibi hissedecekti....Yüzüğüne baktı ah o bu yüzüğü nasıl çıkaracaktı parmağından ? Bir daha hiç çıkarmamaya söz vermişlerdi...

Şimdi başka birinin yüzüğünü nasıl takacaktı ? Bu yüzük her zaman boynundaki Songül'ün yüzüğü ile kolye olarak yanında duracaktı...Bir başkasının yüzüğüyse onun için bir kelepçeden farksız olacaktı...

Önce minik Songül ile konuşmalıydı...

Güney:Bak kızım ben annenden başkasını asla sevemem....Ama onun dediklerini duydun senin için evlenmemi istiyor...Sen anneye sahip ol diye ne düşünüyorsun sadece ama sadece kendi hissettiğini söyle ! Kimseyi düşünme anladın mı canımın içi?

Minik Songül:Benim zaten annem var...Tamam sarılamıyorum ama hep benim yanımda biliyorum...Kendinin de söylediği gibi...Ayrıca ben seninle ikimiz olmaktan memnunum ama sen yalnız olmak istemezsen..

Güney:Ben yalnız değilim ! Sen varsın...

Minik Songül:Ama annem bunu istemiş....Sen onu çok seviyorsun başkasını sevmek istemiyorsun ama onun isteği de önemli...

Güney keşke bu son cümleyi söylemeseydi ! Kızımız istemedi deyip işin içinden çıkacaktı ne güzel ! Ama kızı da annesinin vasiyetini önemli buluyordu her ne kadar kendi gibi ona da işkence olacaksa da...

Güney:Ama o hep böyle fedakar saçmalıklar yapardı her ayrılmak zorunda kaldığımızda onun ''kendine kendin gibi birini bul''larını  dinleseydim asla evlenemezdik asla olmazdın...

Songül:Ama şimdi onu dinlemeyince tekrar ona dönemeyeceksin...

Güney:Peki kızım...

Güney:Anne Songül'den başkasıyla ömrüm boyunca olmazdım ! Ama o bunu istemiş vasiyet olarak...Kızıma annelik yapabilecek birini bulur musun ?

Güney'in konuşmaya çalışırken hıçkırarak ağlaması Selin'i çok üzdü.Gidp oğluna sarıldı..

Selin:Oğlum...Songül'e hep karşı çıktım biliyorsun hep bu kızdan da sıkılacaksın dedim...Ama sizin aşkınızın gücünü gördüm...Yanıldım...ve emin ol tüm kalbimle keşke Songül şuan capacanlı burada olsaydı...Kızınızı beraber büyütüp çok büyük çok mutlu bir aile olabilseydiniz....Birbirinize aşkla bakıp el ele diz dize yaşlanabilseydiniz...diyorum...Senin ondan başkasına asla aşık olamayacağının da farkındayım...Hatta o intihara kalkışmandan sonra sadece kızınız için yaşadığının da farkındayım...O olmasa dayanamazdın...Bu yüzden torunum için Songül'e ne kadar teşekkür etsem azdır ! ve şuan hayata küsmemen bir daha asla birini hayatına almayıp öylesine yaşamamanı bile düşünmüş....Ve bu isteğini yerine getirmeni isterdi....Şuan kızı kendin seçemeyeceğini,seçmeyeceğini çünkü kimseye bu şekilde bakmadığını da biliyorum...Yeşim olur mu ,? o yemeği de iptal edip durduk...