Wanneer ik rond me kijk zie ik jongens die me wel kunnen krijgen. Sommigen die ook mij wel willen hebben. Mijn probleem is dat ik alleen maar jouw gezicht wil zien. Ik wil alleen maar jouw lippen op de mijne en jouw handen op mijn heupen. Ik wil alleen maar met jouw dansen en jij bent de enige die ik in mijn bed wil.
Je zou zeggen dat dit geen probleem is, maar het tegendeel is waar. Ik ben verliefd geworden op een jongen die veel jonger is en zeker nog geen relatie wil. Ik zou gewoon kunnen proberen seks te hebben met hem, maar ‘bedrieg’ ik hem dan niet? Word ik dan niet alleen maar verliefder?
Ik dacht dat het door het leeftijdsverschil niet moeilijk zou zijn om het te krijgen, maar het tegendeel was waar. Ik probeerde te flirten, maar eerlijk waar, ik ben er slecht in. Ik probeerde subtiele hints te geven, te subtiel. Ik kleedde me om waar jij me kon zien, in de hoop dat jij me wou. Als je alleen met een ander meisje zat ging ik erbij zitten omdat ik het onderwerp ‘interessant’ vond, eerlijk waar de menselijke stoelgang interesseert me niet. Ik probeerde grappig te zijn, en faalde.
Tja, hoe begint ons, of eerder mijn, verhaal? Wel ik zou kunnen zeggen dat je binnenwandelde en dat ik onmiddellijk verliefd werd. Maar dit is niet hoe liefde werkt. Ik snap het niet? Verliefd worden op het uiterlijk? Hoe absurd kan het zijn. Nee integendeel, je was voor mij een klein kindje, helemaal niets voor mij.
Ik herinner mij nog altijd de eerste keer dat ik doorhad dat het tussen ons klikte, als vrienden weliswaar. We zaten naast elkaar, een goede vriendin zat voor ons. Ik had juist een wilde vakantie gehad en probeerde je te vertellen wat er gebeurt was, zonder dat deze vriendin het hoorde. Je lachte en vertelde dat je net hetzelfde was. Dat je ook al is met 2 personen op 1 avond had gekust en dat je af en toe ook een pintje te veel dronk. Dit verbaasde me, je was maar 14, maar je vertelde me dat dit kwam omdat je in een jeugdbeweging zat.
Vanaf dat moment begonnen we meer en meer te praten. De eerste keer dat ik dacht dat dit meer dan vriendschap zou kunnen worden was in November. Toch duwde ik deze gedachte weg. Je was zoveel jonger dan ik, geen serieus relatiemateriaal.
De tweede keer dat deze gedachte opdook was 2 en een halve maand later. Ik was aan het video chatten met een vriendin. We kwamen een site tegen die vertelde bij wie van je facebook-vrienden je het beste zou passen. Je kan het al raden, jij was erbij. Deze site klopt natuurlijk niet, maar het was wat die vriendin zij op dat moment: “Je zou er echt nog bij passen, hoe jullie altijd zitten te praten en te lachen.” Ik wuifde het weg, maar dit zette me wel aan het denken.
Ze zeggen dat denken niet goed is, maar dit zou ik hier meer hebben moeten doen. Ik liet mezelf toe om verliefd te worden. Het is niet omdat je 1 keer gekwetst wordt, dat je altijd gekwetst wordt, toch? Wat voor onzin is dat, denk ik nu, maar ik was 3 maanden geleden nog veel te naïef.
Het moment dat de ommekeer betekende was ergens begin Februari. Je had al gezien dat ik wat kon verdragen. Moppen over seks waren mij niet vreemd. Toen je die borstel uit mijn hand trok zag ik daar niets in, maar jij natuurlijk wel. Het meisje naast mij gaf commentaar, ik zweeg.
De volgende keer kwam de vriendin waarmee ik normaal altijd bezig mee was later. Je kwam naast mij zitten. En al snel volgde de eerste opmerking. Maar het was de 2de die me deed denken dat er misschien iets was. Om kort te zijn, je wou mijn billen wel naakt zien. Ik had mijn maanstonden, een periode waar ik altijd opgewonden ben, maar jij maakte me helemaal nat. Je wist dit niet, zal dit nooit weten, maar het was zo. Dan volgde er een derde opmerking. Ik draaide met mijn ogen, vanaf dan miste ik je commentaren.
Met Carnaval had ik wat te veel gedronken, ik vertelde aan dezelfde vriendin die hierboven ook al ter sprake kwam dat ik voor hem viel. Nu vond ze het dom. Niets voor jou, te jong en te kinderachtig. Dingen die ik natuurlijk niet wilde horen. Maar dit was het moment dat ik besefte dat ik echt voor je viel. Ik begon helemaal, zot en absurd verliefd te worden.
Nu was het mijn beurt om een opmerking te geven. Wanneer je warm hebt en jij als reden geeft dat je heet bent, ga ik natuurlijk antwoorden dat dit komt omdat ik naast je sta. Erg vond je het niet, dat zag ik aan de lach op je gezicht.
2 weken zag ik je niet, ik miste je. Hoe kon ik je missen? Het was nooit de bedoeling geweest om terug verliefd te worden. Dit wou ik niet, wil ik nog altijd niet.
Dan zag ik je een hele week, elke dag. Je liet me nog meer verliefd worden. Hoe je had zitten knutselen, je een hele musical had gekeken op Youtube of hoe je speciaal voor mij wat vroeger kwam. Als je dit ooit leest, sorry dat ik je toen niet heb bedankt. Natuurlijk was je ook weer grappig en maakte je meer en meer leuke opmerkingen.
Vrijdag dacht ik dat je het doorhad. Toen je bij je vrienden zat keken ze allemaal mijn richting op. Ze hadden vast gezien dat ik niet kon stoppen met kijken en dat ik elke mogelijkheid aangreep om je aan te spreken. Ik was belachelijk.
De volgende dag vroeg ik het je, je kwam met een flauw excuus. Wat je niet weet, is dat ik je daarna nog is extra heb zien omkijken. Was dit omdat mijn nicht daar was? Of omdat je vrienden iets hadden gezegd? Ik denk niet dat ik het ooit ga weten.
Die avond zat ik op een bepaald moment alleen, je kwam erbij zitten. Niet dat ik het erg vond, maar ik was aan het denken. Ik was verdrietig. Het zou nooit iets tussen ons worden, en ik zou je waarschijnlijk de komende maanden niet zien. Ik zou je missen, maar deze woorden zijn nooit over mijn lippen gerold.
Je spoot die avond ook deo onder mijn oksel, nu denk ik bij Axe aan jou. Ook bij een gesprek over de stoelgang, denk ik aan jou. Toen ik je die avond zag wist ik dat het de laatste keer in maanden zou zien. Maar toch kon ik de simpele woorden niet over mijn lippen krijgen. Het kon op 2 manieren aflopen, ofwel zei je nee en was de sfeer tussen ons weg, ofwel zei je ja, en kreeg ik veel kritiek.
Maar ik had niet verwacht dat ik je zo zou missen. Met mijn verjaardag heb ik niets van jouw gehoord. Dat was het moment dat ik besefte dat ik “just another girl” was. Dat ik nooit iets voor jou zou betekenen. Nooit.
Deze avond wist ik dat je daar was, maar ik ben je niet tegengekomen. Het lot probeert me iets te vertellen, maar om een domme reden wil ik niet luisteren. Deze reden is dat ik een liefde voor je voel die ik al lang niet meer gevoeld heb.
