Evin kapısına gelince biraz durakladı. Eve girince hep aynı manzarayla karşılaşıyordu. Üvey babası kanepede sarhoş bir şekilde uyuyor, üvey annesi mutfakta yemek yapıyor ve şapşal üvey ikizi - ikiz dememin nedeni aynı yaşta olmaları- telefonuyla selfie çekip çekip yayınlıyor olacaktı. Yani kimse eve geç geldiğini farketmezdi kaçsaydı
Ama bu da zavallı annesini çok üzüp intihar etmesine neden olurdu. O yüzden anahtarı kilide sokup çevirdi ve kapıyı açtı.
Evde sadece sarhoş babası vardı. Annesi ve Stephanie -üvey ikiz- etrafta gözükmüyordu. O gün günlerden neydi? Aaa evet o gün günlerden cumaydı yani alışveriş günüydü. Bu da demek ki saat altı ya kadar evde -babası hariç - kimse olmayacaktı. Hemen odasına çıkıp kıyafetlerini değiştirdi ve biraz para ile anahtarı alıp evden dışarı fırladı.
Cuma günleri ona göre saat 5.45 e kadar serbestsin günüydü. Ve bu yüzden de zamanını iyi değerlendirmeliydi. Sokakta yürürken kaldırımın üstünde ip atlayan çocuklar gözüne takıldı. Ama sorun ipte değildi. Arkalarında başka bir kız daha duruyordu ve onu oyuna almıyorlardı. Böyle çocuklara çok sinir oluyordu. Ne diye kendilerini mükemmel buluyorlardı. Biraz daha onları izledi ve yoluna devam etti.
Yolun üzerinde duran küçük dükkanlara baktı ve kitapçıya doğru devam etti. Evde yapabileceği tek şey kitap okumaktı. Yani sevmiyor değildi gerçekten çok seviyordu ama Stephanie'nin telefon kılavyesinden gelen sesler odaklanmasını zorlaştırıyordu. En azından sadece 2 yıl vardı. Sonra 18 ine giricek ve istediği haklara sahip olacaktı. Ama o zamana kadar sabretmeliydi. Sabır işi ise onun en kötü olduğu şeydi. Kitapçıya varınca direkt olarak fantastik/korku rafina yürüdü. Saatini kontrol etti. Evet ha 30 dakika vardı.
Rafa göz gezdirdi ve dikkatini çeken 3 kitabı aldı. 2 si korku 1 i fantastik kitaptı. Eve varınca annesi ve Stephanie nin gelmesine 5 dakika kaldığını görüp masayı aceleyle hazırladı. Stephanie ve annesinin 5 dakika gecikmesi onu mutlu etti. Sonra kapı açıldı ve içeriye ilk Stephanie girdi. Girer girmez yukarı çıktı. Annesi ise mutfağa geçti ve masanın hazır olduğunu görünce
"İyi iş çıkarmışsın İrma."
Evet o kızın adı İrma'ydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
karlar kraliçesi
Fantasia"İrma dur(!) Ben bir katil yetiştirmedim." Annemin sesi beni o soğuk dünyadan çıkardı. Ağlamaya başladım ve kendimi annemin kollarına bıraktım. "Anne bana neler oluyor?" "Otur her şeyi anlatacağım."
