PLAN B

Playlist:
TeZATalks - Find Me
AViVA - GRRRLS
Ruelle - Madness
Eurielle - Hate Me
Sia - Loved Me Back To Life
Edith Piaf - Non, Je ne regrette rien
Eldar - Tell Me About Love

Seul, 28 Eylül 2040

Gözlerini her yeri bembeyaz olan odada gezdirdi. Günlerdir buradaydı ve artık aklını kaçırmak üzereydi. İçeride sadece bir yatak ve artık yiyecek stoğunun tükenmek üzere olduğu minik bir dolap vardı. Bir penceresi bile yoktu. Burada durmaktan bunalmış olsa bile çıkması söz konusu bile olamazdı. Dışarısı onun için çok tehlikeliydi. Birileri gelene kadar güvenli sığınağında kalması en doğru olanıydı. Canı sıkıldıkça cebindeki kalemle duvarlara bir şeyler karalayıp duruyordu. Neredeyse bütün duvarlar sayılar ve formüllerle kaplanmıştı. Geri çekilip elindeki kalemi döndürürken duvarları inceledi. Daha fazla ne yapabileceğini tartıyordu kafasında. Tam o sırada kapının dışındaki tuş seslerini işitti. Biri şifreyi giriyordu. Kapıdan tarafa döndü. Dost canlısı birilerinin gelmiş olduğunu umuyordu. Çok geçmeden kapı açıldı ve takım elbiseli bir adam içeri girdi. Arkasında eli silahlı iki adam daha vardı.

"Doktor Byun, bizimle gelin efendim." Baekhyun baştan ayağa adamı süzdü. Onu ikna etmesi gerektiğini anlayan adam cebinden kimliğini çıkarıp Baekhyun'a gösterdi. "Gizli servisten Kim Junsu. Sizi güvenle merkez üsse ulaştıracağım. Şimdi, lütfen benimle gelin." Baekhyun başını salladı ve onun peşinden dışarı çıktı. Burada ne kadar kaldığını bilmiyordu ama sonunda çıkabildiği için mutluydu. Binadan dışarı adım attıklarında güneş gözlerini acıtmıştı. Tıslayarak gözlerini ovuşturdu. Sonunda ışığa alıştığındaysa gördüğü manzara dehşet vericiydi.Her taraf harabeye dönmüştü. Yıkık dökük binalar sokağın sonuna kadar uzanıyordu. Elektrik direklerinden bazıları devrilmiş, kaza yapmış arabalar öylece ortada bırakılmıştı. İnsanlığın şu ana kadar kaydettiği bütün ilerlemeler birkaç gün içinde yok olmuş gibiydi.

"Efendim!" Junsu'nun sesi onu kendine getirdi. Yüzünü ona döndüğünde biraz ilerisinde duran iki siyah arabayı fark etti. Junsu arkadaki arabanın kapısını açmış binmesi için Baekhyun'u bekliyordu. Kendini toparlayıp arabaya doğru yürüdü. İçeri geçtiğinde az önce gördüğü silahlı adamlar da her iki yanına yerleşivermişti. Araba hareket etmeye başladığında kendini koruma altındaki bir bilim adamından çok hapishaneye götürülen bir suçlu gibi hissediyordu. Öyle değil miydi zaten? Bütün bu yaşanılanların sorumlusu o değil miydi?

Her şey yaklaşık bir yıl önce başlamıştı. Baekhyun ömrünü adadığı projesinin taslağını onaylattırmış, prototipini yapabilmek adına bir miktar ödenek almayı da başarmıştı. O ve ekip arkadaşları gecelerini gündüzlerine katarak çalıştılar. Projeyi zamanında tamamlamak ve bunu tüm dünyaya göstermek için sabırsızlanıyorlardı. Eğer başarılı olabilirlerse insanlık tarihinde bir çığır açmış olacaklardı. Nitekim öyle de oldu. Projelerini tamamladılar ve tüm insanlığa sundular: Z2040. İnsanlığın hizmetine adanmış çok amaçlı bir robot. Hareket kabiliyeti sınırsız, hızlı öğrenme yetisi ve geniş hafızası onu benzersiz yapıyor. Baekhyun'un şaheseri. Onun dünyaya armağanı... En azından o zamanlar Baekhyun böyle düşünüyordu.

Çok geçmeden robotu seri üretime geçirebilmek için onay aldı. Sadece yarım yıl kadar bir sürede robotlar bütün ülkeye yayılmıştı. Yorulmuyor, hasta olmuyor, kaytarmıyorlardı. Kısa sürede bütün sektörlerde yer almaya başlamışlardı. Her ne kadar protestolar düzenleniyor, gruplar robotları istemediklerini haykırıyor olsalar da diğer ülkeler bu gelişimden bir parça koparabilmek için sıraya girmişlerdi bile. Byun Baekhyun hayallerini gerçekleştirmiş olmanın mutluluğunu sonuna kadar yaşıyordu. En ünlü bilim adamlarından biri olup sayısız ödül almakla kalmadı, satılan robotlar sayesinde o da ekip arkadaşları da lüks bir hayat sürmeye başladı.