"လူေတြကအိပ္မက္တစ္ခုကို အစြဲအလမ္း႐ွိၾက
သလို တစ္ခ်ိဳ႕အိပ္မက္ေတြဆိုအျပင္မွာတ
တယ္ျဖစ္တတ္ၾကတယ္လို႔ယုံၾကည္ၾကတယ္
ထိုယုံၾကည္မႈအတိုင္း တကယ္ျဖစ္လာတာ
ေတြ႐ွိသလို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ျဖစ္သြားတာေတြ
လည္း႐ွိတတ္ၾကတယ္"Luတစ္ေယာက္အိပ္မက္အေၾကာင္းဆိုေသာစာအုပ္ကိုဖတ္ေနေလ
သည္
"Luေရ Lu"
"႐ွင္လာပီ ဟင္ ဘာမွန္းကိုမသိဘူးသူမ်ားစာ
အုပ္ဖတ္ရင္ေခၚပီ"
Luတစ္ေယာက္ပါးစပ္ကပြစိပြစိႏွင့္ေျပာပီး
သူမကိုေခၚေသာေနရာသို႔လာေလသည္
"ကဲေျပာ ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"
"မမကိုဒါေလးကူမေပး"
"ဟုတ္"
Luတစ္ေယာက္ သူမရ႕ဲအမႏွင့္အ၀တ္စထုတ္ကိုကူမေပးေနေလသည္။
"မမ မမ မမTaoေခၚေနတာကိုေတာ့္"
"ကဲေျပာေျပာ"
"😁😁😁မမ ညီမေလးကိုမုန္႔ဖိုးေပးအုံး"
"ဟမ္ ညည္းဟာကလည္းေအ unnieေပးထားတာ ဘယ္ေလာက္မွမၾကာေသးဘူး
ကုန္ပီလား"
"ဟာ မမကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲ ဟိုတစ္ေန႔က shopping ထြက္လိုက္တာကုန္ပီေလ"
"ကဲ ကဲေရာ့ won 5000ယူသြား တစ္ပတ္စာေနာ္"
"ဟင္ won 5000ကို တစ္ပတ္စာ ထားပါေလ ေပးသေလာက္ေပါ့😁😁😁"
တကယ္ေတာ့ Luလက္ထဲမွာစုထားေသာပိုက္ဆံေတြ႐ွိပါေသးသည္တမင္သပ္သပ္Tao
ကိုညစ္ေတာင္းျခင္းပါ
"ကဲမမ ခိုင္းစရာမ႐ွိေတာ့ဘူးမို႔လား Luအိမ္ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေအးေအး အိမ္ေရာက္ရင္ထမင္းခ်က္ထားအုံးေနာ္"
"Nae Nae"
Luန႔ဲTaoကနယ္ကေနတက္လာပီး Seoul
မွာစီးပြားေရးလာလုပ္တာပါLuကအငယ္ဆိုေတာ့ ဂ်စ္ကပ္ကပ္ႏိုင္တယ္ေလ စာဖတ္၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ မ်က္မွန္ပါတပ္ေနရပီေလ သူတို႔က Seoulမွာေနဖို႔တိုက္ခန္းေလးတစ္ခန္းရယ္ သူတို႔ ဆိုင္
ဖြင့္ဖို႔ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခန္းရယ္ ၀ယ္ထားတယ္ေလ Taoက အကႌ် အ၀တ္အစား ဒီဇိုင္းဆြဲပီးကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္ေတာ့ သပ္ရပ္တာေၾကာင့္လူႀကိဳက္မ်ားတာေပါ့
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
