Marked by Prince C | Royal Series #1

CHAPTER FIFTEEN

I didn't proof read this. Expect the wrong spellings and errors.

Chapter 15

Crash

Many hours without him, made my day gloomy. Nagsisinungaling ako kapag sinabi kong hindi ko siya namimiss. I divert my attention to my belly. Nakaupo ako sa tapat ng malaking bintana dito sa condo at tanaw ko ang nagaagaw na dilim at liwanang. Nagiging kulay kahel na ang langit sa paglubog ng araw. Hinaplos ko ng marahan ang aking tiyan. I smiled, ano kaya ang magiging anak namin? Babae ba o lalaki?

I knocked made me awake from my out of this world thoughts.

Narinig kong si Wendy na ang bumukas 'non at narinig ko ang matinis na boses ni Coreen. I shut my eyes dahil naiingayan ako. Dati, sanay ako sa maingay, I was once a crazy party girl.

Naramdaman ko ang presensya nilang dalawa sa likod ko. I turned my head para masalubong sila ng tingin. Coreen's hair was cutted into shoulder length, dari hanggang itaas na ito ng baywang niya.

"Janelle looks different today, di uso diet?" aniya and he jokingly laughed. I smiled at her at tinignan si Wendy.

"Di niya pa alam" sabi ni Wendy. Nawala ang ngiti ni Coreen. Magagalita ba siya sakin kapag sinabi kong buntis ako at ang kuya niya ang ama? Lumapit siya sakin at umupo sa sofa na katabi ko.

"I'm pregnant, Coreen" sabi ko. Nakita ko kung paano dumapo ang kanyang kamay sa kanyang bibig. She let out a high pitch scream that made me frown. Okay, ayoko na talaga sa maingay.

"Omygod! Sino ang tatay?" tanong niya?

"S-si Carlos" sabi ko habang nakapikit. Naramdaman ko ang biglang pagtahimik at parang ang pagkabog lang ng dibdib ko ang naririnig nila. I faced her, I can see how her tears rolled down to her cheeks, she's smiling!

"Sharpshooter talaga si Kuya, may pamangkin na pala ako!" She said. She hugged me tight and we giggled. I was fluttered sa sinabi niyang pamangkin, god! Sis-in-law? Hahaha!

Nagkwentuhan pa kaminh dalawa at tinanong niya kung paano nangyari ay magkaibigan kaming dalawa. Sinabi ko lahat ang nangyari, but not that night na idinescribe ko pa, I told her na nagyari 'yon dahil lasing lang kaming dalawa.

"Anong malalasing, kahit nga uminom si kuya buong araw hindi yon malalasing e" sabi niya. Omygod!

Did he... Damn?

Kumain kami ng lunch dito sa condo namin at hindi parin natitigil sa pagdada si Coreen kung babae ba o lalaki ang bata. She even volunteered na magshopping na kami ngayon e!

"Ayoko muna, ayokong mapagod"

"Sus! Ang sabihin mo, si kuya ang gusto mong kasama" her tone is mocking me!

Half heartedly, I shook my head. Umirap ako sakanioang dalawa at umalis na sa hapag para hintayin ang tawag ni C. Bukas din siya uuwi pero nangungulila ako, gusto ko ay nasa tabi ko lang siya.

I opened the blinds at nasilayan ko ang kabuuan ng siyudad. I saw their castle, malayo iyon sa siyudad pero kitang kita mo ito dahil sa sobrang lawak at laki. Naalala ko noong bata ako, I want to be a princess at isa ang palasyong iyan sa pinapangarap kong mapuntahan. Palagi kong kinukulit si papa.

"Pa, I want to go to Chamberton Castle! Sigina po, I'll behave. Promise" 'yon palagi ang bukambibig ko. And my dream became a reality, at si Carlos ang dahilan 'non, at sa maling paraan pa! Damn.

Isang buwan pa lang si baby. Gusto ko ay masilayan ko na siya, gusto ko mahawakan ko na siya at mahagkan. Ano kaya ang magiging kasarian niya? Ako ba ang magiging kamukha niya? O si C?

Kinagabihan ay naghapunan kami kaagad, ako ang naassign na maghugas ng plato ngayon kaya naghugas ako. Habang naghuhugas ako ng baso ay biglang nadulas ang baso sa kamay ko, sanhi ng pagkabasag nito sa sahig. Nakaramdam ako ng biglang kaba.

Hindi naman sana.

Tumunog bigla ang phone ko. Mabilis kong tinungo iyonat nakita kong si Carlos iyon.

"I-Is this... Mikayla Janelle C-Collins?" boses 'yon ng isang babae. She's panting at nanginginig ang boses niya.

"O-opo"

"Ikaw lang kasi ang nasa recent call ni Prince C. Kasama niya ako nang pumunta kaming Ilo-ilo sakay ng chopper ng palasyo. Gusto kong ipaalam sayo na biglang bumagsak ang chopper sa isang isla na hindi ko alam kung ano. Kailangan ko ng tulong mo--" biglang naputol ang tawag. Nagluluha ang mga mata ko dahil sa kaba at pag-aalala. Sinubukan kong tinawagan ulit si C pero hindi na mareached!

Lumabas ako sa condo ko at tinungo si Coreen. Baka may masabi siyang paraan sakin para masabi ko sa magulang nila ang nangyari kay C!

"Oh! Bakit ka umiiyak?" pumasok agad ako sa condo niya at umupo.

"Alam mo ba na nagpunta ng Ilo-Ilo si Carlos?"

Kumunot ang noo niya. "Oo naman" aniya.
"Nagcrash daw ang chopper nila habang pauwi na sila ng Chamberton. Paano ko sasabihin sa mga magulang niyo?" nanggilid na ang mga luha ko. Pilit kong ipinapaintindi sa sarili ko na okay lang siya, na ligtas siya!

Hindi naka imik si Coreen. Pumikit siya at huminga ng malalim.

"Ako nalang ang magsasabi sakanila"

My eyes suddenly went to her. Guni-guni ko lang ba yung mga sinasabi niya?

"Tama na rin siguro ang pagtatago, pagod na akong tumakbo sa mga problema ko" sabi niya sabay hilot sa sentido.

I smiled. I admired her being like that, for being brave, kind hearted, for everything! She always let herself win kahit alam niya na sa una palang ay talo na siya ng kanyang mga problema.

Sakay kami ni Wendy ng kotse ko. Si Coreen ang nagmamaneho patungong Chamberton. Umikab ako. I'm exhausted, damn.

"Rest, Janelle. Mahaba pa ang byahe" aniya at sinunod ko naman kaagad.

Nagising ako sa biglang kamay na naramdaman ko sa braso ko. Iminulat ko ang mga mata ko at nakitang si Wendy lang iyon. Tinignan ko ang driver's seat. Nasaan na siya?

"Bumaba na siya kanina" sabi niya na parang nabasa niya ang isipan ko. Tumango ako at tinanaw ang malaking gate ng palasyo. I suddenly remembered that night with C. Fuck! Bakit mo pa binabalikan iyon, Janelle? Di bagay sayo move on, bumabalik sa nakaraan e!

May nakita akong grupo ng taong lumabas sa malaking pintuan ng palasyo. Nang makuta kong mga guwardiya iyon at si Coreen ay napanatag ako.

"Your Highness" sabi ng nga gwardiya sabay yuko bilang respeto kay Coreen. Tumango lamang siya at pumasok na sa sasakyan. Mugto ang kanyang mga mata at pula din ang ilong nito. She smiled at us.

"Magpapadala pa daw sila ng ilang chopper malapit ng Ilo-ilo. Tiyak na bandang palubog na ang araw ay doon palang sila darating" sabi niya. I hugged her. Thank goodness! Napanatag lalo ang loob ko ng dahil sa narinig ko.

"Pinapabalik na ako ni Mom at Dad dito"

"Okay lang, ito na siguro yung panahon para matanggap kana ng buo sa pamilya niyo" Si Wendy. There's a hint of sadness on her voice. Kahit sa ilang linggo palang naming pagsasama ay naging mas close pa sila sakin!

Nakauwi na kami ng condo pasado alas nuebe. Sumasakit ang mga paa ko at ang likod ko. Binuksan ko kaagad ang ref nang pumunta ako sa kusina. Nagtimpla ako ng gatas at uminom ng mga vitamins ko bago matulog.

My mind suddenly drifted on Carlos' situation. I hope and pray that he's ok. Ayokong mawala siya sakin.