Sebepsiz değildir hiç birşey..
Çoğunun olduğu gibi benimde kırgınlıklarım vardı hayata dair.
Uzun bir yolculuktu bu ya da çok kısa..
Zamanım kısıtlıydı ve ben yolculuğumun ne zaman sona ereceğini bilmiyordum gerçi hala da bilmiyorum ama neyse :)
Yalnızdım daha doğrusu yalnız bırakılmıştım.Belki de kendim tercih etmiştim farkında olmadan..
Uzun gecelerde uykusuz geçirdiğim zamanlarım vardı . Umutsuzca geçirmeye çalıştığım o geceler de çaresizce bana yeni uğraşlar getirecek olan günü beklerdim sessizce..
Kızgındım.. Kızgın ama sessiz.. Çaresizce olanı biteni söve söve uzaktan izliyordum. Günler ve geceler tükendikçe kızınlığım,kırgınlığım ve pişmanlığım artıyordu.Korkuyordum geçmiş hatalarımın beni vurmasından.
