Eylemden;
2 gün olmuştu hiç bişey yemiyor içmiyor uyumuyordum aklım hep Fethideydi onun nerede olduğunu bilmemek onu görememek sarilamamak canımı yakıyordu Ateş dostça yanıma yaklaştı sırtımı sıvazladı ve "Merak etme Eylem Fethi bu. ne kadar inatçi bilmez misin?"dedi "Bilmem mi hiç" dedim ama eminimki Ateşte benim kadar endişeleniyordu.
Fethiden;
İki günden beri bir depoda ellerim tavana asılı şekilde duruyorum çeşitli işkenceler yapıyorlar tabiki ben ağzımı bile açmıyorum ama Eylemi düşünmeden edemiyorum.
İçeriye bir adam girmişti.
"Hadi bakalım eğlenme vaktii!" "Ne saçmalıyorsun sen istersen beni öldür gıkımı bile çıkarmam." "Göreceğiz onu" dedi sinirli bir şekilde "Başlıyorum o zaman"demesiyle yüzüme yumruk indirmesi bir oldu bende ağzıma gelen iğrenç tatla kanı ağzımda tükürürdüm "Ne yani bu kadar mı?" Ben böyle dedikçe daha da vuruyordu. Artık gözümün önünü göremiyordum "Hala ihaların kodlarını söylememekle kararlı mısın?" "Tabiki" dedim "Sen istedin bunu bak bu elimdeki bıçak çok acıtır ama." Umursamaz bir şekilde baktım "Bunu sen istedin"dedi Ve bıçağı sol karın boşluğuma saplamasıyla acıyla bağırmam bir oldu aynı şeyi sağ tarafımda hissetim. Tarifsiz bir acıydı Dayanacak gücüm kalmamıştı ve göz kapaklarım ağırlaşıyordu.
Eylem'den
Hala bekliyorduk bu durum canımı sıkmaya başlamıştı. Bunları düşünürken telefonumun zil sesiyle kendime geldim. Ateş arıyordu.
"Alo" dedim "Eylem galiba bir depo da tutuluyor olabilir oraya gideceğiz." "Bende geleceğim"dedim umutla "Tamam bekliyoruz alayda"dedi ve telefonu kapattı.
Helikoptere sırayla dizildik. Sabırsızlanıyordum.
"Eylem sakin ol lütfen bulacağız Fethiyi" dedi Yavuz. Helikopter inişe geçmişti indiğimizde muhtemelen teröristlerle çatışacaktık. Helikopterden indik. Yavuz bize ne yapacağımız hakkında komutlar veriyordu. Hırsla bütün teröristleri indiriyordum. Neredeyse hepsi bitmişti. "Eylem sen içeri gir biz kalanları indirip geliyoruz. "Emredersiniz."dedim Ve depoya doğru hızla yürümeye başladım
Gördüğüm manzarayla içimin ezildigini farkettim ağzımdan bir hıçkırık koptu Bu gördüğüm Fethi olmazdı Elleriyle tavana bağlanmış yüzü gözü kan içerisindeydi ve bıçaklanmıştı. "Yardım edin!" dedim ağlamaklı sesimle "Fethi aç gözünü lütfen" "Kimse yok mu yardım edin" göz yaşlarım sel gibi akıyordu ve içim acıyordu dayanmıyordum sanki canımdan can gidiyordu "Eylem!"dedi yavuz "Bişey yapın yardım edin" onlarda hemen fethinin ellerini çözmüşlerdi Ben yanına koştum. Başını dizine koydum alınındaki terleri elimle sildim "Dayanacaksın beni yanlız bırakmazsın hem sana söz veriyorum aynı evde yaşama ve evlilik teklifini bidaha düşüneceğim yeter ki sen uyan" kopan hıçkırıklarıma engel olamıyordum Aşıkta Fethin yaralarına bakıyordu Mücahit söyleniyordu "Ne yapmış bu şerefsizler benim kardeşime" dedi sinirle "Onları bulup geberteceğim" dedi Ateş hırsla.
"Fethi komutanım iyi dimi komutanım" sorarcasına ve endişeli bir sesle konuştu Feyzullah "Komutanım çok kan kaybetmiş ve Bazı yerlerinde kırıklar var hemen hastaneye gitmemiz lazım" dedi endişeli sesle bunu duyduktan sonra ağlamam daha da kuvvetlendi.
Hastaneye gelmiştik. Hala ağlıyordum içim acıyordu. Ve Fethi daha yeni amelayata alınmıştı herkes perişan olmuştu ve geriye kalan tek şey beklemek.
"Ben beklerim yeter ki sen döneceğine söz ver"
Selağmm yeni bölüm geldiğ her zaman bu kadar sık atamam biraz hızlı gidiyorum. Umarım begenirsiniz oy ve yorumlarınızı bekliyorum sizleri seviyorum❤💕
