7;53. Vandaag is het zaterdag, wat betekent dat ik naar de HKU moet voor de basisopleiding. Ik word dus elke zaterdag om half acht wakker. Eerst vond ik dat zwaar kut, maar op een gegeven moment raakte ik eraan gewend om op zaterdag zo vroeg op te moeten staan. Ik loop naar beneden. Eerst zet ik even een sterke kop koffie. Dan vul ik een schaaltje met cruesli en gooi ik er wat Griekse yoghurt overheen. Met mijn yoghurt en mijn koffie ga ik aan de bar zitten. Ik check even mijn instagram en twitter terwijl ik van mijn ontbijt geniet. Na mijn ontbijt ga ik weer naar boven. Ik kleed me aan, poets mijn tanden en teken even een paar wenkbrauwen op mijn gezicht. Daarna pak ik mijn tas in, en loop ik naar beneden. Daar pak ik mijn sleutel, en ga ik op weg. Het is nu 8:47. Mijn trein gaat om 9:04 en het is echt maar vijf minuten lopen naar het station, dus ik loop lekker rustig.
Het is 9:30, en ik zit te wachten op mijn bus. Ik neem een slokje koffie. Yum. De bus komt pas om 9:41, dus ik moet nog wel even wachten. Gelukkig is het lekker weer. Ondanks dat het zo vroeg is is het al best wel druk op het station. Mensen met koffers en tassen rennen en vliegen van perron naar perron. Ik glimlach. Gelukkig hoef ik me niet zo te haasten. Ik kijk op het scherm boven me. 9:38. Nog drie minuten.
10:36. We hebben net onze thuisopdracht besproken, en we zijn nu bezig met een nieuwe opdracht. Angélique ziet er wat bleek uit. "Hey, gaat het wel?" vraag ik haar. Ze schudt haar hoofd. "Ik ben nog steeds ziek." zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. "Wat doe je hier dan?" Angélique haalt haar schouders op. Het is best warm in het lokaal. "Jullie mogen best naar buiten als jullie daar zin in hebben?" Zegt de lerares. Thank god. "Hey, ga je mee wandelen?" vraagt Willem. Ik knik glimlachend en sta op. Samen lopen we het lokaal uit.
12:13. Ondertussen zijn we al weer even terug van het wandelen, en zijn we weer bezig met de opdracht. Om half een hebben we pauze, en dan gaan we altijd naar de Jumbo om lunch te kopen. Mijn buik rammelt.
14:37. We zijn maar buiten gaan zitten, want het was in het lokaal echt niet uit te houden. Ik ben er net achter gekomen dat er bij LO (lichamelijke opvoeding) in magister nog steeds een O (onvoldoende) staat, wat betekent dat ik geen examen mag doen. Ik heb de leraar vorige week al een aantal mails gestuurd, maar hij reageert nergens op. Toen ik hem vrijdag in de pauze opzocht was hij er niet, omdat hij op de andere locatie lesgaf. Het probleem is dus dat ik mijn aanwezigheids-formulier in het postvak van de verkeerde gymdocent heb gelegd, omdat ik dacht dat zij mijn docent was. Ze is het formulier kwijt, en nu kan ik dus geen examen doen. Ik stuur nog een mail naar mijn docent, en ik stuur hem door naar mijn mentor. Ik zucht en klap mijn laptop dicht. "Daffy, doe rustig, het komt wel goed." Zegt Angélique. "Inderdaad, zo oneerlijk zullen ze echt niet zijn." Vult Elisabete aan. "En je kan er op dit moment toch niks aan doen." zegt Willem. Ik zucht nog een keer, en haal mijn schouders op. "Sure..."
14:53. Ik heb mijn spullen ingepakt. "Ik loop nog even naar het lokaal, mijn jas ligt daar nog." Zegt Nox. "We wachten op je." Zegt Niels. Nox rent naar binnen. Een paar minuten later komt ze weer naar buiten, met haar jas. "Nou, let's go." Zegt Willem, en we lopen met zijn allen naar het bushokje.
15:38. Ik sta met een shirt in mijn hand te wachten in de rij bij de pashokjes van de Urban Outfitters. In mijn andere hand heb ik een plastic tas, met daarin een broek die ik net heb gekocht bij de Pull and Bear. Ik vind het heerlijk om op zaterdag even te gaan winkelen in Utrecht centrum als ik uit school kom. "De volgende mag naar binnen." Zegt de winkelier. Dat ben ik! Ik loop een pashokje in.
15:40. "Ik weet het niet..." klinkt het in mijn hoofd. Ik sta te draaien voor de spiegel. "ik bedoel, het is een leuk shirt, maar hij is een beetje... Te groot..?" Ik draai nog een rondje. Het is inderdaad een leuk shirt, maar het lijkt net een jurk... Ik kijk op het kaartje. Maat s. Serieus?! "Misschien hebben ze hem nog in maat xs?" Ik zucht, en trek het shirt weer uit. Ik doe mijn eigen kleding weer aan, en loop het pashokje uit. Ik loop naar het kledingrek en hang het shirt terug. Ik kijk of ze nog een maat xs of xxs hebben, maar s is de kleinste. "Volgende keer beter." Ik loop de winkel uit.
17:18. Ik ben weer thuis, en ik zit in de tuin economie te leren. Maandag heb ik een herkansing. Ik neem een slokje van mijn thee. In de keuken is mijn moeder eten aan het maken. Het ruikt lekker. Ik gaap. Vanavond ga ik vroeg slapen.
YOU ARE READING
Poor Life Choices
No FicciónYo, mijn naam is Daphne. Ik ben (op dit moment) 17 jaar, ik heb ADD, en ik ben een enorme chaoot. Persoonlijk vind ik dat ik een best interessant brein heb, en dus leek het me niet meer dan logisch om mijn brein met de wereld te delen.