Absolutnie Idealna [Akashi x OC]

Rozdział 8

- Mecz z Seirin odbędzie się tutaj za dwa tygodnie. - Zakomunikowała dyrektorowi, który był dość sceptycznie nastawiony do tego pomysłu. - Proszę się nie martwić, nie przegramy.

- Mam nadzieje.

Asaki wyszła z gabinetu, kierując się do pokoju samorządu, który swoją drogą zbierał się tylko we wtorki, jednak ona i Akashi lubili tam siedzieć odpoczywając od hałasu współczesnej młodzieży. Na części z przerw grali w shogi, czasem w ciszy czytali książki lub dopinali na ostatni guzik dzień sportu. Uczniowie Rakuzan słynęli z wszechstronności, byli dobrzy we wszystkim. I w sporcie i w nauce.

Kiedy otworzyła drzwi w oczy rzuciła jej się czupryna Hayamy i Mibuchiego. Z całej trójki niekoronowanych króli tylko Nebuya trzymał się z dala od tego miejsca. Przy czerwonowłosym siedział Tetsuya.

- A-chan! - Zawołał Kotaro, w tym momencie dziewczyna znów zatęskniła za Kise, z którym widziała się w weekend. Teraz jednak uczyła się tutaj i nie mogła spędzać w Tokio tyle czasu ile chciała. - I co załatwiłaś nam mecz z Seirin?

- Oczywiście, że tak. Riko chce przetestować swój nowy skład, więc nadarzyła się okazja by zatrzeć złe wrażenie po turnieju zimowym. Treningi idą wam dobrze, ale powinniście się skupić na dopracowaniu waszej współpracy. Może wyjdziemy gdzieś wszyscy, cały główny skład?

- To świetny pomysł, A-chan. - Skomentował Reo, ale niebieskooka miała jakieś dziwne wrażenie, że Kotaro puścił mu konspiracyjne oczko.

- Tak! Moglibyśmy iść do parku rozrywki. - Podsunął Hayama. - Zawiadomię Nebuyę.

- Chodźmy dzisiaj. Ma ktoś jakieś plany? - Spytał Kuroko, doskonale wiedząc, że jego przyjaciółka ma dziś wolne i nie spotyka się z żadnym klientem.

Kiedy wszyscy potwierdzili spotkanie Tetsu, Asaki i Akashi wrócili do swojej klasy.

***

Spadkobierczyni Fujimoto wróciła do domu sama, Tetsuya musiał zostać jeszcze chwilę na treningu, a ona była zmęczona ostatnią nocą, jedną z wielu zarwanych przez pracę. Miała siedemnaście lat i zamiast odpoczywać zachowywała się jak matka, która ma na utrzymaniu dwójkę dzieci. Czasem wyobrażała sobie swoje życie jako inne. Miała by zwykły jednorodzinny domek na przedmieściach, zakuwała do testów dopiero ostatniego dnia, martwiła się o źle dobrany lakier do paznokci i podkochiwała się w nieosiągalnym dla niej chłopaku.

Nie miała praktycznie nic zadane, bo większość odrobiła w szkole. Przebrała się w jasną spódnicę, bokserkę i czarną ramoneskę. Wzięła torebkę, telefon i portfel podchodząc do automatu z szejkami waniliowymi. Była w końcu milionerką, więc czemu miałaby sobie czegoś takiego odmawiać? Wbudowała go ścianę by idealnie komponował się z Karmazynowymi ścianami.