Bugün idilin en kötü sabahıydı çünkü canı yoktu. Ailesinin yanına memleketine gitmişti 10 günlüğüne idilin buna kafası hiç yatmamıştı bişeyler yapmalıydı sevdiği adam geri dönmeliydi idil cansız yapamazdı. Can daha bu sabah gitmişti 1 akşam dayanabilirdi belki ama fazlasına asla. Aradan 2 gün geçmişti idil hayla bişeyler bulamamıştı. Ne ders çalışıyor nede okula gidiyordu sürekli canla gittikleri kafeye gidiyor saatlerce oturuyordu. Tevfik amcanın dolayısıyla cana laf gitsin can geri gelsin istiyor ama bi türlü başaramıyordu. Tevfik amcada ne garip insandı hiçmi merak edip sormazdı veyatta cana hiçmi söylemezdi. Canın geri gelmesi için idilin başına bir şey gelmesi gerekiyordu. Zaten bugün kafede kendi kendine konuşurken nerdeyse Tevfik amcaya yakalanıyordu iyi toparlamıştı lafı sonradan. Bulmuştu sonunda eve hırsız girmiş gibi yapacaktı can ozaman kesin gelirdi. Can bi yandan ailesiyle vakit geçiriyor bir yandan sevdiği kadınla konuşuyordu.
-Can
-Efendim hayatım.
-Can yardımmmm ettt!
-Hayatım iyi misin?
Canın bu sorusuna takılmıştı idil. İnsan aramazmıydı zaten biri öldürcek olsa çoktan öldürmüştü mesaja cevap verene kadar.
-Can hırsız evde gel yetiş!
Can hemen idili aramış polisi arıcam diyince idilün foyası ortaya çıkmıştı başaramamıştı idil. Ayrıca durup dururken canada muhtaç olmuştu şimdi buna ne gerek vardı eninde sonunda gelicekti zaten. Can yine kıyamamıştı idile zaten özledim gel deseydi dönecekti hemen ne vardı bunu demekte niye bukadar zordu.
Gece saat 2 buçuk idilin yaşadığı evin kapısı çalıyordu..
İdil uykulu gözlerle söylenerek kapıyı açıyordu.
Ama kimse yoktu idil korkmaya başlamıştı gerçekten idil ne olduğunu anlıyamadan birinin dudaklarına yapıştığını hissetti. Çok geçmeden can olduğunu anladı zaten başkasıda buna cesaret edemezdi. Can idili kucaklayıp Yataklarına götürdü ikiside çok yorgundu yattıkları gibi uyuya kaldılar. Artık onları bekliyen güzel bir sabah vardı. Aşktan besleniyorlardı. Onlar artık bağımlı olmuşlardı.
