"I'M SORRY , I just didn't notice it. Akala ko kasi ito ang cellphone ko eh, pareho kasi ng brand kaya dinampot ko saka lumabas. Pero pagkarating ko sa kotse nakita ko na andun pala ang cellphone ko sa dashboard kaya bumalik ako para isauli to kung saan ko kinuha." saad nito saka ngumiti.
Mas lalong kumunot ang noo niya ng mapansin may kakaiba sa ngiti ng babae. Ipinagkibit balikat niya lang ito at hindi pinansin ang babae.
Lumapit siya sa babae saka hinablot ang cellphone niya sa kamay nito bago umupo. Wala na ang mga kasama niya. Malamang nasa VIP room na ang mga ito.
Tinawagan niya muli number ng asawa pero gaya kanina ay unattended ito. Inulit ulit niya pero talagang unattended ito. He decided to call Silver.
Mariin niyang ipinikit ang mata ng maalalang wala palang number sa kanya si Silver at wala rin kay Michael. Tinapon niya ang cellphone sa mesa.
'Fuck!! You're a fucking failure dumbass. '
Napasabunot siya sa sariling buhok. Now what?
Mekhi! His friend is his only last hope. Muli niyang dinampot ang cellphone.
Thank God gumagana pa ito. Hinanap niya sa contacts ang numero ni Mekhi at akmang pipindutin ang call button ng mamatay ang telepono niya.
' Shit!!!! FUCK IT! "
Galit niyang itinapon ang telepono sa sahig at nagkapirapiraso. Dahil sa ingay na nilikha niya ay napatingin sa kanya ang karamihan sa naroon.
He gave them a sharp look. " WHAT THE FUCK ARE YOU FUCKING LOOKING AT?? " galit niyang bulyaw sa naroon kaya nagsibalikan ang mga ito sa kanya kanyang ginagawa.
He's such a failure. Dinampot niya ang bote ng alak saka ininom ang lahat ng laman nito.
Hindi siya makakaalis ngayong gabi dahil nakabantay ang mga tauhan ng kanyang ama.
'Tomorrow , I promise! Hahanapin kita. Sana lang hindi pa ako huli.'
DAHIL sa pangungulit niya kina Micheal at Silver ay pinayagan na siyang makalabas ng hospital. Hindi niya talaga gusto amoy ng hospital.Kahit na polusyon ang naamoy sa labas mas nanaisin niya pang langhapin iyon kaysa sa amoy ng hospital.
Nakatulalang nakaupo siya sa hospital bed habang hinihintay ang kanyang kaibigan.
Ano na ang gagawin niya ngayon? Makikipaghiwalay na ba siya sa asawa?
She sighs. Hindi. Hindi niya kaya. Maybe she'll give him time at kung hindi na niya talaga maayos ang relasyon nila then she'll let him go kahit masakit.
Napatingin siya sa pintuan ng bumukas iyon. She instantly smiled when she saw her bestfriend.
Silver smiled back. "Let's wait for my babe. May kinuha lang siya. " Tumango siya bilang sagot. Lumapit sa kanya ang kaibigan at umupo sa tabi niya.
"Hindi ko alam kung pano mo kami nakumbinsing lumabas ka na ngayon. " Napailing ito. "Your convincing power is so great. "
Mahina siyang natawa sa tinuran ng kaibigan.
"Don't laugh at me Ami. Kung ako lang talaga ang masusunod ay hindi ka pa pwedeng lumabas ng hospital. Be thankful that my babe is in your side. "
Maine rolled her eyeballs. " Di ba sinabi ko na sayo na ayaw ko sa hospital? Pero ano? Dinala mo pa rin ako dito. "
Tumayo si Silver at napakameywang na hinarap siya. " Now you're blaming me that I brought you here? Alam mo ba na kung hindi kita dinala dito ay malamang natodas ka ng bruha ka!!! And now you're blaming me? Wow! You're welcome ha. Note the sarcasm please. "
BINABASA MO ANG
I'm the Wife of the Demon
Fiksi Umum*NOON* He's my BOYFRIEND. He's SWEET. He's a GENTLEMAN He's my WORLD. *NGAYON* He's my HUSBAND. He's RUDE. He's HEARTLESS Yet He's still my World. MARTYR? That's her alright. She hated herself for what happened . Nang dahil sa isang pagkakama...
