Yüzümde sıcak ve ıslak bir şey hissettim.
Gözlerimi hafif araladım
Ümit öperek uyandırıyordu.
"Ümit biraz daha uyuyayım"
"olmaz uykucu babana gideceğiz geç kalmayalım saat on olmuş hadi kalk herkes kahvaltıda bizi bekliyorlar hem çalışırken bu saatte kadar
uyursan ikinci gün işsiz kalırsın
küçük hanım"
"tamam tamam patron kalkıyorum"
"Ben giyiniyorum"
"tamam ben de hemen birduş alıp hazır lanırım" hemen kalkıp duşa girdim kısa bir duş alıp bornozumu giyip giyinme odasına girdiğimde
Ümit hala giyiniyordu
Sadece bir kot giymiş
elinde bir buluz bir gömlek karar sızca bekliyordu
" hayel hangisi"
hiç düşünmeden
"buluz dedim"
"neden"
"siyah buluz sana çok yakışıyor"
"Çok mu"
"evet"
"göster"
"neyi"
"nasıl begendiğini"
"nasıl"
Bana yaklaşıp belime sarıldı.
beni kendine iyice ceketi aramızdaki mesafe kapanmıştı elleri sertımda
dolaşmaya başladı.
Dudakları dudaklarımı çoktan bulmuştu.
Bir eli bornozumun bagına gitti ellerimi boynuna doladım
Artık bende istiyordum yinede içimde bir huzursuzluk vardı gerilmiştim isteksizce geri cekildim ben cekilince odadurdu
Bozuntuya vermeden
" kafi bukadar
gerisi sonra"
dedi
Buluzu giyip odadan cıktı
Bende siyah, kot ve kırem, veyaka bir buluz giyip saclarımı atkuyrugu yaptım dudaklarıma biraz nemlendirici
S
ürüp salona geçtim herkes kahvaltı masasına geçmiş kahvaltı yapıyorlardı günaydın diyip ümit in yanındaki sandalyeye geçtim tabama bir şeyler aldım canım hiçbir şey yemek istemiyordu birdilim peynir, bir dilim domates, bir tanede salatalık
yiyip kahvemi iç meye başladım
ümit
"Hayel bir şeyler ye halsiz kalacaksın diye söylendi"
"canım cekmiyor sen kahvaltı yaptıysan.
K
alkalımmı"
"yaptım sen hazırsan cıkarıp"
"Ümit aslanım sizinle gelmemizi istemişsiniz"
"hayel nedersin gelsinlermi"
"aslında babam dan biraz çekiniyorum kızdımı ne yapacağını kestiremiyorum size kötü bir şey söylerse çok üzülürüm"
"olsun kızım bütün suç benim ne kadar kötü davransa hakkettim sizden habersiz bir şey yapmamalıydım."
"abi lütfen kendini suçlamanı istemiyorum"
"
Abi siz gelmeyin biz hayelle gidelim arif baba bizi affederse sizi ararız.
buluşur yemeğe cıkarız hep beraber ne dersin?"
"olur aslanım ozaman haberleşiriz"
"tamam hayel hadi cıkalım"
Kapıdan cıkarken murat abi seslendi
"aramayı unutmayın"
"oldu"
diye cevap verdi ümit.
Arabaya bindik bineli ağzımızı acıp tek kelime etmedik kendimi daha fazla tutamadım
"ümit babam
bizi affet tiğinde biz yeniden nikah kıyarmıyız ozaman ben Ogelinliğide giyerim senin kollarında o evden cıkarım
Seninle balayınada cıkalımmı"
"Allah derim aklında bir yer varmı"
"yo onu sana bırakıyorum"
"Hayel bana bir oda, birde yatak yeter"
