De buurtpolitie: echte liefde

Deel 8

Tineke ,

We kwamen thuis aan de hele rit was het stil. Thuis binnen ging ik direct naar boven. Ik ging in bed liggen met een kussen over mijn hoofd en begon te huilen. Ik liet al mijn tranen de vrije loop. Ik wil niet dat ze boos zijn op mij ik ben echt stom geweest maar niemand weet waarom ik zo boos was. Echt niemand buiten Floor wij weten alles van elkaar en das nu ni moeilijk wij zijn ook bloedverwanten. Ik huilde en huilde maar er bleven maar tranen komen en de meeste waren om die woorden van de collega's die raken me ik wil het echt ni meer maar het is allemaal mijn schuld. Plots voelde ik 2 handen die mij recht trokken en mij stevig vast namen. Schat wat scheelt er nu ? Vroeg koen bezorgt. Vroeger is er heel wat gebeurt. Toen ik 16 was is mijn moeder overleden door een ongeluk een auto had haar aangereden door dat ze voor mij sprong. Ik was toen nog maar 16 ik had toen een zusje van 15. We waren allebei minderjarig. En werden daardoor in een pleeggezin terecht gekomen. Ze hadden ons apart gezet. En beide gezinnen hebben ons toen geadopteerd daardoor dat ik deze achternaam heb. Ik had mijn zus nooit meer gezien tot een paar jaar geleden. En ik was zo kwaad en bang dat het zelfde met haar gebeurde net zoals mijn moeder. Zei ik huilend. Wacht wat ?! Je was bang dat Floor hetzelfde dood ging gaan zoals je moeder maar Floor is toch niet je zus? Vroeg koen verbaast. Jawel koen zij is mijn zus. We zijn toen apart geplaatst en zij kreeg de naam Lommelen en ik schilebeeckx. Maar normaal gezien. Heten we beide Jansens maar omdat we niet wouden dat iemand er achter kwam hebben we gewoon de achternaam van onze pleeggezinnen gehouden. We hadden belooft het nooit te zeggen maar nu heb ik het toch gezegd. Zei ik al snikkend. Schat alles komt wel goed. Zei koen. Met Floor komt alles goed ja maar met de rest ze vinden me gemeen en een kreng. Zei ik terug huilend. Schat praat morge gewoon met hun. Zei koen. Je hebt gelijk Danku koen. En ik gaf hem een kus. Gaan we dan nu slapen ? Want ik ben moe. Zei ik. Ja natuurlijk is goed. Zei koen en deed zijn pyjama Aan ik deed de mijne ook aan en ging bij koen liggen. Hij nam me in zijn arme. Slaapwel mijn wonder mooie prinses zei hij zacht en kuste me. Slaapwel mijn schattige prins. Zei ik en gaf hem nog een kus. Samen vielen we inslaap.
De volgende ochtend
We werden wakker van de wekker. Ik drukte hem af en kuste koen na ons ontbijt gingen we door naar het kantoor. Toen we aan kwamen was iedereen druk aan het babbelen. Ze hoorde me. Ze keken me allemaal aan en zeiden : wat doe jij hier nog ! Je hoort hier ni meer ! Ga toch weg ! Kreng da je bent ! Gemeen om zo tege u vrienden te doen. ! Kreng ! Trut ! Bol het af !!!!! Riep obi. Ik keek naar koen met tranen in mijn ogen. Hij keek me aan met een blik van. Ik weet ni wa te doen. Ik negeerde die woorden en ging me omkleden. Ik kwam terug en de chef was al terug weg. Ik ging in de refter binnen waar iedereen nog was. Eh kreng bol het af !!! Jij hoort hier ni meer !!! Da zeiden we trouwens al !! Gij bent echt doof mislukkeling!!! Riepen ze. Ik keel koen aan die niet eens naar mij durfde te kijken. Ik vond het niet kunnen. Ik liep naar buiten ik liep naar de brug ik keek naar beneden waar het water was er waren veel rotsen. Ik klom erover en keek huilend naar beneden. Wat heb ik gedaan ze hebben gelijk. Ik hoor hier niet ik heb alles verpest. Ik hoorde een bekende stem achter mij. Het was Floor. Tineke wat doe je ni doen alstublieft !! Riep ze ik hoorde de sirenes van de politie auto's dichter komen. Tineke ik wil je ni kwijt!! Riep ze. Opeens stond heel het korps er. Ze keken gewoon toe. Ga weg allemaal !! Riep ik. Nee tineke ik wil mijn zus ni kwijt ni zoals mama ik wil u ni kwijt jij bent de enige familie die ik nog heb!! Riep ze huilend nu stond iedereen verbaast toe te kijken buiten koen hij kwam naar mij en hielp mij er terug over. Ik gaf hem een knuffel en liep dan naar Floor. Ik wil u ook ni kwijt zusje. Zei ik huilend. Brigitte en Femke kwamen naar mij toe. Sorry dat we zo deden. Stamelde Femke verbaast en geshockeerd uit. Ja echt sorry als we het hadden geweten en we moesten gewoon niet zo doen jullie zijn mijn beste vriendinnen. Zei Brigitte met tranen in haar ogen. Alles goed ? Vroeg ik ja ik wil geen van mijn vrienden kwijt zand erover ? Vroeg Femke. Ja natuurlijk zei ik en dan maakte ik een groepsknuffel na dat we allemaal op kantoor waren hebben Floor en ik heel ons verhaal uitgelegd. Ze begrepen het. En zeiden we hadden nooit zo mogen doen echt sorry. Zei iedereen. Geeft niet het belangrijkste is dat we vrienden zijn. Zei ik blij. Koen kwam naar mij knuffelde me en fluisterde ik ben trots op jou mijn schatje. Ik glimlachte en kuste hem daarna. We babbelde allemaal nog en gingen dan naar huis. We kwamen thuis aan en deden andere kleren aan en gingen dan met Barry wandelen in het bos. We waren aan het babbelen. Koen vroeg waarom ik het eigenlijk nooit eerder had vertelt. Wel we hadden elkaar al 8 jaar niet meer gezien en nu dat we wisten dat we in het zelfde kantoor werkte hadden we geeft dat we het tege niemand gingen zeggen. Zei ik stil. Sorry ik had alles veel eerder moeten zeggen. Zei in en ik keek naar beneden. Ik voelde 2 vingers mijn kin zachtjes omhoog duwen. Tineke ik zal altijd van je blijven houden wat dan ook oké ? Zei koen. Ja dat weet ik ik zal ook altijd van je houden koen. En ik kuste hem. We zullen eens naar huis gaan eh. Zei hij. Ja graag zei ik en stond recht. Hij nam me stevig tege hem en zo wandelde we verder. We kwamen thuis aan aten wat macaroni van gisteren en gingen dan slapen.