Because of you..

Jay & Jayda

Ik loop nu al een kwartier naar Jayda te zoeken, maar ze is nergens te bekennen. Ik heb haar gebeld maar ze drukt me weg en Michelle zegt dat ze niet bij hun is. Ik geef toe dat ik bezorgd ben. Als ik het hele winkelcentrum heb afgezocht ga ik terug naar haar appartement.

Fuck ik heb geen sleutel.

Ik pak de lift naar boven en hoop dat ze een reservesleutel onder de mat voor de deur heeft liggen. Met geluk vind ik die. Ik zucht van opluchting en ga weer het appartement in.

"Jayda!" Roep ik, maar niemand reageert. Ik kijk in haar kamer, maar daar is ze ook niet. Ik zucht diep en laat me op de bank vallen. Waarom ben ik zo een sukkel. Ik moet het altijd verpesten.

Ik had de kleding die ik gister aan had al weer aangetrokken en heb de kleren van Cameron gevouwen op Jayda's bed neergezet. Als ik weet dat ze veilig is vertrek ik. Ik moet uit haar buurt blijven.

Je vrienden gaan je een sukkel vinden als je die weddenschap niet afmaakt.

Ik negeer de stem in mijn hoofd. Mijn status zal verpest zijn als ik dit niet doe. Maar fuck ik weet niet hoe ik dit moet doen. Ze vertrouwt me.

Ik zet de tv aan en begin wat te zappen terwijl ik wacht tot zij thuis komt.

Jayda

"Begin jij maar wat over jezelf te vertellen, ik hou niet van al die problemen." Shemaira knikt instemmend en kijkt zoekend om haar heen. "Eerst even wat te drinken pakken. Dit worden leuke verhalen." Ik giechel terwijl ze opstaat en naar de balie loopt. Niet lang daarna komt ze terug met twee flessen champagne en twee glazen.

Ze gaat zitten en schenkt voor ons beide de glazen in. "Dus.." zeg ik als ik een slok van mijn champagne heb genomen. Ze knikt en neemt nog twee grote slokken van haar drank.

"Nou ik ben Shemaira. Ik ben 19 jaar en ik woon hierboven." Glimlacht ze terwijl ze naar boven wijst. "Ik ben opgegroeid in Los Angeles." Ik kijk verbaasd. "Niet waar!! Ik ook!!" Roep ik. Ze giechelt. "Waar van LA?" Vraagt ze dan. "Het westen en jij?" Ze knikt, "ik ook." We schieten in de lach.

"Nou ik ben hier komen wonen om te studeren en eerlijk gezegd ook omdat ik niet meer in LA wilde zijn.." aan haar stem te horen denkt ze terug aan LA.

"Waarom niet?" Vraag ik nieuwsgierig. "Teveel onzin met familie. Alleen maar problemen waar ik niets vanaf wil weten. Maar het blijft familie, dus weg gaan was de enige optie." Ik knik, ik snap dat ze niet te veel in detail wilt gaan.

"Ja, dus toen kwam ik hierheen. Mijn vader vond het goed, maar niet om dezelfde redenen als ik." Ik kijk haar vragend aan. "Het was een goede investering om dingen hier te openen zodat de familie hier ook wat steun had. Dus daarom opende ik dit plekje. Een buurthuis. Ik krijg geld van de regering en ik doe iets dat ik leuk vind. Perfect toch?"

Ik knik en schenk mijn glas nog eens vol. Shemaira doet hetzelfde. "Duss dat is je familiedrama, en wat is je liefdesdrama?" Vraag ik om haar hoofd van haar familie af te halen. Ik weet als geen ander dat ik het liever over jongensdrama heb dan over familiedrama. Want het gemis zal nooit weggaan..

"Oehh, dat is een hele andere drama." Ik trek een wenkbrauw op. "Vertel?" Shemaira schiet in de lach. "Voor dit ben ik nog niet genoeg aangeschoten." Ze drinkt haar glas in grote teugen leeg en schenkt haar derde glas in. We beginnen beide te giechelen.

"Nou oke, er is een jongen." Ik kijk haar spottend aan. "Joh?"

"Hij heet Mason." Ik begin te hoesten. "Mason? Die rijke sukkel van Juilliard?" Ze knikt langzaam. "Ik weet wat je denkt.." ik drink mijn glas leeg en schenk het laatste beetje inhoud van de fles in mijn glas. Geloof me, je hebt geen flauw idee wat ik allemaal denk lieverd. Denk ik bij mezelf, maar ik zeg niets.

"Hij is een player, hij is niet goed, hij heeft geen hart." Ik rol mijn ogen. Okay, ze weet deels wel wat ik denk.

"Maar hij heeft wel een hart. Ik zie hem vaak, omdat hij me wilt zien en we doen echt hele leuke dingen samen. Het is gewoon niet officieel en dat is jammer." Ik rol mijn ogen en drink mijn derde glas leeg.

Ik voel me eindelijk licht worden in mijn hoofd. Nu ben ik klaar om over alles te praten. "Nou hij speelt met je." Is het eerste dat uit mijn mond floept. Ze kijkt me vragend aan. "Ja een meisje die ik ken gaat ook met hem, of niet? Ik heb geen idee. Maar zij denkt van wel. Ik mag Mason niet en ohja je hebt dit niet van mij." Ze giechelt om hoe ik praat. Ben ik de enige die zou huilen als ik dit nieuws kreeg?

"Ten eerste ben jij nu al aangeschoten, drank is niets voor jou. Ten tweede ja, je hebt het over Trish toch?" Ik knik verontwaardigd. "Je weet dit al?" Ze knikt. "Okay wacht ik moet nog een glas, waar is die tweede fles?" Ze pakt de fles van tafel en schenkt mijn inmiddels lege glas voor me in.

"Okay ja nu ben ik dronken, vertel maar." Zeg ik als ik mijn nu al vierde, of zesde glas leeg heb gedronken. Ik weet niet eens meer hoe laat het is. De reden dat ik niet drink..

"Dus Mason is een player en hij speelt met Trish, maar niet met mij. Ik weet dat het raar klinkt maar denk even logisch na." Ik staar naar haar voorhoofd en ze begint te giechelen. "Okay doe maar niet, ik leg het wel nog beter uit." Ik bedank haar met een glimlach. "Trish weet niet dat ik besta, maar ik weet wel dat zij bestaat. Het is een dekmantel." "Voor wat?" Weet ik uit te brengen.

"Ik heb een rare familie Jayda. Het is beter als ze denken dat ik single ben. Dat is beter voor iedereen en vooral voor Mason." Ik zucht diep. "Yup, ik weet niet hoe ik thuiskom vandaag, maar dit wil ik niet begrijpen tenzij je het wil uitleggen." Ze schud haar hoofd. "Het is beter als je zo min mogelijk over mijn familie weet meid, geloof me." Ik knik.

"En nu jij?" Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik schenk mijn 17e glas in. Of 5de? Ik weet het niet!!