donker, geen enkele lichtbron. waar ik ook heen kijk.. het is donker. ik probeer op te staan maar krijg op dat moment een spijker door mijn hoofd geslagen
ik hoorde het spappige vlees uit elkaar spletsen. bloedstrepen lopen over mijn wangen, en een traan volgt waardoor het bloed licht van kleur veranderd. het ruikt hier raar... alsof ik onder de aarde zit.
het word steeds warmer in de ruimte waar ik lig. opwarmende dampkringen dansen voor mijn ogen. met moeite houd ik ze open. ik begrijp steeds meer waar ik ben onder de grond ! levend begraven. ik spartel wat heen en weer wat een spijker in mijn been veroorzaakt. ik kras mijn naam in de kist maar de letters verbranden en de volgende tekst verschijnt: alles lijkt maar schijn
dit was kamer 2!
