ONE LAST TIME
___________
{One Shot}
"ငါတို႕လမ္းခဲြျကရေအာင္ ေဟးဂ်ီ . . . ငါတို႕ကတိအတိုင္းပဲေလ . . . "
ကြ်န္ေတာ့္စကားေျကာင့္သူမက ျပံဳးရံုေလးျပံဳးသည္။
ထို႕ေနာက္သူမငိုသည္ ။ သူမ မ်က္ရည္ေတြကိုကြ်န္ေတာ္မျမင္ေစခ်င္းငွာ လက္ျဖင့္သူမကကာ ထားျပီးင္ုိေနသည္။
"အင္း . . ငါေပ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္. . .
ဒါေပမဲ႔ငါအမွန္းအတိုင္းဝန္ခံရ ရင္ သူ႔ကိုမနာလိုတယ္ခ်န္းေယာလ္ . . . . ။ဒါေပမဲ႔ နင္သူနဲ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျပန္ေနေနာ္ခ်န္းေယာလ္ . . ။
နင္တ္ို႕နွစ္ေယာက္ဒီတစ္ခါထပ္ေဝးျကရင္ . . ငါနင့္အနားကိုျပန္လာဖို႕ခက္သြားျပီ ။အဲ့တာဆို နင္တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ေနလိမ့္မယ္"
ငိုေနတာေျကာင့္ နီရဲသြားေသာ သူမမ်က္လံုးတို႕နဲ႕
မလိုက္ဖက္သည့္အျပံဳးက္ုိ ျပံဳးျပရင္းဆိုလာသည္။
သူမကိုျကည့္ရင္း ရင္ဘတ္ထဲကနာလာသည္ . . .။ ဒါေပမဲ႕ကြ်န္ေတာ့္ဘဝထဲကသူထြက္သြားခ်ိန္တုန္းက
ကြ်န္ေတာ္ဒီ့ထက္ပိုဆိုးသည္။
"နားလည္ေပးလို႕ေက်းဇူးပဲ . . . "
"ေနာင္ဘဝဆိုတာမွာ ငါတ္ို႕ျပန္ဆံုမယ္ဆိုရင္ေတာ့
နင့္ေရြးခ်ယ္မွုက.. ငါျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္ေနာ့ခ်န္းေယာလ္"
သူမကရယ္သံေရာသည့္ေလသံ ၊ တည္ၿငိမ့္သည့္အသံ
ျဖင့္ေမးလာသည္ ။ ေကာ္ဖီဆိုင္အျပင္ဘက္ကိုပဲ
ၾကည့္ေနသည့္ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကိူသူမဆီ
ျပန္ပို႔လိုက္သည္၊၊ ဆံပင္နီညိဳေရာင္အေကာက္ေတြကို
အေရွ႕ျဖန္႕ခ်ထားကာ အေႏြးထည္ခပ္ပြြပြကိုဝတ္ထားသည့္
သူမကသိပ္လွသည္။
"အင္း၊ အဲ့ေနာက္ဘဝမွာသူမပါဘူးဆိုရင္ေပါ့"
တိုေတာင္းေသာလည္း သူမနားလည္ေလာက္မည့္
အေျဖပင္။ လက္ထဲကနာရီကိုငံု႕ျကည့္လိုက္သည္။
"ငါသြားျပီ ေဟးဂ်ီ . . . "
သူမသည္ ေခါင္းျငိမ့္ျပရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကိုနွုတ္ဆက္သည္။
ေကာ္ဖီဆိုင္အျပင္ဘက္ေရာက္လို႕ အထဲကသူမကိုလွမ္းျကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းငုံ႕ေနတာ
အခုထိျပန္မေဖာ္ေသး . . . အဲ့တာငုိေနတာ။
